Dagvaarding - Fair Huur voor verhuurders

de gevolgtrekking aan worden ontleend dat ook voor dat
laatstgenoemde huurbeleid een dergelijke sociale grens behoort te
gelden op (omstreeks) dat zelfde niveau. Met andere woorden: een
huurbeleid kan slechts tot (omstreeks) die grens sociaal gemotiveerd
worden. Het in Nederland geldende huurbeleid jegens de particuliere
verhuurders (de voor hen geldende huurwetgeving) houdt echter voor
wat betreft de toepassing van het woningwaarderingsstelsel
(puntenstelsel) en ook wat betreft de huurbescherming in het geheel
geen rekening (en stelt a fortiori geen enkele grens) met betrekking tot
het inkomen van de huurder en/of de hoogte van de huurprijs en gaat
voor wat betreft het genoemde wetsontwerp “Wijziging van Boek 7 van
het Burgerlijk Wetboek en de Uitvoeringswet huurprijzen woonruimte
(huurverhoging op grond van inkomen)” (dossier 33 129) en wat betreft
de huisvestingsregelingen, met name die van de gemeente Amsterdam,
tot een aanzienlijk (= € 10.000) hogere sociale grens, namelijk
€ 43.000,=. Eisers verwijzen naar randnummers 1.6.19.
Eisers verwijzen in dit verband ook op het hierboven onder
randnummer 1.7.12 reeds vermelde zeer recente onderzoek van het
Centraal Bureau voor de Statistiek, getiteld “ Bewoonde huurwoningen
naar eigendom en inkomen bewoners per gemeente 1 januari 2011”,
waaruit blijkt dat op 1 januari 2011 51% van de woningen in het bezit
van overige verhuurders werd bewoond door bewoners met een
verzamelinkomen van meer dan € 33.000 en dat 39% van de woningen
in het bezit van overige verhuurders werd bewoond door huurders met
een verzamelinkomen van meer dan € 43.000. Hieruit blijkt dus dat het
gewraakte stelsel van huurprijsbeheersing, huurbescherming en
huisvestingsregelingen ook in de praktijk disfunctioneert en niet
beantwoordt aan het door de overheid aangevoerde gerechtvaardigde
doel in het algemeen belang (legitimate aim in the general interest),
zijnde het betaalbaar houden van de huren voor de sociaal zwakkeren.
Uit het CBS rapport blijkt dat meer dan de helft van de woningen, die
verhuurd worden door “overige verhuurders” (dat wil zeggen de
categorie waartoe de verhuurders, die zich aangemeld hebben als
deelnemers aan deze class action, behoren) wordt verhuurd aan
huurders met een verzamelinkomen dat hoger ligt dan de door de
Europese Commissie gestelde sociale grens.
3.1.24 Aangezien de Nederlandse huurwetgeving niet kan worden
gemotiveerd met bestaande woningnood (er heerst in Nederland geen
woningnood; en zeker niet in de sector die geliberaliseerd zou worden
bij het wetsontwerp Dekker) en, voorzover het betreft huurders met een
inkomen boven € 33.614, ook niet met sociaal beleid, heeft die
wetgeving geen legitiem doel in het algemeen belang (legitimate aim in
the general interest) en voldoet de Nederlandse huurwetgeving niet aan
het tweede criterium.
462710 Pagina 70 van 117