monitor racisme extremisme 5 - Buro Jansen & Janssen

172 Maatschappelijke terreinen‘concentratiewijken’. Hoewel dat soms op basis van vrije keuze gebeurt, blijkendeze woningzoekenden bij een keuze voor betere buurten het vaak tegen autochtonenaf te leggen vanwege de gehanteerde toewijzingscriteria. De toewijzinggebeurt tegenwoordig open en inzichtelijk, maar een van de toewijzingscriteriais woonduur. Dit criterium leidt tot benadeling van allochtonen en vormtderhalve indirect onderscheid. Het is nog maar de vraag of de distributeursvan woningen daarvoor een objectieve rechtvaardiging kunnen aandragen.De ‘concentratiewijken’ die aldus ontstaan vormen op hun beurt weer impulstot de splitsing in ‘zwarte en witte scholen’. Op dit moment wordt druk nagedachtof spreiding van scholieren de segregatie in het onderwijs kan uitbannen.Wellicht is het daarbij verstandig het probleem van de concentratie bij dehuisvesting te betrekken, omdat daar de voedingsbodem voor het probleemwordt gelegd. Ouders kiezen immers normaal gesproken voor een school in debuurt. In een gesegregeerde buurt leidt dat tot een gesegregeerde school. Opdeze plaats herhalen wij onze aanbeveling uit het vorige monitorraport datscholen bij afwijzing van leerlingen, op verzoek van de ouders een gemotiveerdeschriftelijke afwijzing moeten verstrekken. Zo kunnen misverstanden wordenvoorkomen en mogelijk misstanden worden aangekaart. De islam binnenhet onderwijs trekt niet alleen aandacht vanwege bezwaren die gemaakt wordentegen het dragen van een hoofddoek, maar ook vanwege het aanzetten tothaat dat op deze scholen zou plaatsvinden. Vooralsnog heeft onderzoek van deAlgemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst aangetoond dat deze vrees niet terechtis. Dat neemt niet weg dat het islamitisch onderwijs nauwlettend in degaten wordt gehouden.Bij het aanbieden van goederen en diensten komt de allochtone consumentvooral problemen tegen bij financiële dienstverlening. Ter uitbanning van hetbedrijfsrisico worden soms maatregelen genomen die geen recht doen aan gelijkebehandeling. Daarnaast speelt (nog steeds) het probleem van horecadiscriminatie.Gelukkig kunnen we constateren dat de meervoudige en lokaleaanpak duidelijk vruchten afwerpt. Het gaat hierbij om een gezamenlijk overlegtussen lokale overheid, plaatselijke horeca uitbaters, het ADB en politie &justitie. De afspraken worden vastgelegd in een convenant waarin tevens derechtspositie van de klant is geregeld. Indien de afspraken niet worden opgevolgdvolgen bestuurlijke of strafrechtelijke maatregelen. Doordat het convenantde uitkomst is van een gezamenlijk overleg heeft het zowel een preventieveals repressieve werking. Bovendien wordt niet alleen gebruik gemaakt vanjuridische oplossingen, maar ook van zelfregulering.Hoewel het weigeren van een aangifte over discriminatie op zichzelf niet discriminerendis, menen wij dat hiermee ernstige afbreuk wordt gedaan aan de roldie de politie is toebedeeld. Sterker zelfs, op grond van de Aanwijzing discriminatieis de politie gehouden een proces-verbaal op te maken van elke meldingen deze ter kennis te brengen van het Openbaar Ministerie. De goeden uiteraardniet te na gesproken, wordt deze regel onvoldoende uitgevoerd. Zo wordtin Den Haag in een meerderheid der gevallen geen proces-verbaal opgemaakt.En klachten hierover doen zich echt niet alleen in de regio Haaglanden voor.Het wordt tijd dat de minister van Justitie nagaat waarom handhaving van deAanwijzing discriminatie zo problematisch is. Het is immers niet vruchtbaar