monitor racisme extremisme 5 - Buro Jansen & Janssen

Extreem-rechts in Nederland, 2001-2002 48De burgemeester van Kerkrade verbood de extreem-rechtse demonstratie en deantifascistische tegendemonstratie op grond van de vrees dat de openbare ordeernstig zou worden verstoord. Ook in dit geval zocht extreem-rechts (NVU) deweg naar de rechter om de beslissing te toetsen. Een uitzonderlijke gang vanzaken die sinds 1989 – toen de CD een soortgelijke beslissing aanvocht – nietmeer was voorgekomen. Nog verrassender was de uitspraak van de rechter diehet preventieve verbod van de burgemeester ongedaan maakte. 31 Verrassendomdat in alle voorgaande gevallen – sinds 1945 – het verbod van extreemrechtsemanifestaties door de rechter was bekrachtigd. 32 Naar het oordeel vande rechter had de burgemeester te snel naar het uiterste middel – het verbod –gegrepen en had hij intensiever moeten nagaan of er geen alternatieven voorhandenwaren. De burgemeester van Kerkrade werd dus gedwongen de demonstratiete laten doorgaan en in goede banen te leiden. Dat gebeurde ook ende 24 ste maart zelf had een redelijk rustig verloop.Begin mei 2001 kwam de NVU bijeen in de buurt van Nijmegen. Kusters weeszichzelf aan als opvolger van voorzitter Glimmerveen en zou voortaan de NVUgaan leiden, hetgeen al enige tijd praktijk was. Malcoci werd de nieuwe partijsecretaris.Maar de onbetwiste blikvanger was de Duitse neonazi Krick die zijngehoor aanmoedigde in de stijl van de Baskische ETA aanslagen te plegen opvertegenwoordigers van de Nederlandse inlichtingendiensten, justitie en rechtspraak.De zaal was, zoals gebruikelijk, gehuurd onder valse voorwendselen.De gealarmeerde politie hield een oogje in het zeil, maar greep niet in.Hoe was het met de NVU in 2002 gesteld? Binnen de NVU rommelde het. Hetvooruitzicht op deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen in 2002 leiddeallerminst tot de gewenste eensgezindheid. De voornaamste reden was eenkoerswijziging van Kusters en Malcoci. De ramkoers van de laatste jaren werdverlaten en vervangen door een meer gematigde aanpak. Dit vloeide niet zozeervoort uit gewijzigde politieke opvattingen, maar uit strategische overwegingen:minder aanvaringen met de justitie, het ‘succes’ van de gematigde aanpak inKerkrade en de komende gemeenteraadsverkiezingen. Kusters had ook eenpersoonlijk motief. De ramkoers had hij moeten bekopen met een gevangenisstrafvan vijf maanden, die hij in 2001 had moeten uitzitten. Dat was eensmaar nooit weer, zo vond Kusters.De matiging van de partijlijn werd echter geenszins door iedereen verwelkomd.Integendeel, de haviken in de NVU, met name ANS’ers, hebben diverse malengeprobeerd de partij weer in het huns inziens juiste spoor te krijgen. Dit leiddetot onderlinge geschillen en bracht Kusters ertoe zich publiekelijk van extremistischeuitingen van enkele NVU’ers te distantiëren. Een prominent vertegenwoordigervan de harde lijn was ANS-leider Homan. Hij profileerde zichmeer en meer antisemitisch en antizionistisch. Zo was hij in december 2001aanwezig bij een anti-Israël demonstratie van radicale moslims en werden erop de site van Weerwolf Nederland (die uit zijn kring afkomstig is) sympa-31 Jurisprudentie Bestuursrecht, 2001, 104.32 Zie Van Donselaar, 1995: 35 ev.