Vertrouwen in de school - Wetenschappelijke Raad voor het ...

vanuit het schoolsysteem werden gefaciliteerd. Maar de grootste ingreep betrof de
verkiezing van lsc’s vanuit primair de ouders. Hun ‘eigendom’ van de school
kreeg daarmee ook formeel vorm, met inbegrip van de aanstelling en beoordeling
van de schoolleiding. Dat leidde in wisselwerking met die leiding en het docentenkorps
soms tot een totale herziening van de schoolfilosofie die vervolgens,
ondanks hevige kritiek uit academische kringen, werd waargemaakt.
De hernieuwde aanpak had volgens Fung succes, ook in het voortgezet onderwijs.
Het aanvankelijke scepticisme en zelfs cynisme – ‘dat lukt nooit, want dat kunnen
ze niet’ – sloeg om in optimisme. Na een aantal jaren bleek in een enquête 58
procent van de schooldirecteuren van mening dat het nieuwe schoolbestuur
bijdroeg tot beter leren (20 procent oneens); 87 procent was het oneens met de
stelling dat geld werd uitgegeven aan ‘verkeerde’ doelen. Hoewel zeker niet op alle
punten succesvol, groeide vooral in kwetsbare buurten bovendien een sterkere
basis van vertrouwen. Daardoor kunnen de scholen ook binnen de buurtgemeenschap
een centrale rol vervullen, en daarvan op hun beurt weer profiteren bij het
dichten van de kloof die hun leerlingen ervaren tussen school en derdenruimte.
Liebman en Sabel (2003: 258-266) gaan een stap verder in hun overwegingen. Ze
verwijzen naar de nog gebrekkige ervaring met Site Based Management Councils
(sbmc’s) in Kentucky, bestaande uit het schoolhoofd, drie leraren gekozen door
hun collega’s en twee eveneens gekozen ouders, met vergelijkbare bevoegdheden
als de lsc’s. Maar ze pleiten desondanks op basis van de meer positieve ontwikkelingen
elders onverbloemd voor een vorm van ouderactivisme in de vorm van
community based organizations (cbo’s) om een actieve tegenbinding vorm te
geven (ibid. 266-278). Mits ondersteund door een overbruggende organisatie, die
ook het noodzakelijke lobbywerk op nationaal niveau kan doen, kunnen dergelijke
cbo’s zeer effectief zijn, zo laat de ervaring van de Cross City Campaign for Urban
School Reform en van Research for Democracy zien. Ouders kunnen en willen
meer dan de meeste frontlijnwerkers en zeker hun ‘bazen’ denken.
7.4 frontlijnsturing
bestuurlijke uitdaging
We kunnen nu alle elementen uit de vorige paragrafen samenvoegen en de uitdaging
schetsen. Traditionele scholen dienen zich zo te hervormen dat de krachten
van institutionele en provisielogica’s worden teruggedrongen, en de wisselwerking
tussen vraag- en frontlijnlogica leidend wordt. De aangewezen organisatieen
samenwerkingsvorm daartoe is die van een maatschap die bouwt op een
gedeeld inhoudelijk doel: het terugdringen van de maatschappelijke uitval van
‘overbelaste’ jongeren. Dat streven wordt in de praktijk waargemaakt door het
bieden van structuur en verbondenheid.
219