Vertrouwen in de school - Wetenschappelijke Raad voor het ...

wat hebben ‘overbelasten’ nodig?
Een Maastrichtse docent valt hem bij: in het beroepsonderwijs kunnen we ook
buitenschools opleiden. “Dus je moet de arbeidsmarkt en de ondernemers weten
te overtuigen, dat ze iemand in dienst nemen. En op die plek gaan opleiden tot een
startkwalificatie. Zo simpel is het.” Ja, zegt zijn collega, maar ook dat is economisch
afhankelijk. “Gaat het economisch goed, dan is men bereid om stagiaires
aan te nemen.” Ze zijn het met elkaar eens: hun vmbo moet beter inspelen op de
regionale arbeidsmarkt en een goede trajectbegeleider is heel belangrijk om de
kloof tussen vraag en aanbod te signaleren en zo nodig bij te sturen. Maar, zeggen
ze, er is ook een belangrijke rol weggelegd voor de stagebegeleider, “want die ziet
de jongere misschien wel vier van de vijf dagen.”
Hoewel uit onze gesprekken bleek dat een omvattend netwerk van toezicht,
aandacht en zorg op school een voorwaarde voor succes is, valt er op dat punt een
grote slag te maken. Er bestaat een kloof tussen de school en de opvang van uitvallers.
“In het woud van alle hulpverlenende instanties op het gebied van voortijdig
schoolverlaten,” stelt de Kafkabrigade (De Jong et al. 2006: 12), “is een grote af -
wezige, namelijk de school zelf.” Ons veldonderzoek bevestigde het bestaan van
drie langs elkaar heen werkende circuits: het schoolcircuit richt zich eerst en voor -
al op het rustig kunnen lesgeven, en is niet goed in het signaleren en doorverwijzen
van kinderen met problemen. Het zorgcircuit rond scholen is gericht op curatie,
en het welzijns-/opbouwcircuit tot slot opereert in veel gevallen los van
scholen.
Het Nederlands Jeugdinstituut constateert dan ook dat de samenwerking ‘suboptimaal’
is en dat ‘externe instellingen’ veel ‘schoolnabijer’ zouden moeten werken
om preventief te kunnen zijn en vroegtijdig te kunnen ingrijpen (Van Veen et al.
2003). Veel jongerenwerkers “komen net van school” en hebben geen duidelijke
opdracht ten aanzien van schooluitval. Met welzijnsinstellingen is volgens een
aantal gesprekspartners de oorlog niet te winnen. Omgekeerd zoekt ook het
opbouwwerk de scholen nauwelijks op. Onze interviews getuigden bovendien
van de fenomenale verbrokkeling van het zorgcircuit. Probleemjongeren moeten
de hele stad door, van loket naar loket en zijn daardoor, bijvoorbeeld als ze in
aanraking zijn met de reclassering “constant de deur uit”.
Komen de jongeren serieus in aanraking met justitie, dan zijn er weer andere
circuits zoals de reclassering. Vallen ze eenmaal uit, dan zijn er hoofdrollen weg -
gelegd voor de rmc’s, het cwi en het uwv die beogen jeugdwerklozen – voor
het merendeel ‘overbelaste’ uitvallers – te begeleiden naar de arbeidsmarkt;
de Algemene Rekenkamer (2008) plaatste recent scherpe kanttekeningen bij de
samenwerking in deze deelketen.
Al met al is het geen vreugdevol beeld dat uit ons eigen onderzoek en het onderzoek
van anderen naar voren komt. Door de enorme verkokering van de (over-
79