Untitled - CEEMaR

106 Lata 1973-1981
nych w Zatoce Gdańskiej w odległości około półtora kilometra od Jastarni, koło tak zwanej
starej torpedowni. Do karmienia ryb użyto między innymi antarktycznych kryli. Pracami tymi
kierował J. Wiktor, który w sierpniu tegoż roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
Ze spraw kadrowych odnotujemy habilitację dr. Zauchy w Akademii Rolniczej w Szczecinie
oraz zmianę na stanowisku kierownika Sekcji Współpracy z Zagranicą. W. Ryniakowa,
która przejęła tę funkcję w marcu 1973 roku po A. Sztompce, wyjechała wiosną 1976 roku za
granicę. Jej następcą został 1 maja tego samego roku Borys Kisler, pracujący w tej sekcji od
listopada 1973 roku. W październiku 1976 roku utworzono nowe stanowisko - głównego specjalisty
do spraw przetwórstwa kryla, na które powołano Bernarda Bienieckiego, absolwenta
Wydziału Rybackiego WSR w Olsztynie, pracującego w Zakładzie Technologii Rybnej MIR
od końca 1965 roku.
W końcu 1976 roku w MIR zatrudniano 635 osób, a wydatki Instytutu w ciągu tegoż roku
wyniosły 207 000 000 zł.
W dniu 7 stycznia 1977 roku Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie realizacji programu
badań, eksploatacji oraz przetwarzania kryli, a także innych organizmów morskich - w tym
ryb-z rejonu Antarktyki. Był to akt bardzo doniosły dla MIR, któremu powierzono koordynowanie
badań. Uchwała ta nie spowodowała w praktyce żadnych istotnych zmian organizacyjnych
w Instytucie. Zlikwidowano wprawdzie w tym samym czasie Zakład Sozologii MIR,
którego cały prawie personel przeszedł do Oddziału Morskiego Instytutu Kształtowania Środowiska,
nie miało to jednak żadnego związku ze wspomnianą uchwałą rządu.
„Profesor Siedlecki", zmierzając do rejonu badań na południowo-zachodnim Atlantyku,
zawijał do Recife w Brazylii (6 stycznia 1977 r), Montevideo (19 stycznia) i Stanley na Falklandach
(27 stycznia). Ostatniego stycznia ekipa naukowa pod kierunkiem dr Kamickiego
rozpoczęła prace badawcze, nazajutrz dokonano pierwszych w tym rejsie połowów kryli. Na
początku marca pobrano w morzu paliwo z radzieckiego zbiornikowca, kilka dni później przyjęto
na pięć dni na „Profesora Siedleckiego" dwóch radzieckich naukowców ze statku badawczego
„N. Ostrowski". W końcu marca uzupełniono zaopatrzenie w Montevideo. Ostatnich
połowów kryli dokonano 19 kwietnia, a cztery dni później zakończono w rejonie Południowej
Georgii prace badawcze i udano się na krótko do Grytviken. Od 28 do 30 kwietnia na statek
łącznikowy, chłodniowiec „Halniak" ze szczecińskiego przedsiębiorstwa „Transocean", przeładowano
z „Profesora Siedleckiego" sprzęt do połowów kryli, urządzenia do ich przetwórstwa
i mączkę krylowa. Na „Halniaka" przesiadło się siedmiu członków ekipy naukowej powracających
do kraju. „Profesor Siedlecki" popłynął następnie do Zatoki Admiralicji na wyspie
Króla Jerzego, gdzie odwiedzono rozpoczynającą właśnie działalność stację badawczą
PAN im. H. Arctowskiego.
Na tym kończył się udział „Profesora Siedleckiego" w drugiej ekspedycji antarktycznej,
podczas której opanowano wykorzystanie narzędzi i techniki połowów kryli w skali przemysłowej,
a w skali półtechnicznej produkcję koagulatu i farszu z tych raczków.
Należy wspomnieć, że uczestniczący w tej ekspedycji trawler „Gemini", dowodzony przez
kpt. Zbigniewa Dzwonkowskiego, jako pierwszy statek pod polską banderą przekroczył 8 lutego
1977 roku południowe kolo podbiegunowe na zachód od półwyspu Antarktycznego, na
pozycji 66°33' S, 71°26' W.
W dniu 4 maja „Profesor Siedlecki" wyszedł z Zatoki Admiralicji i kpt. Babiak skierował
statek na północno-wschodnie wody Pacyfiku, gdzie planowano przeprowadzenie badań wspólnie
z Amerykanami. Już wcześniej dokonano w tej sprawie odpowiednich uzgodnień z władzami
Stanów Zjednoczonych. W drodze na północ zawinięto 23 maja 1977 roku do Callao