Untitled - CEEMaR

112 Lata 1973-1981
sorze Siedleckim" od trzeciej dekady kwietnia do około 20 czerwca, zawijając 1 czerwca do
Montevideo po zaopatrzenie. Szczególna rola przypadła trawlerowi „Szczytno" dowodzonemu
przez kpt. Zbigniewa Stawnego, który wyszedł ze Świnoujścia 3 dni przed „Profesorem
Siedleckim". Na „Szczytnie" płynęła niewielka ekipa pracowników MIR pod kierunkiem
T. Sekudewicza z Zakładu Techniki Rybackiej, w skład której wchodzili: W. Blady z tego
samego zakładu, Olgierd Wrzesiński z Zakładu Ichtiologii i dwaj laboranci - Roman Nowakowski
oraz Erwin Sarach. Mieli oni ze sobą zakupione przez MIR w Japonii wieloigłowe haki
kalmarowe, tak zwane jigersy, których użyto wówczas po raz pierwszy na polskim statku rybackim.
„Szczytno" operowało nieco na południe od obszaru, na którym prowadzono badania
na „Profesorze Siedleckim", na północ od Falklandów. Mimo że nie posiadano jeszcze żadnego
doświadczenia w połowach na jigersy, dysponowano tylko ręcznymi wciągarkami tych haków
skonstruowanymi w MIR, a oświetlenie do wabienia kalmarów nie miało należytego natężenia,
uzyskiwane wyniki przeszły wszelkie oczekiwania. Jednej nocy łowiono do 6 ton kalmarów.
Praca „Szczytna" dowiodła, jak się później okazało, że w tym rejonie Atlantyku występują
duże koncentracje kalmarów, które można wydajnie eksploatować za pomocą jigersów.
Było to najpoważniejsze osiągnięcie ekspedycji „Otwarty ocean".
Po zakończeniu tej ekspedycji „Profesor Siedlecki" kontynuował badania na południowym
Atlantyku, od rejonu wysp Tristan da Cunha oraz Gough po rejon wyspy Bouveta,
a następnie w kierunku południowej Afryki. Około 5 lipca zawinął po zaopatrzenie do Kapsztadu.
Po wyjściu z tego portu, od około 12 lipca prowadzono badania w rejonie na zachód od
Namibii (Valdivia Bank),skąd udano się ku zachodnim krańcom Zatoki Gwinejskiej. Prace
zakończono ostatniego lipca na wysokości Gwinei. Również w tych rejonach dokonywano
próbnych połowów kalmarów najigersy, nie osiągano jednak zadowalających wyników.„Profesor
Siedlecki" wrócił do Gdyni 14 sierpnia, a „Szczytno" do Świnoujścia 16 września.
Należy odnotować, że „Wieczno", które uczestniczyło od kilku lat we wspólnych z Amerykanami
badaniach na wodach u północno-wschodnich wybrzeży USA, wiosną 1978 roku
dotarło aż po rejon Florydy.
Jeśli chodzi o udział pracowników MIR w ciekawszych rejsach przemysłowych statków
rybackich, to wspomnę, że Zbigniew Romer i Mirosław Wyszyński z Zakładu Zwiadów Rybackich
uczestniczyli w zwiadzie prowadzonym przez trawler „Langusta" z przedsiębiorstwa
„Odra" na wodach u zachodnich brzegów Indii - Romer w pierwszej, a Wyszyński w drugiej
połowie 1978 roku.
Na lądzie Instytut borykał się nadal z trudnościami lokalowymi. Na początku 1978 roku
władze miejskie poleciły opróżnienie baraków przy ulicy Kołłątaja, zajmowanych przez Zakład
Automatyzacji i Przetwarzania Danych. Musiano więc ten zakład przenieść do prymitywnych
pomieszczeń w przemysłowo-gospodarczych zabudowaniach przy obecnej ulicy Wileńskiej
93 (dawna ul. M. Fornalskiej). Ulokowano tam również Dział Transportu oraz magazyn
Działu Zaopatrzenia i sprzętu statków badawczych,
Ważnym osiągnięciem Instytutu było zorganizowanie 23 i 24 marca 1978 roku w Gdańsku
ogólnopolskiego sympozjum na temat technologii przetwórstwa i metod zużytkowania
antarktycznych kryli, na którym podsumowano dotychczasowy dorobek MIR i jego kooperantów
w tej dziedzinie.
W 1978 roku MIR poniósł dotkliwe straty, 18 lutego zmarł nagle w wieku 68 lat prof.
Władysław Mańkowski, a w dniu 27 września zakończył życie prof. Kazimierz Demel.
Ze spraw kadrowych odnotujmy, że w kwietniu 1978 roku w Zakładzie Technologii zatrudniono
dr. Piotra Bykowskiego, absolwenta Wydziału Chemii Politechniki Gdańskiej, który