Untitled - CEEMaR

138 Lala 1986-1990
9 maja statek zawinął do Rotterdamu, gdzie zainstalowano na nim urządzenia do satelitarnej
nawigacji, a 1 czerwca wszedł do Rio de Janeiro po zaopatrzenie. Prace rozpoczęto 9 czerwca
na północ od Falklandów i prowadzono je nieprzerwanie do 24 czerwca, po czym udano się ku
brzegom wysp. W pierwszych dniach lipca pobrano tam wodę ze statku-bazy „Gryf Pomorski",
a paliwo ze zbiornikowca „Tatry". Od 6 do 8 lipca „Wieczno" stało w zatoce Port William.
Okazało się, że podpisanie z Brytyjczykami umowy o wspólnych badaniach wokół wysp
może nastąpić dopiero za kilkanaście dni. W związku z tym kpt. Franczuk skierował statek do
Punta Arenas celem dokonania naprawy radaru i pobrania zaopatrzenia. Na Falklandy powrócono
21 lipca i nazajutrz podpisano w Port Stanley umowę o współpracy z firmą Stanley Fisheries
Ltd. Następnego dnia zaokrętowano dwoje brytyjskich pracowników naukowych z Londynu,
załadowano ich sprzęt i nazajutrz „Wieczno" opuściło port. Po tygodniu Brytyjczycy wymienili
w morzu swojego naukowca korzystając ze statku dozorczego. Wspólne badania prowadzono
nieprzerwanie do końca sierpnia i ostatniego dnia tego miesiąca zawinięto do Port
Stanley, gdzie wyokrętowano brytyjską parę i wyładowano jej sprzęt. „Wieczno" wyszło
2 września z portu i skierowało się na północ, aby 28 września zawinąć do Las Palmas po
zaopatrzenie. W drodze do kraju statek wszedł 8 października do Lysekil po kolejną partię
żywych okazów zwierząt morskich dla Muzeum i Akwarium Instytutu. Do Gdyni powrócono
10 października 1988 roku po przeszło pięciomiesięcznym pobycie w morzu.
Rok 1988, jak wspomniano, był pomyślny dla Instytutu przede wszystkim dzięki znacznym
wpływom dewizowym, uzyskanym z działalności eksportowej, którą umożliwiła koncesja
przyznana Instytutowi w 1987 roku przez Ministerstwo Handlu Zagranicznego. Działalność ta
polegała między innymi na udostępnianiu miejsc pracy na statkach badawczych naukowcom
zagranicznych instytutów rybackich, czego przykładem był udział Amerykanów i Brytyjczyków
w omawianych rejsach „Profesora Siedleckiego" i „Wieczna". Amerykanie pokrywali
w całości koszty działalności Zakładu Sortowania i Oznaczania Planktonu w Szczecinie, Brytyjczycy
płacili za odczytywanie wieku ryb z rejonu Falklandów, w październiku 1988 roku
MIR sprzedał technologię produkcji chityny i chitozanu niemieckiej firmie Kohler Fisch-Technik
w Bremerhaven. Pozyskiwane w ten sposób środki dewizowe pozwalały między innymi na
modernizację w 1988 roku niektórych elementów wyposażenia statków badawczych oraz bazy
poligraficznej Instytutu, na zakupienie 20 komputerów oraz unowocześnienie aparatury laboratoryjnej.
Prawdopodobnie w 1988 roku po raz pierwszy jeden z pracowników naukowych Zakładu
Ichtiologii pływał na japońskim dużym statku badawczym „Kaiyo Maru" (z którym spotkał
się „Profesor Siedlecki" w styczniu tego samego roku na południowo-zachodnim Atlantyku)
i uczestniczył w badaniach prowadzonych podczas rejsu na Morzu Beringa.
Rok 1988 nie obfitował w istotne dla MIR wydarzenia. Dwa z nich były najważniejsze.
Pierwsze to powołanie doc. Karnickiego na stanowisko dyrektora Instytutu 16 czerwca.*
W związku z tym uległo likwidacji zajmowane przezeń dotychczas stanowisko zastępcy dyrektora
do spraw planowania i wdrożeń. Po moim przejściu na emeryturę, aż do nominacji
doc. Karnickiego, Instytutem kierował prof. Dutkiewicz, pełniący obowiązki dyrektora. Dru-
*Mnicj więcej w tym samym czasie powołano dr. Karnickiego, jako pierwszego pracownika MIR, na stanowisko
tak zwanego kontraktowego docenta. Możliwość tworzenia takich stanowisk, a także stanowisk profesorów
kontraktowych, wprowadziła ustawa z 25 lipca 1985 roku o jednostkach badawczo-rozwojowych (DzUPRL nr 36/
1985). Oprócz dr. Karnickiego na stanowisko docenta kontraktowego powołano w MIR jeszcze jedną tylko osobą -
dr. Ejsymonta, w styczniu 1989 roku.