Untitled - CEEMaR

114 Lata 1973-1981
skorygowanego programu badań, eksploatacji i przetwórstwa kryli oraz innych organizmów
morskich z rejonu Antarktyki. Koordynację tych badań uchwała powierzała MIR, tak jak czyniła
wcześniejsza, analogiczna uchwała rządowa ze stycznia 1977 roku.
Jeśli chodzi o sprawy organizacyjne, to wymienić trzeba w pierwszym rzędzie zarządzenie
ministra handlu zagranicznego i gospodarki morskiej z 5 lutego 1979 rok, które z wsteczną
datą od 1 stycznia tego roku przekazywało Zakład Doświadczalny Białka Spożywczego z MIR
do Zakładów Rybnych w Gdyni. W związku z tym w pierwszym kwartale 1979 roku odeszło
z Instytutu 105 zatrudnionych tam osób. W lutym 1979 roku dyrektor MIR powołał Samodzielną
Pracownię Hydroakustyki, wydzieloną z Zakładu Automatyzacji i Przetwarzania Danych,
podporządkowaną pionowi nauk biologicznych. Jej kierownikiem został dr Elminowicz.
W listopadzie tegoż roku utworzono w pionie nauk technologiczno-ekonomicznych Samodzielną
Pracownię Organizacji Pracy, powierzając jej kierownictwo W. Lenkiewiczowi.
W następnym roku włączono jądo Zakładu Ekonomiki. W pionie sekretarza naukowego utworzono
w czerwcu Dział Ekonomiki Badań i Organizacji Wdrożeń (dawna sekcja o tej samej
nazwie), którego kierownikiem została Elżbieta Cecułowa, chemiczka po Politechnice Gdańskiej,
pracująca poprzednio w Zakładach Rybnych w Gdyni. Pierwszymi jej współpracownikami
byli: Zdzisława Rosowska-Reńska, zatrudniona od 1974 roku w wymienionej wyżej sekcji
oraz Stanisław Lis, elektronik po Politechnice Gdańskiej, przyjęty do MIR w sierpniu 1979
roku.
Działalność badawczą MIR na morzu w 1979 roku rozpoczynała czwarta morska ekspedycja
antarktyczna, na którą w końcu 1978 roku wyruszyły dwa statki - „Profesor Siedlecki" -
4 listopada i „Profesor Bogucki" - 27 grudnia. Kierownikiem rejsu na pierwszym statku był
dr Sosiński, na drugim B. Bieniecki. W drodze do rejonu badań obydwa statki zawijały po
zaopatrzenie do Rio de Janeiro. „Profesor Siedlecki" rozpoczął badania 13 grudnia w rejonie
Południowej Georgii, tam też przystąpiła do pracy ekipa naukowa „Profesora Boguckiego"
w dniu 24 stycznia 1979 roku. Cztery dni później doszło do spotkania obydwóch statków. Ich
zadania w tej ekspedycji były różne. „Profesor Siedlecki" miał przeprowadzić kontrolne badania
wcześniej rozpoznanych łowisk, głównie ryb, oraz poszukiwać nowych, zwłaszcza w rejonie
półwyspu Antarktycznego. „Profesor Bogucki" miał poławiać kryle i prowadzić prace zmierzające
do opanowania w skali przemysłowej technologii i mechanizacji przetwarzania kryli
na cele paszowe, spożywcze i techniczne. Obydwa statki pracowały w tych samych rejonach -
od Południowej Georgii i Południowych Orkadów po Południowe Szetlandy. Po zaopatrzenie
zawijano do innych portów - „Profesor Siedlecki" do Ushuai (17 stycznia, zaokrętowano pracownika
naukowego z USA) i Commodore Rivadavia w Argentynie (1 marca, wyokrętowano
Amerykanina), natomiast „Profesor Bogucki" do Montevideo w Urugwaju (4 marca, przekazanie
na ląd ciała jednego z członków załogi zmarłego 26 lutego) i Rio Grande w Brazylii
(18 marca).
„Profesor Siedlecki" zakończył badania 30 marca, w drodze do kraju zawinął do Las
Palmas, do Gdyni przybył 30 kwietnia 1979 roku. W czasie tego rejsu zlokalizowano nowe
łowiska ryb w rejonie wysp Elephant, Joinville i Króla Jerzego, odkryto dwa nowe dla naszego
rybołówstwa gatunki ryb - orkadę niebieską i orkadę szarą.
Na „Profesorze Boguckim" zakończono badania 27 kwietnia i udano się do Las Plamas,
gdzie prawdopodobnie 17 maja nastąpiło spotkanie w „Wiecznem", które zakończyło badania
na szelfowych wodach zachodniej Afryki i powracało do kraju. Przesiadło się na nie osiem
osób z ekipy naukowej „Profesora Boguckiego, w tym B. Bieniecki. Pozostała na „Profesorze
Boguckim" część ekipy naukowej prowadziła jeszcze badania u brzegów zachodniej