Untitled - CEEMaR

22 Lala 1932-1939
wany w tym czasie laborant i woźny w jednej osobie o nazwisku Śledź. Na piętrze tego budynku
urządzono pokoje gościnne, a z czasem także pokoje mieszkalne dla młodych pracowników
naukowych, których z biegiem lat przybywało w Stacji Morskiej.
Wspomniany już poprzednio Walerian Cięglewicz ukończył studia w 1933 roku i jesienią
zamierzał podjąć pracęjako zoolog w Stacji Morskiej. Ponieważ w tym czasie nie było tam
jednak żadnego wolnego etatu, postanowił cierpliwie czekać do czasu aż taki się znajdzie. Na
razie od września pracował jako pomocnik magazyniera w gdyńskiej hali i chłodni rybnej, a w
chwilach wolnych od zajęć rozpoczął prace z dziedziny ichtiologii. Korzystał przy tym z rad
i wskazówek Borysa Dixona. Dopiero po upływie półtora roku, w kwietniu 1935 roku przyjęto
W. Cięglewicza do pracy w Stacji Morskiej na stanowisku młodszego asystenta w Oddziale
Rybackim w Gdyni. Już po kilku tygodniach, w dniu 15 czerwca wypłynął z Gdyni na pokładzie
kutra „Gdy 26" o nazwie „Orkan", należącym do rybaka Jana Nadolskiego, na eksperymentalne
połowy makreli w wodach Skagerraku. Było to historyczne, pierwsze wyjście polskiego
kutra rybackiego na łowiska poza Bałtykiem, a W. Cięglewicz był pierwszym pracownikiem
naukowym Stacji Morskiej, który pracował na morzu poza Bałtykiem. Jego osobie
poświęciłem specjalnie nieco więcej miejsca, jako że był pierwszym przedstawicielem następnego
po M. Boguckim i K. Demelu pokolenia biologów wykształconych na krajowych uniwersytetach
niepodległej Polski, którzy podjęli pracę badawczą na morzu.
W 1934 roku doc. M. Bogucki odbył naukową podróż do niektórych morskich placówek
badawczych w paru państwach europejskich celem zapoznania się z ich organizacją i działalnością.
W lipcu 1935 roku w Oddziale Rybackim Stacji Morskiej w Gdyni zatrudniono Zygmunta
Mulickiego, który był stypendystą Stacji. Podobnie jak W. Cięglewicz zajął się problematyką
ichtiologiczną. Prawdopodobnie w tym samym mniej więcej czasie personel naukowy Stacji
powiększył się o absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, młodszego asystenta, botanika
Adama Bursę, a w październiku o chemika Stanisława Kijowskiego po Uniwersytecie Stefana
Batorego w Wilnie, stypendystę MWROP, który zajął się zagadnieniami hydrologicznymi.
A. Bursa i S. Kijowski osiedli w Helu.
W pierwszej połowie lipca 1935 roku Stacja Morska zorganizowała kolejny kurs biologii
morza, w którym uczestniczyło 16 osób z różnych krajowych uniwersytetów.
Dbano też w Stacji Morskiej o to, by jej pracownicy naukowi podnosili kwalifikacje.
Dzięki zasiłkom uzyskanym z Funduszu Kultury Narodowej oraz z Morskiego Instytutu
Rybackiego, na przełomie lat 1935-1936 można było wysłać dwóch asystentów na uzupełniające
studia zagraniczne. A. Bursa udał się do Oslo, aby zająć się tam planktonem roślinnym,
a W. Cięglewicz wyjechał do Lowestoft w Wielkiej Brytanii oraz do Oslo i Bergen w Norwegii,
aby poznać metody stosowane w tamtejszych ośrodkach badań rybackich.
W styczniu 1936 roku w Oddziale Rybackim Stacji podjął pracę zoolog, Władysław
Mańkowski, stypendysta MWROP, który prowadził badania nad planktonem.
Godnym odnotowania wydarzeniem w historii Stacji Morskiej było uzyskanie przez nią
w kwietniu 1936 roku niewielkiej wprawdzie, jednakże wreszcie własnej jednostki badawczej.
Była to nowa, drewniana motorówka zbudowana w Turku w Finlandii. Nadano jej nazwę
„Meduza". Liczyła 10,20 m długości i miała silnik o mocy 15 KM. Przeznaczono ją do prac
na wodach przybrzeżnych.
Od 11 do 21 czerwca 1936 roku trwał zorganizowany przez Stację Morską rejs kutra
badawczego „Ewa" na wody u brzegów Łotwy. Jego celem było rozpoznanie możliwości poławiania
tam płastug. Kierownikiem tej wyprawy - tak to wówczas określano - był B. Dixon,