Untitled - CEEMaR

Lala 1986-1990 139
gie z tych wydarzeń to sprzedanie statku „Doktor Lubecki" Instytutowi Morskiemu w Gdańsku,
który przejął go 9 marca 1988 roku. W ten sposób MIR pozostał bez własnej jednostki
pływającej przystosowanej głównie do prac na Bałtyku. Pierwszym kapitanem „Doktora Lubeckiego"
był Józef Podgórniak, który pływał na nim przez blisko 10 lat. Później statkiem tym
dowodzili: Franciszek Waberski, Edward Mońko, Jan Chołyst, Jerzy Wosachło, Jerzy Chrzczonowicz
i Henryk Cygiert.
Dnia 27 września 1988 roku w Helu odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Naukowej
MIR, poświęcone między innymi dziesiątej rocznicy śmierci prof. Demela. Miałem zaszczyt
odsłonić pamiątkową tablicę umieszczoną z tej okazji na budynku, w którym mieściło
się niegdyś Morskie Laboratorium Rybackie, a później Stacja Morska.
Prawdopodobnie w 1988 roku dokonano pewnych zmian organizacyjnych w administracyjnym
pionie Instytutu. Utworzono Dział Techniczno-Eksploatacyjny, którym kierował
kpt. Jan Sokołowski.
W omawianym roku dr Krępa habilitował się w Akademii Rolniczej w Szczecinie.
W końcu 1988 roku MIR zatrudniał 428 osób.
Po kilkuletniej przerwie powrócono do praktyki podawania wysokości wydatków Instytutu
w rocznych sprawozdaniach z jego działalności. W 1988 roku wyniosły one 1 421 161 000
zł, w tym koszty eksploatacji statków badawczych stanowiły kwotę 588 344 000 zł.
W 1988 roku „Profesor Siedlecki" wypłynął w ostatni, jak wspomniano, rejs na wody
antarktyczne, organizowany przez Instytut Ekologii PAN i MIR. Statkiem dowodził kpt. Janusz
Olszowy. Kierownikiem ekspedycji z ramienia MIR był dr Janusz Kalinowski, natomiast
kierownikiem naukowym w pierwszym etapie rejsu, podczas którego ekipa PAN współpracując
z pracownikami MIR realizowała program BIOMASS IV, był prof. Rakusa-Suszczewski.
„Profesor Siedlecki" wyszedł z Gdyni 4 listopada 1988 roku. Od 7 do 10 listopada przeprowadzono
interkalibrację urządzeń hydroakustycznych w jednym z fiordów południowej Norwegii.
W dniu 16 listopada zawinięto do VIGO, aby zaokrętować hiszpańskich naukowców (współpraca
z PAN) i załadować materiały budowlane oraz żywność dla hiszpańskiej stacji antarktycznej
na Wyspie Livingstona. Od 17 listopada prowadzono badania hydrologiczne po drodze
do Rio de Janeiro. Po tygodniu nastąpiła awaria jednego z silników. Prace hydrologiczne zakończono
26 listopada i 12 grudnia zawinięto do Rio de Janeiro. Wyokrętowano 4 Hiszpanów,
a przyjęto na statek 3 nowych. Od 25 grudnia do 17 stycznia 1989 roku ekipa PAN prowadziła
badania w rejonie od wyspy Elephant po Orkady Południowe, wzdłuż bariery lodowej. W dniu
26 grudnia 1988 roku „Profesor Siedlecki" wszedł do Zatoki Admiralicji (Wyspa Króla Jerzego),
by na Stacji Arctowskiego wyładować materiały budowlane i żywność dla hiszpańskiej
stacji badawczej. Po zakończeniu prac przez ekipę PAN udano się do Punta Arenas. „Profesor
Siedlecki" stał tam od 22 do 26 stycznia 1989 roku. Wyokrętowano ekipę PAN i Hiszpanów,
a zaokrętowano 2 pracowników naukowych MIR i 2 Brytyjczyków, co przewidywała umowa
o współpracy Instytutu z Imperial College w Londynie. Od 1 do 10 lutego realizowano polskobrytyjski
program na szelfowych wodach Południowej Georgii pod kierunkiem dr. Kalinowskiego.
W dniu 11 lutego nastąpiła awaria drugiego silnika. W ciągu następnych trzech dni
prowadzono jeszcze połowy włokiem pelagicznym, ale na skutek niemożności usunięcia awarii
silników zakończono 16 lutego wszelkie prace badawcze i udano się do Rio de Janeiro,
gdzie zawinięto 6 marca. Wyokrętowano Brytyjczyków i skierowano statek do remontu silników.
Trwał on przeszło miesiąc - do 15 kwietnia. Jeszcze tego samego dnia „Profesor Siedlecki"
ruszył do kraju, zawijając po drodze 15 maja do Vigo, aby wyładować tam sprzęt hiszpańskich
naukowców. Do Gdyni powrócono 23 maja 1989 roku.