Untitled - CEEMaR

Lala ¡986-1990 135
chodni Atlantyk. Ekipą naukową liczącą 5 osób kierowała M. Pastuszak. W dniu 28 maja
statek wszedł do Woods Hole, gdzie w NEFC omówiono program rejsu i zaokrętowano amerykańskich
naukowców oraz załadowano ich sprzęt. Zasadniczym zadaniem „Wieczna" było
zebranie prób ichtiologicznych, stanowiących wyjściowy materiał do oszacowania ilościowego
zasobów makreli w zachodniej części północnego Atlantyku. Badania, które trwały od
30 maja do 15 lipca, podzielono na trzy etapy. Po zakończeniu dwóch pierwszych etapów
„Wieczno" zawijało 17 i 30 czerwca do Woods Hole celem wymiany ekipy amerykańskiej
i uzupełnienia zaopatrzenia. Trzeci etap prac zakończono czwartym w tym rejsie wejściem
„Wieczna" do Woods Hole 16 lipca. Wyokrętowano Amerykanów, wyładowano ich sprzęt,
pobrano zaopatrzenie oraz żywe okazy zwierząt morskich, przeznaczone dla Muzeum i Akwarium
MIR. Podczas tego rejsu pracowało na „Wiecznie" siedmioro Amerykanów z trzech placówek
naukowych - w Woods Hole, Narragansett oraz Sandy Hook koło Nowego Jorku. „Wieczno"
wyszło z Woods Hole 18 lipca i w drodze do kraju zawinęło jeszcze do Lysekil na zachodnim
wybrzeżu Szwecji, aby z tamtejszego Morskiego Laboratorium Rybackiego zabrać żywe
okazy zwierząt morskich dla Muzeum i Akwarium MIR. Powrót statku do Gdyni nastąpił
7 sierpnia 1987 roku. Był to już ostatni rejs „Wieczna" na północno-zachodni Atlantyk, w
czasie którego prowadzono badania wspólnie z naukowcami Stanów Zjednoczonych. Począwszy
od roku 1972 (patrz strona 95) statek ten wykonał 18 takich rejsów (po dwa rocznie
w latach 1976-1978), podczas których wspólne badania prowadziło około 60 polskich oraz
około 90 amerykańskich pracowników naukowych i pomocniczych. Wielu z nich połączyły
więzy trwałej przyjaźni, o czym pisały amerykańskie gazety. W jednej z nich informację
o kolejnym pobycie „Wieczna" w Woods Hole w listopadzie 1985 roku zatytułowano: „Scientists
speak the language of friendship."
Od 3 do 22 sierpnia 1987 roku „Profesor Siedlecki" odbył rejs na Bałtyku. I tym razem,
podobnie jak w poprzednich rejsach bałtyckich, na statku pracowała mieszana ekipa naukowa.
Badaniami oceanologiczno-biologiczno-rybackimi objęto całą polską strefę rybołówczą.
Od 1 do 5 czerwca na zaproszenie polskiego rządu odbyła się w Gdańsku Pierwsza Światowa
Konsultacja o Przemyśle Rybnym (First Consultation on the Fisheries Industry) sponsorowana
przez FAO i Organizację Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego
(UNIDO), poświęcona głównie modernizacji statków i narzędzi połowu oraz unowocześnieniu
przetwórstwa i obrotu rybnego. Uczestniczyły w tej konferencji delegacje z 38 krajów
(w tym 14 afrykańskich) oraz 8 międzynarodowych organizacji, w tym Programu Rozwoju
Narodów Zjednoczonych oraz Międzynarodowej Organizacji Pracy. Pracownicy MIR brali
udział w przygotowaniu i przeprowadzeniu tego spotkania, a dr. Karnickiego zaszczycono
wyborem na przewodniczącego obrad.
Duże znaczenie dla MIR miało przyznanie Instytutowi przez Ministerstwo Handlu Zagranicznego
koncesji eksportowej, datowanej 22 października 1987 roku. Dokument ten upoważniał
MIR do eksportu osiągnięć naukowych i technicznych oraz usług w zakresie rybołówstwa
morskiego (opracowywanie studiów, założeń, analiz, dokumentacji itp.). Dzięki temu Instytut
mógł podpisać w listopadzie 1987 roku umowę z Imperial College of Science, Technology
and Medicine (dalej Imperial College) w Londynie o wykonywanie dla tej instytucji
odczytów wieku z otolitów błękitków i morszczuków poławianych w rejonie Wysp Falklandzkich.
Niejako ukoronowaniem prac MIR nad wykorzystaniem odskorupionego mięsa z kryli
antarktycznych do celów spożywczych, było wprowadzenie tego produktu do jadłospisów restauracji
hoteli „Forum" i „Yiktoria" w Warszawie oraz znanego lokalu gastronomicznego