Untitled - CEEMaR

74 Lata 1953-1964
Horbulewicz, psycholog, pracujący poprzednio w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku.
Był formalnie pracownikiem MIR (prawdopodobnie od 1 września 1964 roku), natomiast pod
wzglądem merytorycznym współpracował z Instytutem Medycyny Morskiej i Tropikalnej
w Gdyni.
W sprawozdaniu Instytutu za omawiany okres zwracano uwagę między innymi na braki
kadrowe, spowodowane obciążaniem MIR nowymi zadaniami oraz opóźnianie się zakończenia
prac budowlanych w muzealno-akwaryjnej części gmachu, które, jak informowano, wynikało
z „okresowego zablokowania realizacji inwestycji."
Wiosną 1964 roku przestał się ukazywać „Biuletyn Informacyjny MIR", a w Szczecinie
zaczęto wydawać „Biuletyn Informacyjny Gospodarki Rybnej" jako wspólny organ ZGR, MIR
i CLPR.
Od połowy grudnia 1964 roku dr Woźniak uczestniczył w rejsie radzieckiego statku badawczego
„Akademik Knipowicz", który wyszedł z Sewastopola na południowo-zachodni
Atlantyk (rejon Falklandów i Morze Weddella) oraz wody u południowo-zachodnich brzegów
Afryki. Rejs ten zakończył się dopiero w ostatnich dniach lipca następnego roku. Dzięki temu
MIR uzyskał pierwsze bezpośrednie informacje o zasobach ryb i kryli wód antarktycznych
oraz możliwościach ich eksploatacji.
Wiosną 1964 roku państwowa administracja rybołówstwa Stanów Zjednoczonych
(Bureau of Commercial Fisheries- BCF) wyraziła wobec władz polskich zainteresowanie uzyskaniem
obszernego opracowania na temat eksploatacji polskich trawlerów rybackich, konwencjonalnych,
burtowych, a zwłaszcza rufowych przetwórni. Po odpowiednich uzgodnieniach
w kraju oraz ze stroną amerykańską ustalono, że opracowanie takie wykona MIR.
W dniu 25 czerwca 1964 roku Instytut podpisał umowę z BCF na wykonanie zadania „Techniczno-ekonomiczna
analiza eksploatacji statków flotylli dalekomorskiej" (Techno-economic
analysis of deep sea fishing vessel opérations) za sumę 1.920.000 zł. W listopadzie tego samego
roku dyrektor Wołek powołał mnie na tak zwanego kierownika badań (principal investigator),
powierzając mi na zasadzie pracy zleconej sprawy związane z realizacją tego zadania.
Podstawowy zespół wykonujący tę pracę, także na zlecenie, składał się z ekonomisty (K. Kaźmierski),
specjalisty w zakresie narzędzi i techniki połowów (J. Zaucha), technologa przetwórstwa
rybnego (E. Kordyl), specjalisty w zakresie montowanych na statkach rybackich maszyn
i urządzeń do obróbki i przetwórstwa ryb (D. Dutkiewicz) oraz tak zwanego administratora
(M. Formela). W miarę potrzeby angażowano do tych prac siły pomocnicze, jak na przykład
technika-laboranta Elżbietę Makowiecką, zatrudnioną w Zakładzie Ekonomiki od lipca 1965
roku. Podczas realizacji tego zadania MIR pozostawał w stałym kontakcie z attache do spraw
rybołówstwa na Europę przy ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Kopenhadze, występującym
w tym przypadku jako tak zwany Project Officer. Funkcję tę pełnił do lipca 1966 roku
Adrew W. Anderson, a następnie Arthur M. Sandberg. O tej działalności MIR, która zapoczątkowała
współpracę Instytutu z instytucjami rybołówstwa Stanów Zjednoczonych, nie informowano
wówczas środków masowego przekazu, żadnych wzmianek na ten temat nie znajdziemy
w sprawozdaniach z działalności MIR w tamtych latach.
Wybiegając nieco w przyszłość, można jeszcze dodać, że po sporządzeniu tego bardzo
obszernego opracowania i przekazaniu go w 1968 roku Amerykanom, przyznali oni jego wykonawcom
nagrodę w wysokości bodajże 50 000 zł. W porozumieniu z dyrektorem Instytutu,
którym był już wówczas doc. Teofil Dąbrowski - dalej będzie o nim mowa - podzieliłem tę
kwotę pomiędzy poszczególne osoby. Dyrektor Dąbrowski zadzwonił w tej sprawie do ambasady
Stanów Zjednoczonych w Warszawie, chciał widocznie coś jeszcze wyjaśnić, nie pamię-