Untitled - CEEMaR

150 Lata 1991-2001
Już w tym samym roku odbyło się tam seminarium „Wyniki badań środowiska Bałtyku", zorganizowane
przez Instytut Oceanologii PAN w Sopocie, Gdański Oddział Instytutu Ochrony
Środowiska i MIR, przy finansowym wsparciu Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.
W dniu 21 kwietnia podpisano w MIR akt ustanawiający Fundację Rozwoju Muzeum
Oceanograficznego i Akwarium Morskiego oraz Biologicznych Badań Morza, którą zarejestrowano
w Sądzie Rejonowym dla miasta stołecznego Warszawy we wrześniu następnego
roku. Jej celem miało być gromadzenie środków na rozbudowę muzeum oraz tworzenie lepszych
warunków badań nad życiem w morzu. Inicjatywa ta nie przyniosła spodziewanych efektów.
W ciągu omawianego roku uległa dalszemu rozszerzeniu międzynarodowa współpraca
Instytutu. Pracownicy naukowi MIR uczestniczyli w 29 międzynarodowych konferencjach,
seminariach i posiedzeniach grup roboczych organizacji rybackich, zwłaszcza ICES. Instytut
delegował w tym okresie 39 osób do 23 krajów. Dzięki wieloletniej współpracy MIR z analogicznymi
placówkami badawczymi Stanów Zjednoczonych i nadzorującą ich działalność Narodową
Służbą Oceaniczną i Atmosferyczną (NOAA) USA włączono Instytut do międzynarodowego
programu „Global Changes", a ściślej biorąc do światowego systemu monitoringu
zawartości tlenku i dwutlenku węgla oraz metanu w atmosferze. Ustalono, że polska stacja
pomiarowa „Bal", jedyna w środkowej i wschodniej Europie, będzie się znajdowała na promie
łączącym Gdynię z Karlskronąw Szwecji. Pobieranie prób rozpoczęto w końcu sierpnia 1992
roku.
Ze spraw organizacyjnych omawianego okresu odnotujemy jedynie przekształcenie
w kwietniu Zakładu Techniki Rybackiej w Samodzielną Pracownię Techniki Rybackiej, której
kierownikiem został doc. Ziembo. Było to spowodowane znaczną redukcją zatrudnienia we
wspomnianym zakładzie.
W lipcu 1992 roku powołano doc. Sosińskiego na stanowisko profesora kontraktowego.
W dniu 3 marca 1992 roku środowisko naukowe Instytutu dotknęła niepowetowana strata.
W wieku 40 lat zmarł Wiesław Ślósarczyk. Był absolwentem Akademii Rolniczej w Szczecinie,
pracę rozpoczął w Zakładzie Ichtiologii MIR w październiku 1974 roku. Wkrótce dał się
poznać jako jeden z najzdolniejszych młodych ichtiologów. Uczestniczył w paru dalekomorskich
rejsach „Profesora Siedleckiego". W 1981 roku rozpoczął działalność na arenie międzynarodowej,
uczestnicząc w Kongresie Europejskich Ichtiologów w Hamburgu. W latach 1984-
1989 reprezentował Polskę w Komitecie Naukowym Konwencji CCAMLR, biorąc aktywny
udział w kolejnych jego sesjach, które odbywały się zazwyczaj w Australii. Wybrano go na
wiceprzewodniczącego tego komitetu na lata 1986-1987. W tym ostatnim roku uczestniczył w
naukowej wyprawie British Antarctic Survey na statku badawczym „Biscoe". W grudniu 1989
roku uczestniczył na Uniwersytecie Hawajskim w Honolulu w badaniach wieku ryb antarktycznych.
O autorytecie, jaki W. Ślósarczyk zdobył sobie w międzynarodowych kręgach naukowych
związanych z rybołówstwem morskim świadczy między innymi stypendium naukowe
jego imienia, które prof. J. R. Beddington z Imperial College w Londynie ustanowił po
śmierci tego naukowca. Umożliwia ono młodym polskim naukowcom miesięczny staż w Imperial
College. Stypendium to ustanowiono na okres 10 lat, z możliwością jego przedłużenia.
Przyznawane jest na wniosek dyrektora MIR. Dotychczas skorzystało z niego 6 pracowników
naukowych MIR.
Pod koniec grudnia 1992 roku MIR zatrudniał 326 osób, a więc o 77 mniej w porównaniu
z analogicznym okresem poprzedniego roku.
Koszty działalności Instytutu w omawianym roku wyniosły 44 016 000 000 z, a z tak
zwanej eksportowej działalności MIR uzyskał wpływy w wysokości 2 678 000 000 zł.