Untitled - CEEMaR

36 Rok 1949
sław Matula), Prawny (Bogdan Suligowski), Personalny i Planowania. Ponadto MIR miał dwie
delegatury, zwane także ekspozyturami: w Szczecinie (Tadeusz Przybylski) i w Kołobrzegu
(Andrzej Niegolewski). W stanie organizacji znajdował się oddział ekonomiki rybackiej. Od
19 marca 1948 roku na czele MIR stał dyrektor Jan Pieczara, przed wrześniem 1939 roku
urzędnik Wydziału Rybackiego Departamentu Morskiego Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
Kierownictwo Instytutu mieściło się w baraku, który znajduje się obecnie na tyłach budynku
nr 5/7 przy ulicy Świętojańskiej w Gdyni.
WŁĄCZENIE MLR DO MIR
Nie wiadomo i prawdopodobnie nie uda się już tego wyjaśnić, gdzie powstał pomysł włączenia
MLR do MIR, czym się wówczas kierowano. Być może projekt taki zrodził się już w końcu
1947 roku podczas formułowania dekretu o utworzeniu MIR. Może chodziło o narzucenie
Morskiemu Laboratorium Rybackiemu jarzma utylitaryzmu - jak to ktoś określił, a może ludową
władzę raziło to, że spośród personelu naukowego MLR bardzo nieliczni należeli do partii.
Możemy się tylko domyślać. Wiemy natomiast, że nie później niż w drugiej dekadzie maja
1948 roku ówczesny dyrektor MIR J. Pieczara i dr W. Cięglewicz z MLR zostali wyznaczeni
przez Ministerstwo Żeglugi do kierowania działaniami mającymi na celu włączenie MLR do
MIR. Można też było dowodnie stwierdzić, że nie później niż w lipcu 1948 roku wiadomość
0 zamierzonym wchłonięciu MLR przez MIR była już znana pracownikom Laboratorium.
Z opowiadań zmarłych już moich dawnych starszych kolegów z MIR wiem, że przyjmowali to
prawie wszyscy z niechęcią i różnymi obawami, nie mając przy tym żadnego wpływu na bieg
tej sprawy.
Włączenie MLR do MIR nastąpiło formalnie z dniem 1 stycznia 1949 roku, w praktyce
proces ten trwał kilka miesięcy. Musiało to niewątpliwie wpływać niekorzystnie na atmosferę
pracy w zespole ludzi byłego już Morskiego Laboratorium Rybackiego, świadomych tego, że
ich placówka traci samodzielność. Mimo to rozwijano działalność naukowo-badawczą, zwłaszcza
na morzu, co umożliwiał nowy statek Instytutu.
Już na początku 1949 roku, od 7 do 11 lutego „Michał Siedlecki" kontynuował badania
łowisk w rejonie Rynny Słupskiej. Stwierdzono, że uzyskiwane tam wydajności w połowach
dorszy były blisko dwukrotnie wyższe niż na Głębi Gdańskiej. „Michał Siedlecki" ponownie
wyszedł 10 marca na te łowiska, prowadząc dwa kutry z przedsiębiorstwa połowów „Arka"
w Gdyni. Uzyskiwano dobre wyniki połowów, ale ze względu na złe warunki atmosferyczne
1 duże oblodzenie statki wróciły po dwóch dniach do Gdyni. Pisząc o pracy statku „Michał
Siedlecki" na Rynnie Słupskiej, ówczesna prasa rybacka donosiła.' 3 '
„Nowo określone i zbadane łowiska, mające duże znaczenie ze względu na swe bliskie
Helu i Władysławowa położenie, a stanowiące bardzo dogodny obszar połowów dla
flotylli rybackiej bazującej w Łebie, nie były zupełnie dotychczas eksploatowane przez
nasze jednostki rybackie."
Około 20 marca „Michał Siedlecki" rozpoczął penetrowanie wód wschodniej części
Zatoki Gdańskiej, na wysokości Bałtijska.
Któż dzisiaj pamięta, że niegdyś MIR odkrywał nowe dla nas łowiska na Bałtyku?