Untitled - CEEMaR

Lala 1986-1990 137
kiem, kierownikiem Urzędu Gospodarki Morskiej, przedstawiłem mu dr. Karnickiego jako
najlepszego, moim zdaniem, kandydata na dyrektora naczelnego MIR.
Pożegnanie, jakie zgotowali mi w MIR koledzy, było bardzo ciepłe. Od 16 grudnia 1987
roku obowiązki dyrektora Instytutu zaczął pełnić prof. Dutkiewicz, a doc. Karnicki przejął po
mnie tymczasowo funkcję kierownika programu CPBR 10.11, do czasu powołania nowego
dyrektora MIR.
W końcu 1987 roku MIR zatrudniał 442 osoby.
Rok 1988, charakteryzujący się niepokojami społecznymi w całym kraju, a także z miesiąca
na miesiąc pogłębiającym się kryzysem gospodarczym, był dla M IR okresem wyjątkowo
na tym tle pomyślnym. O czynnikach, które powodowały taki właśnie stan rzeczy w Instytucie,
będzie mowa nieco dalej. Tymczasem zajmiemy się losami dwóch dużych statków badawczych
Instytutu.
„Profesor Siedlecki", dowodzony przez kpt. Janusza Olszowego, na początku 1988 roku
znajdował się na południowo-zachodnim Atlantyku. Wyruszył z Gdyni 10 listopada 1987 roku
z ekipą naukową MIR, liczącą 21 osób, w której był także doc. Andrzej Kompowski z Wydziału
Rybactwa Morskiego Akademii Rolniczej w Szczecinie. Kierownikiem naukowym rejsu był
Mirosław Mucha z Zakładu Ichtiologii (w MIR od 1977 roku). Statek płynąc do rejonu badań.
9 grudnia zawinął do Rio do Janeiro, gdzie zaokrętowano amerykańską jedenastoosobową
ekipę naukową i załadowano jej sprzęt. Badania rozpoczęto 18 grudnia w rejonie Południowej
Georgii. Amerykanie prowadzili je według własnego programu AMLR, natomiast ekipa MIR
zajmowała się kontrolą stanu zasobów ryb i kryli na łowiskach rozpoznanych już w poprzednich
latach. Obydwie ekipy zakończyły pierwszy etap prac 10 stycznia 1988 roku i „Profesor
Siedlecki" popłynął do Punta Arenas, gdzie zawinął 16 stycznia. Dokonano wymiany ekipy
amerykańskiej i pobrano zaopatrzenie. Po dwóch dniach opuszczono port i 21 stycznia rozpoczęto
drugi etap badań. W dniach 23 i 24 stycznia przeprowadzono eksperyment interkalibracyjny
z japońskim statkiem badawczym „Kaiyo Maru". W końcu stycznia dostarczono szalupą
na wysepkę Seal zaopatrzenie dla grupy naukowców amerykańskich, prowadzących tam obserwacje
i badania fok oraz pingwinów. W dniu 2 lutego wizytowano stację Arctowskiego na
Wyspie Króla Jerzego. Drugi etap badań zakończono 16 lutego i udano się do Rio de Janeiro.
„Profesor Siedlecki" stał tam od 17 lutego do 1 marca. Wyokrętowano Amerykanów i wyładowano
ich sprzęt, uzupełniono zaopatrzenie i przyjęto niezapowiedzianą wizytę oficerów brazylijskiej
marynarki wojennej. Po wyjściu z portu „Profesor Siedlecki" popłynął do kraju, do
Gdyni przybył 28 marca 1988 roku.
Odnotujmy, że w 1988 roku „Profesor Siedlecki" był w rejsie bałtyckim, który trwał od
15 sierpnia do 5 września. Nie natrafiłem na jakąkolwiek dokumentację dotyczącą tego rejsu,
wiadomo jedynie, że oprócz pracowników MIR uczestniczyła w nim także grupa specjalistów
z Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Pod koniec roku „Profesor Siedlecki"
ostatni raz wyruszył na antarktyczne wody południowo-zachodniego Atlantyku. Przebieg rejsu
omówimy nieco dalej.
Trawler „Wieczno", dowodzony przez kpt. Aleksandra Franczuka, 3 maja 1988 roku
wyszedł z Gdyni w rejs na południowo-zachodni Atlantyk. Ekipą naukową kierował M. Liwoch
z Zakładu Ichtiologii. W pierwszym etapie rejsu miano prowadzić badania zasobów
kalmarów na szelfie patagońskim poza strefą wód Argentyny. Realizacja drugiego etapu, podczas
którego przewidywano prowadzenie wspólnie z Brytyjczykami badań biologiczno-rybackich
na wodach okalających Falklandy, uzależniona była od podpisania stosownego porozumienia
z firmą Stanley Fisheries Ltd, działającą na tych wyspach. W drodze do rejonu badań