Untitled - CEEMaR

Lala 1986-1990 143
na Bałtyku. Przeprowadzono kosztowny remont „Profesora Siedleckiego", zakupiono nowoczesną
aparaturę badawczą oraz komputery o dużej zdolności obliczeniowej.
W ciągu 1990 roku MIR 64 razy delegował swoich pracowników za granicę.
W omawianym czasie w Instytucie nie przeprowadzono istotnych zmian organizacyjnych.
Natomiast na podstawie wspomnianego wyżej zarządzenia ministra transportu, żeglugi
i łączności z lipca 1989 roku od 1 stycznia 1990 roku przyłączono do MIR Centralne Laboratorium
Przemysłu Rybnego w Gdyni. Pomiędzy kierownictwami obydwóch placówek istniało
od pewnego czasu nieoficjalne porozumienie, że dojdzie do ich fuzji, kiedy MIR uzyska pomieszczenia
w nowym gmachu na ulicy Kołłątaja. CLPR istniało od 1949 roku i zajmowało się
pracami w dziedzinie technologii właściwego przetwórstwa rybnego, podczas gdy MIR prowadził
badania głównie w zakresie przetwórstwa wstępnego. Pod koniec 1989 roku w CLPR
pracowało 46 osób, spośród których nie mniej niż 21 - w tym 3 pracowników administracyjnych
- przyjęto do Zakładu Technologii i Mechanizacji Przetwórstwa w MIR. W tej grupie
byli między innymi kierownicy pracowni w CLPR: Krystyna Góralczykowa, Marek Mrozowski,
Bogusław Pawlikowski i Aleksandra Sokołowska.
Rok 1990 był ostatnim rokiem eksploatacji przez MIR statku badawczego „Profesor Siedlecki".
Przeszedł on wówczas remont klasowy, podczas którego nie udało się usunąć skutków
poważnej awarii, jaka nastąpiła w antarktycznym rejsie na przełomie lat 1988-1989. Nie można
było dokonać wymiany wału, ponieważ nie importowano nowego. Spowodowało to techniczną
niezdolność statku do dalekomorskich rejsów.
Od 6 do 9 marca 1990 roku obradowała w MIR robocza międzynarodowa grupa ICES,
zajmująca się zorganizowaniem międzynarodowej ekspedycji naukowo-badawczej SKAGEX
90 (Skagerrak Experiment), której celem było zbadanie warunków abiotycznych i ich powiązań
z procesami biologicznymi w wodach Skagerraku. Ustalono wówczas, że „Profesor Siedlecki"
będzie uczestniczyć w tym przedsięwzięciu wraz z 14 statkami badawczymi z Danii.
Norwegii, NRD, RFN, Szwecji i ZSRR. „Profesor Siedlecki", dowodzony przez kpt. Tadeusza
Brzezińskiego, wyszedł z Gdyni 3 czerwca z ekipą naukową liczącą 21 osób, której kierownikiem
był doc. Piechura. Od 8 do 20 czerwca prowadzono badania fizyczne, chemiczne i biologiczne
w zachodniej części Skagerraku, a w drodze do tego rejonu badań (3-4 czerwca) oraz
w drodze powrotnej do Gdyni (23-25 czerwca) przeprowadzono badania hydrologiczne wód
Bałtyku, od Głębi Arkońskiej po Zatokę Gdańską. Powrót do Gdyni nastąpił 25 czerwca. Podczas
tego rejsu zawijano do Arendal w Norwegii (6-7 czerwca, interkalibracja) oraz do Lysekil
w Szwecji, gdzie 21 i 22 czerwca omawiano wyniki prac zakończonego właśnie etapu ekspedycji,
która trwałajeszcze do początku lipca 1990 roku, ale „Profesor Siedlecki" już w niej nie
uczestniczył.
Trzy miesiące później „Profesor Siedlecki" raz jeszcze wyszedł na Bałtyk, tym razem
wziął udział w międzynarodowej, koordynowanej przez ICES ekspedycji, której celem było
oszacowanie zasobów śledzi i szprotów. W związku z tym przeprowadzono podczas tego rejsu
interkalibrację urządzeń hydroakustycznych ze szwedzkim statkiem badawczym „Argos" i niemieckim
„Ernst Haeckel". „Profesor Siedlecki" powrócił do Gdyni 24 października 1990 roku.
Również w tym rejsie statkiem dowodził kpt. T. Brzeziński, natomiast trzydziestoosobową
ekipą naukową kierował dr Linkowski z Zakładu Ichtiologii. Ponieważ podałem skład osobowy
ekipy naukowej pierwszego badawczego rejsu „Profesora Siedleckiego" w 1972 roku, wypada
uczynić to samo odnośnie do ostatniego rejsu badawczego tego statku. Ekipa naukowa
składała się wtedy z następujących osób: