Untitled - CEEMaR

148 Lala 1991-2001
cjach i dwustronnych spotkaniach. Najszerzej rozwijała się współpraca w ramach ICES oraz
Konwencji o Ochronie i Zarządzaniu Zasobami Mintaja w Centralnej Częci Morza Beringa
(CBSPC), natomiast całkowicie wygasła współpraca w ramach rybackiego porozumienia państw
socjalistycznych z lipca 1962 roku. Jedyną instytucją na terenie istniejącego jeszcze do grudnia
1991 roku Związku Radzieckiego, z którą MIR nadal utrzymywał robocze kontakty, było
Zjednoczenie Naukowo-Produkcyjne „Rybtechcentr" w Kaliningradzie.
Zakład Technologii i Mechanizacji Przetwórstwa zorganizował III sympozjum „Chityna-
Chitozan", które odbyło się 15 listopada. Miało ono zasięg krajowy. Ten sam zakład podjął
w 1991 roku działania zmierzające do zorganizowania w MIR pierwszego w Polsce pracującego
dla potrzeb przemysłu żywnościowego tak zwanego „czystego laboratorium" chemicznego,
umożliwiającego oznaczanie śladowych ilości metali i związków chloroorganicznych w żywności
pochodzenia morskiego, z wyeliminowaniem wpływów zanieczyszczeń występujących
w środowisku. W związku z tym kierownik wspomnianego zakładu doc. Bykowski - inicjator
przedsięwzięcia - zapoznawał się z tego rodzaju laboratoriami w Niemczech i Holandii, dokąd
wyjeżdżał w czerwcu i we wrześniu. Towarzyszył mu jego zastępca Jan Zalewski, chemik po
Politechnice Gdańskiej, od lipca 1972 roku pracujący w Zakładzie Technologii i Mechanizacji
Przetwórstwa MIR. We wrześniu 1991 roku doc. Bykowskiego powołano jako pierwszego
pracownika MIR na stanowisko profesora kontraktowego.
Ze spraw kadrowych tego okresu należy wymienić zmianę na stanowisku zastępcy
dyrektora Instytutu do spraw eksploatacji. Zajmujący je od szeregu lat Jerzy Janson nabył
w grudniu 1990 roku uprawnienia emerytalne, a niezależnie od tego poważnie zachorował.
Stało się to powodem odwołania go z pełnionej funkcji i powierzenie jej 1 lutego 1991 roku
Borysowi Kislerowi, który po powrocie z zagranicy ponownie podjął pracę w Instytucie.
Jerzy Janson zmarł 22 kwietnia 1991 roku.
Daniela Stojaczyk - od blisko ćwierćwiecza główna księgowa Instytutu - przeszła
w marcu na emeryturę, a jej dotychczasowe obowiązki przejęła w tym czasie Honorata Rembalska.
Jerzego Pietkiewicza, kierującego Ośrodkiem Wydawniczym Instytutu i pracującego
od roku na części etatu, odwołano z zajmowanego stanowiska w połowie lutego i powierzono
je Ewie Lelonkiewiczowej. Studiowała historię i dziennikarstwo na Uniwersytecie Gdańskim,
od początku 1974 roku pracowała w Ośrodku Wydawniczym MIR.
Trzeba odnotować, że w 1991 roku dwu pracowników Instytutu spotkały zaszczytne
wyróżnienia na arenie międzynarodowej. Dyrektora Kamickiego wybrano wiceprezydentem
ICES na dorocznej sesji tej organizacji w La Rochelle we Francji, a dr. Paciorkowskiemu taką
samą funkcją powierzyła Międzynarodowa Komisja Rybołówstwa Północno-Wschodniego
Atlantyku podczas posiedzenia w Londynie.
Doc. Karnicki został ponownie powołany formalnie na stanowisko dyrektora MIR
w dniu 1 września 1991 roku, po pomyślnym przejściu procedury konkursowej, wprowadzonej
ustawą z 22 lutego 1991 roku o zmianie ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych.
Akademia Rolnicza w Szczecinie nadała w 1991 roku godność doktora honoris causa
prof. Popielowi. Uroczystość odbyła się jesienią, podczas obchodów czterdziestolecia Wydziału
Rybactwa Morskiego i Technologii Żywności tej uczelni.
W końcu 1991 roku MIR zatrudniał 403 osoby, a koszty działalności Instytutu w omawianym
roku wyniosły 28 558 000 000 zł.
„Rok 1992 był dla nauki polskiej, w tym również dla MIR wyjątkowo trudny. Złożyło się
na to wiele przyczyn, z których najważniejsza to ograniczone środki finansowe z budżetu
państwa, szczególnie w pierwszych miesiącach roku, gdy obowiązywało „prowizorium