Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
70 Lala 1953-1964<br />
Od 12 do 16 czerwca odbywała się w Instytucie ważna konferencja naukowa. Uczestniczyło<br />
w niej 12 przedstawicieli radzieckich instytutów z Moskwy, Kaliningradu, Kłajpedy<br />
i Rygi oraz blisko 40 reprezentantów różnych polskich instytucji - MIR, WSE w Sopocie,<br />
Wydziału Rybackiego WSR w Olsztynie, Centralnego Laboratorium Przemysłu Rybnego<br />
w Gdyni, Katedry Produktów Zwierzęcych Wydziału Chemii Politechniki Gdańskiej, Centralnego<br />
Biura Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku, Stoczni Komuny Paryskiej w Gdyni. Omawiano<br />
różne aspekty badań naukowych i technicznych dla potrzeb rybołówstwa morskiego<br />
oraz perspektywy rozwojowe tej dziedziny gospodarki w obu krajach.<br />
Trzech pracowników naukowych Instytutu w 1962 roku przebywało na dłuższych praktykach<br />
zagranicznych. S. Okoński jako stypendysta FAO przebywał w instytutach rybackich<br />
Holandii, Szwecji i Wielkiej Brytanii, gdzie zapoznał się od lutego do końca kwietnia z techniką<br />
i narzędziami połowu oraz aparaturą kontrolno-pomiarowa do ich badania. E. Kordyl, również<br />
jako stypendysta FAO, zwiedzał porty rybackie i zakłady przemysłu rybnego w Danii,<br />
NRF i Norwegii. J. Elwertowski całe drugie półrocze spędził we Francji. Od 11 lipca do<br />
10 września odbył rejs na północno-zachodnim Atlantyku na statku badawczym „Thalassa",<br />
należącym do Instytutu Rybołówstwa Morskiego w Paryżu. Zapoznał się z metodami i techniką<br />
badań, stosowanymi na tym statku.<br />
Docent Popiel wyjechał w połowie listopada do Senegalu i Maroka wraz z delegacją<br />
polskiego rybołówstwa morskiego, która miała rozpoznać możliwości nawiązania współpracy<br />
z rybołówstwem wymienionych państw. Do kraju powrócił w połowie stycznia 1963 roku.<br />
Najważniejszą ze spraw kadrowych w tym okresie było rozpatrzenie i pozytywne zaopiniowanie<br />
przez Radę Naukową Instytutu, obradującą 15 stycznia 1962 roku pod przewodnictwem<br />
prof. K. Petrusewicza, wniosków dyrekcji MIR o powołanie na stanowisko samodzielnego<br />
pracownika naukowo-badawczego następujących osób: J. Elwertowskiego, J. Filuka,<br />
H. Janko, A. Klimaja, J. Kochanowskiego, E. Kordyla, B. Kowalewskiego, J. Kukucza,<br />
S. Łaszczyńskiego, S. Mickiewicza, S. Okońskiego, A. Ropelewskiego, S. Rutkowicza,<br />
M. Szatybełkę, J. Wiktora, K. Wiktorowej, S. Wojana i J. Zauchę. W dalszych latach powoływano<br />
na to stanowisko kolejnych pracowników naukowych.<br />
Dr Kukucz odszedł z dniem 1 grudnia 1962 roku na urlop bezpłatny, aby objąć stanowisko<br />
kierownika projektu rozwoju rybołówstwa w zachodniej Nigerii z siedzibą w Ibadanie, na<br />
które został powołany przez Fundusz Specjalny Narodów Zjednoczonych za pośrednictwem<br />
FAO. Był pierwszym przedstawicielem polskiego rybołówstwa morskiego pełniącym taką funkcję.<br />
Stanowisko zastępcy dyrektora MIR do spraw naukowych, które dotychczas zajmował,<br />
pozostawało przez parę miesięcy nieobsadzone.<br />
W lutym 1962 roku w Zakładzie Ekonomiki podjął pracę dr Andrzej Niegolewski. Przed<br />
wojną studiował rolnictwo w Poznaniu, później ukończył Instytut Wyższych Studiów Międzynarodowych<br />
na Wydziale Prawa Uniwersytetu Paryskiego. Od października 1945 roku przez<br />
cztery lata kierował ekspozyturą MIR w Kołobrzegu, rozwijając ożywioną działalność, był<br />
między innymi przewodniczącym Komitetu Odbudowy Kołobrzegu. Niejako po powrocie do<br />
Instytutu, choć już nie takiego jakim był on w latach czterdziestych, dr Niegolewski zajmował<br />
tylko część etatu.<br />
Od 13 czerwca 1962 roku w Zakładzie Oceanografii rozpoczął pracę dr Stanisław Woźniak.<br />
Po ukończeniu SGGW, w latach 1952-1956 odbywał aspiranturę w Moskiewskim Instytucie<br />
Technicznym Przemysłu Rybnego i Gospodarki, zakończoną obroną pracy i uzyskaniem<br />
tytułu kandydata nauk biologicznych. W latach 1956-1960 dr Woźniak pracował w Ministerstwie<br />
Żeglugi, później w ZGR, skąd przeniesiono go do MIR.