Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

πράγματα, κρύβοντας τα κάτω από το ύφασμα που είχε Ζωσμένο στουςγοφούς του κάθε φορά που τον τσάκωναν, τους έλουΖε με φρικτές κατάρες. Όταν οΣείριος του πήρε με το ζόριένα βαρύτιμο χρυσό δαχτυλίδι με το οικόσημο των Μπλακ, ο Κρίτσεράρχισε να κλαίει από τοκακό του και βγήκε από το σαλόνι με γοερούς λυγμούς, λούΖοντας τονΣείριο με βρισιές πουπρώτη Φορά άκουγε το αγόρι.« Ηταν του πατέρα μου», εξήγησε εκείνος, ενώ έριχνε στο σάκο τοδαχτηλίδι . «Ο Κρίτσερ δεν τουήταν τόσο αφοσιωμένος όσο στη μητέρα μου την περασμένη βδομάδα,ωστόσο, τον έπιασα νακλέβειένα παλιό παντελόνι του πατέρα μου».116Τις επόμενες μέρες, η κυρία Ουέσλι τους ξεθέωσε στη δουλεία. Τουςπήρε τρεις ολόκληρες μέρεςνα απολυμάνουν το σαλόνι. Τα;μοναδικά ανεπιθύμητα αντικείμενα που έμειναν στο τέλος ήταν ηταπισερί με το οικογενειακόδέντρο των Μπλοκ, που στάθηκε αδύνατον να την ξεκρεμάσουν απ' τοντοίχο, και το σεκρετέρπου κλυ-δωνίΖοταν. Ο Μούντι δεν είχε περάσει από το αρχηγείο κιέτσι δεν ήταν σίγουροι τιβρισκόταν στο εσωτερικό του επίπλου.Από το σαλόνι πέρασαν στην τραπεΖαρία του σογείου, όπου ανακάλυψαναράχνες σαν πιατάκιατου καφέ, κρυμμένες κάτω από τον μπουφέ (ο Ρον έσπευσε να φύγειλέγοντας ότι πάει να φτιάξειένα φλιτζάνι τσάί κι έκανε μιάμιση ώρα να γυρίσει). Ο Σείριοςπέταξε χωρίς κανένα δισταγμό στοσάκο απορριμμάτων το καλό πορσελάνινο σερβίτσιο με το οικόσημο καιτο ρητό των Μπλακ, ενώτην ίδια τύχη είχε και μια σειρά από παλιές φωτογραφίες μεμαυρισμένες ασημένιες κορνίζες οιένοικοι" τους στρίγκλίΖαν διαπεραστικά καθώς θρυμματίζονταν τατζάμια που τους κάλυπταν.Μπορεί ο Σνέιπ να ονόμαΖε «καθαριότητα» αυτή τη δουλειά, κατά τηγνώμη του Χάρι, όμως,επρόκειτο για έναν πόλεμο εναντίον του σπιτιού, το οποίο πρόβαλλελυσσαλέα αντίσταση με τηνυποκίνηση και τη συνδρομή του Κρίτσερ. Το σπιτικό ξωτικό ξεφύτρωνεσυνεχώς μπροστά τουςκαι τα μουρμουρητά του γίνονταν όλο και πιο προσβλητικά, καθώςπροσπαθούσε να κλέψει ότιμπορούσε από τους σάκους απορριμμάτων. Ο Σείριος αναγκάστηκε να τοαπειλήσει ότι θα τουεπιβάλει να φοράει ρούχα, αλλά εκείνο τον κοίταξε με τα υγρά τουμάτια και είπε: «Ο αφέντηςμπορεί να κάνει ότι νο-μίΖει». Κι έπειτα απομακρύνθηκεμουρμουρίζοντας δυνατά: «Αλλά οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.