13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

«Α, την παλιόγρια!» ψιθύρισε αγα<strong>να</strong>κτισμένος ο Ρον καθώςσταμα<strong>το</strong>ύσαν μπροστά στη χοντρήκυρία, που κοιμόταν γαλήνια με <strong>το</strong> κεφάλι ακουμπισμένο στην κορνίζα. «Εί<strong>να</strong>ι ψυχασθενής!Πήγαινε στη ΜακΓκό<strong>να</strong>γκαλ, πες κάτι!»«Όχι», έκανε αποφασιστικά ο Χάρι. «Δεν της δίνω την ευχαρίστηση <strong>να</strong>πιστέψει ότι λύγισα».«Λύγισες; Και θα την αφήσεις ατιμώρητη γι' αυτό που κάνει;»«Δεν ξέρω τι εξουσία έχει πάνω της η ΜακΤκό<strong>να</strong>γκαλ», απάντησε οΧάρι.«Τότε, πες <strong>το</strong> <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ!»«Όχι», είπε ανέκφραστα ο Χάρι.«Γιατί;»«Αρκετές σκο<strong>το</strong>ύρες έχει <strong>σ<strong>το</strong></strong> κεφάλι <strong>το</strong>υ», αποκρίθηκε ο Χάρι, αν καιδεν ήταν αυτός οπραγματικός λόγος. Δε θα Ζη<strong>το</strong>ύσε σε καμία περίπτωση βοήθεια από<strong>το</strong>ν Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ τη στιγμήπου ο διευθυντής είχε <strong>να</strong> <strong>το</strong>υ μιλήσει από <strong>το</strong>ν ιούνιο.«Εγώ σου λέω πως πρέπει...» άρχισε ο Ρον, αλλά <strong>το</strong>ν διέκοψε ηχοντρή κυρία, που <strong>το</strong>υςπαρακολουθούσε αγουροξυπνημένη και τώρα ξέσπασε: «θα μου πείτε <strong>το</strong>σύνθημα ή θαξημερωθώ περιμένοντας <strong>να</strong> τελειώσετε <strong>το</strong> κουβεν<strong>το</strong>λόι σας;»η Παρασκευή ξημέρωσε συννεφιασμένη και βροχερή σαν τις υπόλοιπεςμέρες της βδομάδας. ΟΧάρι κοίταξε μηχανικά <strong>το</strong> τραπέΖΙ των καθηγητών μόλις μπήκε στηντραπεΖαρία, αν και δενήλπίΖε <strong>να</strong> δει <strong>το</strong>ν Χάγκριντ κατόπιν επικέντρωσε τη σκέψη <strong>το</strong>υ σεπιο άμεσα και πιεστικάπροβλήματα, όπως <strong>το</strong> βουνό των εργασιών που έπρεπε <strong>να</strong> γράψει και ηπροοπτική άλλης μιαςβραδιάς με την Άμπριτζ.Δύο πράγματα <strong>το</strong>υ έδωσαν κουράγιο εκείνη την ημέρα. Το πρώ<strong>το</strong> ήτανότι πλησίαΖε <strong>το</strong>σαββα<strong>το</strong>κύριακο και <strong>το</strong> δεύτερο ότι, όσο επώδυνη κι αν ήταν ητελευταία μέρα της τιμωρίας <strong>το</strong>υ,από <strong>το</strong> παράθυρο της Άμπριτζ φαινόταν από μακριά <strong>το</strong> γήπεδο <strong>το</strong>υκουίντιτς κι έτσι, με λίγη τύχη,θα έβλεπε <strong>το</strong>ν Ρον στα δοκιμαστικά. Μικρή παρηγοριά, εί<strong>να</strong>ι ηαλήθεια, μα ο Χάρι είχε μάθει <strong>να</strong>εκτιμά ακόμη και την πιο αμυδρή αχτίδα που φώτιΖε τη σκοτεινιάεκείνων των ημερών δε θαμπορούσε <strong>να</strong> υπάρξει χειρότερο ξεκίνημα για τη σχολική χρονιά.Στις πέντε η ώρα <strong>το</strong> απόγευμα, χτύπησε την πόρτα της Άμπριτζ,ελπίΖοντας <strong>να</strong> εί<strong>να</strong>ι η τελευταίαφορά, κι εκείνη <strong>το</strong>υ είπε <strong>να</strong> περάσει. <strong>Η</strong> άγραφη περγαμηνή <strong>το</strong>νπερίμενε <strong>σ<strong>το</strong></strong> τραπέΖΙ με <strong>το</strong>δαντελωτό τραπεΖομάνηλο, και δίπλα της η μαύρη πέ<strong>να</strong>.«Ξέρεις τι <strong>να</strong> κάνεις, κύριε Πότερ», <strong>το</strong>υ χαμογέλασε γλυκά. Ο Χάριέπιασε την πέ<strong>να</strong> κι έριξε μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!