13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

με <strong>το</strong>ν Χάρι. Το ίδιο έκανε κι ο Λούπιν, που φαινόταν πολύανήσυχος. «Είσαστε όλοι καλά;ΧρειάΖεσαι βοήθεια;»«Όχι», είπε ο Χάρι, «δεν ήρθα γι' αυτό... Απλώς ήθελα <strong>να</strong>μιλήσουμε... για <strong>το</strong>ν μπαμπά μου».Οι δύο άντρες αντάλλαξαν έ<strong>να</strong> έκπληκ<strong>το</strong> βλέμμα, αλλά <strong>το</strong> αγόρι δενείχε χρόνο για ντροπές ταγό<strong>να</strong>τα <strong>το</strong>υ <strong>το</strong>ν πονούσαν όλο και περισσότερο και λογάριαΖε ότιείχαν περάσει ήδη πέντε λεπτάαπό τη στιγμή που άρχισε ο αντιπερισπασμός ο Τζορτζ <strong>το</strong>υ είχευποσχεθεί μόλις είκοσι.Αφηγήθηκε, λοιπόν, χωρίς εισαγωγές την ι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ρία με την κιβωτό των<strong>σ<strong>το</strong></strong>χασμών και τι είχε δειεκεί.Όταν τελείωσε, ο Σείριος κι ο Λούπιν έμει<strong>να</strong>ν κάμποσες στιγμέςαμίλη<strong>το</strong>ι. Ύστερα, ο Λούπιν είπεσιγανά: «Δε θέλω <strong>να</strong> κρίνεις <strong>το</strong>ν πατέρα σου απ' αυτό που είδεςεκεί, Χάρι. Ήταν μόλις δεκαπέντεχρόνων...»«Κι εγώ δεκαπέντε είμαι!» αντέτεινε με πάθος ο Χάρι.«Κοίτα, Χάρι», είπε καθησυχαστικά ο Σείριος, «ο Τζέιμς και ο Σνέιπμισήθηκαν από την πρώτηστιγμή που αντίκρισαν ο έ<strong>να</strong>ς <strong>το</strong>ν άλλον, συμβαίνουν αυτά ταπράγματα, καταλαβαίνεις. Νομίζωότι ο Τζέιμς είχε ότι λαχταρούσε ο Σνέιπ: ήταν αγαπητός, καλός <strong>σ<strong>το</strong></strong>κουί-ντιτς... καλός σε όλα. ΟΣνέιπ, αντιθέτως, ήταν έ<strong>να</strong> ιδιόρρυθμο παιδί που ασχολούνταν μετάμανίας με τις σκοτεινέςτέχνες... και πρέπει <strong>να</strong> ξέρεις, Χάρι, ότι ο Τζέιμς μισούσε πάντατις σκοτεινές τέχνες».«Ναι», είπε ο Χάρι, «αλλά επιτέθηκε εντελώς α<strong>να</strong>ίτια <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Σνέιπ,απλώς και μόνο γιατί... γιατίείπες εσύ ότι έπληττες», συμπλήρωσε με απολογητικό τόνο.«Δεν είμαι περήφανος γι' αυτό», απάντησε βιαστικά ο Σείριος.Ο Λούπιν έριξε μια λοξή ματιά <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Σείριο και πήρε <strong>το</strong> λόγο:«Κοίτα, Χάρι, πρέπει <strong>να</strong> καταλάβεις ότι ο πατέρας σου κι ο Σείριοςήταν οι καλύτεροι <strong>σ<strong>το</strong></strong> σχολείομε ότι κι αν καταπιάνονταν. Τους θαύμαΖαν όλοι, κι αν παρασύροντανκαμιά φορά...»«Εννοείς αν καβαλούσαμε <strong>το</strong> καλάμι καμιά φορά...» διευκρίνισε οΣείριος.Ο Λούπιν χαμογέλασε.«Α<strong>να</strong>κάτευε κάθε τόσο τα μαλλιά <strong>το</strong>υ», είπε με πονεμένη φωνή ο Χάρι.Ο Σείριος και ο Λούπιν γέλασαν.«Το είχα ξεχάσει αυτό», σχολίασε τρυφερά ο Σείριος.«ΈπαιΖε με τη χρυσή μπάλα;» ρώτησε ανυπόμο<strong>να</strong> ο Λούπιν.«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι απορημένος με <strong>το</strong> νοσταλγικό ύφος <strong>το</strong>υς.«Εμέ<strong>να</strong> μου φάνηκε λίγοηλίθιος...»«Ασφαλώς και ήταν ηλίθιος!» τόνισε ο Σείριος. «Όλοι ήμαστεηλίθιοι... εκτός ίσως από <strong>το</strong>νCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!