Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

καθώς γϋρίΖε προς τον Φρεντ και του έκανε μια υπόκλιση. «Αυτό τοβρο-μόπαιδο, αυτό τοσιχαμερό προδότη».«Ορίστε;» έκανε ο Τζορτζ. «Δεν το έπιασα αυτό το τελευταίο».«Δεν είπε τίποτα ο Κρίτσερ», συνέχισε το ξωτικό, κάνοντας καιδεύτερη υπόκλιση στον Τζορτζ,και πρόσθεσε σιγανά αλλά καθαρά: «Κι έχει και δίδυμο αδελφό, τοτέρας».Ο Χάρι δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει. Το ξωτικόίσιωσε το κορμί του, τους έριξεένα βλέμμα γεμάτο μοχθηρία και συνέχισε να μουρμουρίΖει, σαν ναπείστηκε ότι δεν το άκουγαν.«•••να κι η λασποαίματη στέκεται σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι.Αχ, αν το 'ξερέ η κυρά μου, θα'κλαίγε με μαύρο δάκρυ... Α, να κι έναςκαινούργιος, ο Κρίτσερ δενξέρει το όνομα του. Τι γυρεύειΕδώ; Ο Κρίτσερ δεν έχει ιδέα...»«Είναι ο Χάρι, Κρίτσερ», είπε διστακτικά η Ερμιόνη. «Ο Χάρι •Πότερ».Ο Κρίτσερ γούρλωσε τα ξεπλυμένα μάτια του κι άρχισε ναμουρμουρίζει πιογρήγορα καιθυμωμένα από πριν. Η λασποαίματη μιλάει στον Κρίτσερ σαν να είναιφίλη του. Αν έβλεπε τονΚρίτσερ με τέτοια συντροφιά, αχ, τη θα έλεγε...»108«Μην την ξαναπείς λασποαίματη!» είπαν θυμωμένοι ο Ρον και η Τζίνιμε μια φωνή.«Δεν πειράζει», ψιθύρισε η Ερμιόνη, «δε στέκει στα καλά του δενξέρει τι...»«Μην αυταπατάσαι, Ερμιόνη, ξέρει πολύ καλά τι λέει», την έκοψε οΦρεντ κοιτώντας με απέχθειατον Κρίτσερ.Στο μεταξύ, ο Κρίτσερ συνέχιΖε να μουρμουρίζει έχοντας καρφώσει ταμάτια του στον Χάρι.«Μα, αλήθεια, είναι ο Χάρι Πότερ; Ο Κρίτσερ βλέπει το σημάδι αυτόςπρέπει να είναι, το αγόριπου σταμάτησε τον Άρχοντα του Σκότους, ο Κρίτσερ αναρωτιέται πώςτα κατάφερε...» «Κι εμείςεπίσης», τον έκοψε ο Φρεντ. «Τελικά, θα μας πεις τι θέλεις;»ρώτησε ο Τζορτζ. Ο Κρίτσερέστρεψε στον Τζορτζ τα πελώρια μάτια του. || «Ο ΚρίτσερκαθαρίΖει», είπε αόριστα. ,| «Εμέναμου λες!» ακούστηκε μια φωνή πίσω από τον Χάρι. Ο Σείριος είχεεπιστρέψει και τώρα στεκότανστην πόρτα κι αγριο-κοίταΖε το ξωτικό. Ο θόρυβος στο χολ είχεκοπάσει ίσως η κυρία Ουέσλι κι οΜάντουννκους να μετέφεραν τη διαφωνία τους στην κουΖίνα. Στη θέατου Σείριου, ο Κρίτσερέκανε μια τόσο βαθιά υπόκλιση, που η γουρουνίσια μύτη του άγγιξετο πάτωμα.«Σήκω αμέσως», είπε εκνευρισμένος ο Σείριος. «Τι σκαρώνεις πάλι;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.