13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«Σας ευχαριστώ, κύριε διευθυντά», είπε με έ<strong>να</strong> προσποιητό χα.μόγελο η καθηγήτρια Άμπριτζ,«για <strong>το</strong> θερμό σας καλωσόρισμα»<strong>Η</strong> φωνή της ήταν διαπεραστική, ξέπνοη και λεπτή σαν κοριτσίστικη.Τον Χάρι <strong>το</strong>ν πλημμύρισεξανά έ<strong>να</strong> κύμα αποστροφής χωρίς <strong>να</strong> μπορεί <strong>να</strong> δώσει κάποια εξήγηση<strong>σ<strong>το</strong></strong>ν εαυτό <strong>το</strong>υ <strong>το</strong> μόνοπου καταλάβαινε ήταν ότι αντιπαθούσε τα παντά πάνω της, από τηνηλίθια φωνή της ως τηχνουδωτή ρόζ Ζακέτα της. Εκείνη έβηξε ξανά για <strong>να</strong> καθαρίσει <strong>το</strong>λαιμό της («χεμ, χεμ») καισυνέχισε.«Χαίρομαι ειλικρινά που βρίσκομαι <strong>σ<strong>το</strong></strong> "Χόγκουαρτς"», είπε καιχαμογέλασε αποκαλύπ<strong>το</strong>ντας ταμυτερά δόντια της, «και αντικρίσω όλα <strong>το</strong>ύτα τα ευτυχισμέ<strong>να</strong>προσωπάκια!»Ο Χάρι κοίταξε γύρω <strong>το</strong>υ. Κανέ<strong>να</strong> πρόσωπο δεν <strong>το</strong>υ φάνηκεευτυχισμένο. Απε<strong>να</strong>ντίας όλοιέδειχ<strong>να</strong>ν μάλλον έκπληκ<strong>το</strong>ι που <strong>το</strong>υς μιλούσε σαν <strong>να</strong> ήταν πεντάχρο<strong>να</strong>παιδάκια.«Ανυπομονώ <strong>να</strong> σας γνωρίσω και είμαι βέβαιη ότι θα γίνουμε καλοίφίλοι!»Οι μαθητές κοιτάχτηκαν μεταξύ <strong>το</strong>υς ορισμένοι μάλιστα δεν μπήκανκαν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν κόπο <strong>να</strong> κρύψουντα ειρωνικά χαμογελά <strong>το</strong>υς.«θα γίνω φίλη της υπό <strong>το</strong>ν όρο <strong>να</strong> μην είμαι υποχρεωμένη <strong>να</strong>δανείζομαι τη Ζακέτα της»,ψιθύρισε η ΠαρΒάτι στη Λάβεντερ κι α<strong>να</strong>λύθηκαν σε πνιχτά γελάκια.<strong>Η</strong> καθηγήτρια Άμπριτζ ξερόβηξε ξανά («χεμ, χεμ»), αλλά ότανσυνέχισε, η φωνή της δεν ήταν πιαξέπνοη. Ο τόνος ήταν πολύ πιο κοφτός και μονό<strong>το</strong>νος, σαν <strong>να</strong> είχεμάθει <strong>το</strong> λόγο της απέξω.«Το Υπουργείο Μαγείας θεωρούσε ανέκαθεν θέμα Ζωτικής σημασίας τηνεκπαίδευση τωννεαρών μάγων και μαγισσών. Τα σπάνια χαρίσματα με τα οποίαγεννηθήκατε ίσως μείνουνεντελώς α<strong>να</strong>ξιοποίητα χωρίς την κατάλληλη καλλιέργεια καιεκπαίδευση. Οι μο<strong>να</strong>δικέςπανάρχαιες ικανότητες της φυλής των μάγων πρέπει <strong>να</strong> κληροδο<strong>το</strong>ύνταιαπό γενιά σε γενιά για<strong>να</strong> μη χαθούν για πάντα. Ο θυσαυρός των μαγικών γνώσεων πουσυσσώρευσαν οι προγονοί μαςπρέπει <strong>να</strong> φυλάσσεται, <strong>να</strong> εμπλουτίζεται και <strong>να</strong> τελειοποιείται απόεκείνους που έχουν την ευγενήαπο<strong>σ<strong>το</strong></strong>λή της διδασκαλίας <strong>το</strong>υ».<strong>Η</strong> καθηγήτρια Άμπριτζ έκανε μια παύση και υποκλίθηκε έλαφρα201προς την κατεύθυνση των συ<strong>να</strong>δέλφων της, αλλά κανέ<strong>να</strong>ς από αυ<strong>το</strong>υςδεν ανταπέδωσε τηνυπόκλιση. Τα μαύρα φρύδια της καθηγήτριας ΜακΓκό<strong>να</strong>γκαλ είχανσμίξει κάνοντας τη <strong>να</strong> θημίζειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!