13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ακέφαλο καπέλο, κι έφτασε στη δροσιά και την ηρεμία της πέτρινηςσκάλας που οδηγούσε <strong>σ<strong>το</strong></strong>νκοιτώ<strong>να</strong> των αγοριών. Ένιωθε ξανά άρρω<strong>σ<strong>το</strong></strong>ς, όπως τη νύχτα που είδε<strong>το</strong> όραμα με <strong>το</strong> φίδι, αλλάσκέφτηκε πως θα <strong>το</strong>υ περνούσε αν ξάπλωνε λιγάκι. Άνοιξε την πόρτα<strong>το</strong>υ κοιτώ<strong>να</strong> <strong>το</strong>υ κι έκανεέ<strong>να</strong> βήμα, όταν ένιωσε έ<strong>να</strong>ν πόνο τόσο φρικτό που νόμιΖε πως άνοιξε<strong>το</strong> κεφάλι <strong>το</strong>υ στα δύο. Δενήξερε πού βρισκόταν, δεν ήξερε αν ήταν πεσμένος ή όρθιος, δενήξερε καν <strong>το</strong> όνομα <strong>το</strong>υ.Έ<strong>να</strong> παρανόϊκό γέλιο αντηχούσε στ' αφτιά <strong>το</strong>υ... είχε καιρό <strong>να</strong>νιώσει τόση ευτυχία... τόσηαγαλλίαση, έκσταση, θρίαμβο... είχε συμβεί κάτι υπέροχο,υπέροχο...«Χάρι; ΧΆΡΙ!»Κάποιος <strong>το</strong>ν χα<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύκισε. Το παρανόίκο γέλιο διακόπηκε από-497<strong>το</strong>μα από έ<strong>να</strong> ουρλιαχτό πόνου. Το αίσθημα της ευτυχίας ξεθώριασε,ωστόσο <strong>το</strong> γέλιοσυνεχιΖόταν...Άνοιξε τα μάτια <strong>το</strong>υ και, την ίδια στιγμή, συνειδη<strong>το</strong>ποίησε ότι <strong>το</strong>γέλιο έβγαινε απ' τα χείλη <strong>το</strong>υ.Μόλις <strong>το</strong> κατάλαβε αυτό, <strong>το</strong> γέλιο έσβησε ήταν πεσμένος <strong>σ<strong>το</strong></strong> πάτωμακαι κοίταΖε <strong>το</strong> ταβάνι. Τοσημάδι <strong>σ<strong>το</strong></strong> μέτωπο <strong>το</strong>υ <strong>το</strong>ν πέθαινε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν πόνο. Από πάνω <strong>το</strong>υ ήτανσκυμμένος ο Ρον, τρελόςαπό αγωνία.«Τι έγινε;» ρώτησε.«Δε... δεν ξέρω...» κοντανάσανε ο Χάρι κι α<strong>να</strong>κάθισε. «Εί<strong>να</strong>ιπολύ ευτυχισμένος... τρελά ευτυχισμένος...»«Ο Ξέρεις-Ποιος;»«Του συνέβη κάτι πολύ ευχάρι<strong>σ<strong>το</strong></strong>», ψέλλισε ο Χάρι. Έτρεμε, όπωςτότε που είδε <strong>το</strong> φίδι <strong>να</strong>επιτίθεται <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν κύριο Ουέσλι, κι αισθανόταν πολύ άρρω<strong>σ<strong>το</strong></strong>ς. «Κάτιπου ευχόταν <strong>να</strong> γίνει».Τα λόγια βγήκαν από τα χείλη <strong>το</strong>υ σαν <strong>να</strong> τα έλεγε κάποιος άλλος,όπως τότε, στα αποδυτήρια<strong>το</strong>υ Γκρίφιν<strong>το</strong>ρ, ήξερε όμως πως ότι έλεγε ήταν αλήθεια. Πήρεμερικές βαθιές ανάσες για <strong>να</strong> μηνξεράσει πάνω <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Ρον. Χαιρόταν που, αυτή τη φορά, δεν ήτανμπροστά ο Ντιν κι ο Σίμους.«Μ' έστειλε η Ερμιόνη <strong>να</strong> δω τι κάνεις», ψιθύρισε ο Ρον καθώς<strong>το</strong>ν βοηθούσε <strong>να</strong> σηκωθεί. «Λέει ότι οι άμυνες σου θα εί<strong>να</strong>ι πεσμένεςτώρα που σκάλισε <strong>το</strong> μυαλόσου ο Σνέιπ... αλλά θα βοηθήσει, φαντάΖομαι, μακροπρόθεσμα, έτσιδεν εί<strong>να</strong>ι;»Κοίταξε αβέβαια <strong>το</strong>ν Χάρι καθώς <strong>το</strong>ν οδηγούσε <strong>σ<strong>το</strong></strong> κρεβάτι <strong>το</strong>υ.Εκείνος <strong>το</strong>υ έγνεψε χωρίςιδιαίτερη πειθώ και ρίχτηκε στα μαξιλάρια πονούσε σε όλο <strong>το</strong>υ <strong>το</strong>σώμα από τα πεσίματα <strong>σ<strong>το</strong></strong>Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!