Attention! Your ePaper is waiting for publication!
By publishing your document, the content will be optimally indexed by Google via AI and sorted into the right category for over 500 million ePaper readers on YUMPU.
This will ensure high visibility and many readers!
ονειρευόταν δαιδαλώδεις σκοτεινούς διαδρόμους που κατέληγαν σεαδιέξοδα κι αμπαρωμένεςπόρτες, κάτι που σίγουρα οφειλόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong> αίσθημα παγίδευσης που <strong>το</strong>νβασάνιΖε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ξύπνιο <strong>το</strong>υ.Σ<strong>το</strong> μεταξύ ένιωθε έ<strong>να</strong> δυσάρε<strong>σ<strong>το</strong></strong> μυρμήγκιασμα στην ουλή που είχε<strong>σ<strong>το</strong></strong> μέτωπο <strong>το</strong>υ, αλλά δενέτρεφε αυταπάτες: ο Ρον, η Ερμιόνη και ο Σείριος θα έμε<strong>να</strong><strong>να</strong>συγκίνη<strong>το</strong>ι. Παλιά, ο πόνος στηνουλή <strong>το</strong>ν προειδοποιούσε ότι δυνάμωνε ο Βόλντεμορτ, αλλά τώρα, πουείχε α<strong>να</strong>κτήσει πλήρωςόλη <strong>το</strong>υ τη δύ<strong>να</strong>μη, οι φίλοι <strong>το</strong>υ θα <strong>το</strong>υ επισήμαι<strong>να</strong>ν ότι ήταν πολύφυσικό <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν ενοχλεί διαρκώςη ουλή...έπρεπε <strong>να</strong> <strong>το</strong> περιμένει... τίποτα <strong>το</strong> ανησυχητικό... περσινά ξινάσταφύλια...<strong>το</strong>ν έπνιγε η αδικία και <strong>το</strong>υ ερχόταν <strong>να</strong> ουρλιάξει από τα νεύρα <strong>το</strong>υ.Αν δεν ήταν αυτός, κανείς δεθα είχε πάρει μυρουδιά ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ! Κι η ανταμοιβή <strong>το</strong>υήταν <strong>να</strong> καθηλωθεί γιατέσσερις ολάκερες βδομάδες <strong>σ<strong>το</strong></strong> Λιτλ Γουάινγκιν, εντελώςαποκομμένος από <strong>το</strong>ν κόσμο τωνμάγων, και <strong>να</strong> κρύβεται μες στις μαραμένες18ορτανσίες για <strong>να</strong> ακούσει πώς κάνουν σκι τα παπαγαλάκια! Πώςμπόρεσε ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ <strong>να</strong> <strong>το</strong>νξεχάσει τόσο εύκολα; Γιατί ο Ρον κι η Ερμιόνη δεν κάλεσαν κιεκείνον μαΖί<strong>το</strong>υς; Ως πότε θαάντεχε <strong>να</strong> ακούει <strong>το</strong>ν Σείριο <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν συμβουλεύει <strong>να</strong> κάτσει στ' αβγά<strong>το</strong>υ και ;<strong>να</strong> εί<strong>να</strong>ι καλό παιδάκι; Ως πότε θα αντιστεκόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν πειρασμό <strong>να</strong> ;γράψει σε αυ<strong>το</strong>ύς <strong>το</strong>υς βλάκες <strong>το</strong>υ <strong>Η</strong>μερήσιου Προφήτη ότι γύρισε οΒόλντεμορτ; Όλες αυτές οισκέψεις τριβέλιΖαν <strong>το</strong> μυαλό <strong>το</strong>υ Χά-ρι και η ψυχή <strong>το</strong>υ φλογιΖότα<strong>να</strong>πό αγανάκτηση, καθώςέπεφτε η υγρή βελούδινη νυχτιά και η ατμόσφαιρα πλημμύριΖε από τημυρουδιά <strong>το</strong>υ Ζε<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύμαραμένου χορταριού, κι ο μόνος ήχος που έσπαΖε τη σιωπή ήταν <strong>το</strong>βουητό των αυ<strong>το</strong>κινήτωνέξω από τα κι- |γκλιδώματα <strong>το</strong>υ πάρκου. | Δεν ήξερε πόση ώρα ήταν καθισμένος στηνκούνια, όταν ομιλίες |διέκοψαν <strong>το</strong>υς συλλογισμούς <strong>το</strong>υ. Σήκωσε <strong>το</strong> βλέμμα <strong>το</strong>υ και είδε τιςσιλουέτες μιας παρέαςατόμων, που διέσχίΖαν <strong>το</strong> πάρκο, <strong>να</strong> δια- γράφονται <strong>σ<strong>το</strong></strong> αχνό φέγγοςπου έριχ<strong>να</strong>ν τα φώτα τωνγύρω δρόμων. Ο έ<strong>να</strong>ς τραγουδούσε δυ<strong>να</strong>τά έ<strong>να</strong> κακόγου<strong>σ<strong>το</strong></strong> τραγούδι καιοι ;Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.
ονειρευόταν δαιδαλώδεις σκοτεινούς διαδρόμους που κατέληγαν σεαδιέξοδα κι αμπαρωμένεςπόρτες, κάτι που σίγουρα οφειλόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong> αίσθημα παγίδευσης που <strong>το</strong>νβασάνιΖε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ξύπνιο <strong>το</strong>υ.Σ<strong>το</strong> μεταξύ ένιωθε έ<strong>να</strong> δυσάρε<strong>σ<strong>το</strong></strong> μυρμήγκιασμα στην ουλή που είχε<strong>σ<strong>το</strong></strong> μέτωπο <strong>το</strong>υ, αλλά δενέτρεφε αυταπάτες: ο Ρον, η Ερμιόνη και ο Σείριος θα έμε<strong>να</strong><strong>να</strong>συγκίνη<strong>το</strong>ι. Παλιά, ο πόνος στηνουλή <strong>το</strong>ν προειδοποιούσε ότι δυνάμωνε ο Βόλντεμορτ, αλλά τώρα, πουείχε α<strong>να</strong>κτήσει πλήρωςόλη <strong>το</strong>υ τη δύ<strong>να</strong>μη, οι φίλοι <strong>το</strong>υ θα <strong>το</strong>υ επισήμαι<strong>να</strong>ν ότι ήταν πολύφυσικό <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν ενοχλεί διαρκώςη ουλή...έπρεπε <strong>να</strong> <strong>το</strong> περιμένει... τίποτα <strong>το</strong> ανησυχητικό... περσινά ξινάσταφύλια...<strong>το</strong>ν έπνιγε η αδικία και <strong>το</strong>υ ερχόταν <strong>να</strong> ουρλιάξει από τα νεύρα <strong>το</strong>υ.Αν δεν ήταν αυτός, κανείς δεθα είχε πάρει μυρουδιά ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ! Κι η ανταμοιβή <strong>το</strong>υήταν <strong>να</strong> καθηλωθεί γιατέσσερις ολάκερες βδομάδες <strong>σ<strong>το</strong></strong> Λιτλ Γουάινγκιν, εντελώςαποκομμένος από <strong>το</strong>ν κόσμο τωνμάγων, και <strong>να</strong> κρύβεται μες στις μαραμένες18ορτανσίες για <strong>να</strong> ακούσει πώς κάνουν σκι τα παπαγαλάκια! Πώςμπόρεσε ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ <strong>να</strong> <strong>το</strong>νξεχάσει τόσο εύκολα; Γιατί ο Ρον κι η Ερμιόνη δεν κάλεσαν κιεκείνον μαΖί<strong>το</strong>υς; Ως πότε θαάντεχε <strong>να</strong> ακούει <strong>το</strong>ν Σείριο <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν συμβουλεύει <strong>να</strong> κάτσει στ' αβγά<strong>το</strong>υ και ;<strong>να</strong> εί<strong>να</strong>ι καλό παιδάκι; Ως πότε θα αντιστεκόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν πειρασμό <strong>να</strong> ;γράψει σε αυ<strong>το</strong>ύς <strong>το</strong>υς βλάκες <strong>το</strong>υ <strong>Η</strong>μερήσιου Προφήτη ότι γύρισε οΒόλντεμορτ; Όλες αυτές οισκέψεις τριβέλιΖαν <strong>το</strong> μυαλό <strong>το</strong>υ Χά-ρι και η ψυχή <strong>το</strong>υ φλογιΖότα<strong>να</strong>πό αγανάκτηση, καθώςέπεφτε η υγρή βελούδινη νυχτιά και η ατμόσφαιρα πλημμύριΖε από τημυρουδιά <strong>το</strong>υ Ζε<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύμαραμένου χορταριού, κι ο μόνος ήχος που έσπαΖε τη σιωπή ήταν <strong>το</strong>βουητό των αυ<strong>το</strong>κινήτωνέξω από τα κι- |γκλιδώματα <strong>το</strong>υ πάρκου. | Δεν ήξερε πόση ώρα ήταν καθισμένος στηνκούνια, όταν ομιλίες |διέκοψαν <strong>το</strong>υς συλλογισμούς <strong>το</strong>υ. Σήκωσε <strong>το</strong> βλέμμα <strong>το</strong>υ και είδε τιςσιλουέτες μιας παρέαςατόμων, που διέσχίΖαν <strong>το</strong> πάρκο, <strong>να</strong> δια- γράφονται <strong>σ<strong>το</strong></strong> αχνό φέγγοςπου έριχ<strong>να</strong>ν τα φώτα τωνγύρω δρόμων. Ο έ<strong>να</strong>ς τραγουδούσε δυ<strong>να</strong>τά έ<strong>να</strong> κακόγου<strong>σ<strong>το</strong></strong> τραγούδι καιοι ;Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.
Change language