13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>το</strong> βαγόνι. Αυτό <strong>το</strong> κορίτσι σου δημιουργούσε μια έν<strong>το</strong>νη αίσθηση ότιδε στεκόταν στα καλά <strong>το</strong>υ.Ίσως έφτε γε <strong>το</strong> γεγονός ότι είχε στερεωμένο <strong>σ<strong>το</strong></strong> αριστερό της αφτί<strong>το</strong> ραβδι της για <strong>να</strong> <strong>το</strong> φυλάει,ή ότι φορούσε έ<strong>να</strong> κολιέ από καπάκια βουτϋ-ρομπίρας, ή ότι κρα<strong>το</strong>ύσεανάποδα <strong>το</strong> περιοδικόπου διάβαΖε. Το βλέμμα της προσπέρασε <strong>το</strong>ν Νέβιλ και σταμάτησε <strong>σ<strong>το</strong></strong>νΧάρι. Τους έγνεψε <strong>να</strong>περάσουν.177«Ευχαρι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύμε», της χαμογέλασε η Τζίνι.Ο Χάρι και ο Νέβιλ <strong>το</strong>ποθέτησαν τα τρία μπαούλα και <strong>το</strong> κλουβί τηςΧέντβιχ <strong>σ<strong>το</strong></strong> ράφι τω<strong>να</strong>ποσκευών, και κάθισαν. <strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> <strong>το</strong>υς κοίταξε πάνω από <strong>το</strong> περιοδικότης ήταν Ο Σοφιστής. Τοβλέμμα της δεν έμοιαΖε με των υπόλοιπων ανθρώπων. ΚοίταΖεδιαπεραστικά κι επίμο<strong>να</strong> <strong>το</strong>νΧάρι, που είχε καθίσει απέ<strong>να</strong>ντι της και τώρα <strong>το</strong>μετάνιωνε.«Πέρασες καλά <strong>το</strong> καλοκαίρι, Λού<strong>να</strong>;» ρώτησε η Τζίνι. «Ναι»,αποκρίθηκε αφηρημέ<strong>να</strong> εκείνη,χωρίς <strong>να</strong> τραβήξει τα μάτιατης από <strong>το</strong>ν Χάρι. «Ναι, πάρα πολύ ωραία. Εσύ είσαι ο Χάρι Πότερ»,πρόσθεσε.«Ευχαριστώ για την πληροφορία», απάντησε ο Χάρι. Ο Νέβιλ χαχάνισε.<strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> έστρεψε πάνω<strong>το</strong>υ τα ξεπλυμέ<strong>να</strong> μάτια της.«Εσέ<strong>να</strong> δε σε ξέρω». «Δε χάνεις τίποτα», απάντησε ο Νέβιλ.«Όχι δα», είπε κοφτά η Τζίνι. «Νέβιλ Λονγκμπό<strong>το</strong>μ — Λού<strong>να</strong>Λάβγκουντ. <strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> εί<strong>να</strong>ι <strong>σ<strong>το</strong></strong> έ<strong>το</strong>ςμου, αλλά <strong>σ<strong>το</strong></strong> Ράβενκλοου».«Να '<strong>να</strong>ι κανείς σοφός εί<strong>να</strong>ι ο πολυτιμότερος θησαυρός», είπε μετραγουδιστή φωνή η Λού<strong>να</strong>.Κατόπιν σήκωσε μπροστά της <strong>το</strong> α<strong>να</strong>ποδογυρισμένο περιοδικό,κρύβοντας τελείως <strong>το</strong> πρόσωποτης και βυθίστηκε στη σιωπή.Ο Χάρι κι ο Νέβιλ κοιτάχτηκαν α<strong>να</strong>σηκώνοντας τα φρύδια. <strong>Η</strong> Τζίνιέπνιξε έ<strong>να</strong> γελάκι.Το τρένο συνέχιζε <strong>το</strong> ταξίδι <strong>το</strong>υ διασχίζοντας τώρα την ύπαιθρο. Οκαιρός ήταν παράξενος,ασταθής τη μια ο ήλιος έλουΖε <strong>το</strong> βαγόνι και την άλλη <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ουρανόεμφανιζονταν απειλητικάγκρίζα σύννεφα.«Μαντέψτε τι μου χάρισαν στα γενέθλια μου», είπε ο Νέβιλ. «Καμιάσφαίρα μνήμης πάλι;»ρώτησε ο Χάρι που θυμήθηκε τη σϋσκευή που έμοιαΖε με σβόλο και <strong>το</strong>υτην έστειλε η γιαγιά <strong>το</strong>υγια <strong>να</strong> βελτιώσει την ανεκδιήγητη μνήμη <strong>το</strong>υ.Όχι», απάντησε ο Νέβιλ, «αν και θα μου χρειαΖόταν μία έχω χασειεδώ και πολύ καιρό τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!