13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Βρέθηκε ξανά <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν αχανή ορθογώνιο χώρο με τα ράφια και τις μικρέςσκονισμένες γυάλινεςσφαίρες... Τώρα η καρδιά <strong>το</strong>υ χτυπούσε σαν τρελή... αυτή τη φορά θατα κατάφερνε... 'Ότανέφτασε στη σειρά με <strong>το</strong>ν αριθμό 97, έστριψε αριστερά και προχώρησεΒιαστικά ανάμεσα σταράφια...Αλλά <strong>σ<strong>το</strong></strong> τέρμα <strong>το</strong>υ διαδρόμου, είδε μια σκιά... μια μαύρη σκιά πουσερνόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong> πάτωμα σανλαΒωμένο Ζώο... Το <strong>σ<strong>το</strong></strong>μάχι <strong>το</strong>υ σφίχτηκε από φόΒο... κι έξαψη...Μια φωνή Βγήκε από τα χείλη <strong>το</strong>υ, παγερή και διαπεραστική,απογυμνωμένη από κάθεανθρώπινη καλοσύνη...«Παρ' <strong>το</strong>... κατέβασέ <strong>το</strong>, λοιπόν... Εγώ δεν μπορώ <strong>να</strong> <strong>το</strong> αγγίξω...αλλά εσύ μπορείς...»<strong>Η</strong> μαύρη σκιά <strong>σ<strong>το</strong></strong> πάτωμα α<strong>να</strong>σάλεψε λιγάκι. Ο Χάρι είδε έ<strong>να</strong> άσπροχέρι με μακριά δάχτυλα πουκρα<strong>το</strong>ύσε υψωμένο <strong>το</strong> ραΒδί... <strong>το</strong> δικό <strong>το</strong>υ χέρι... κι άκουσε τηνψυχρή, διαπεραστική φωνή <strong>να</strong>λέει: «Βασάνους!»Ο άντρας <strong>σ<strong>το</strong></strong> πάτωμα ούρλιαξε από πόνο προσπάθησε <strong>να</strong> σηκωθεί, μασωριάστηκε πάλι κιάρχισε <strong>να</strong> σφαδάΖει.665Ο Χάρι γελούσε. Ύψωσε <strong>το</strong> ραΒδί <strong>το</strong>υ, έλυσε την κατάρα κι η σκιάΒόγκηξε κι έμεινε ακίνητη.«Ο λόρδος Βόλντεμορτ περιμένει...»Ο πεσμένος άντρας στηρίχτηκε στα τρεμάμε<strong>να</strong> μπράτσα <strong>το</strong>υ κια<strong>να</strong>σήκωσε αργά <strong>το</strong> κεφάλι. Τοπρόσωπο <strong>το</strong>υ ήταν κάτισχνο και ματωμένο, παραμορφωμένο από <strong>το</strong>ν πόνοαλλά αδιάλλακ<strong>το</strong>...«Καλύτερα σκότωσε με», ψιθύρισε ο Σείριος.«Α<strong>να</strong>μφίΒολα, αυτό θα πράξω <strong>σ<strong>το</strong></strong> τέλος», απάντησε η παγερή φωνή.«Αλλά πρώτα θα μου <strong>το</strong>φέρεις, Μπλακ... θαρρείς πως ήταν πόνος αυτό που ένιωσες; γιασκέψου... Έχουμε ώρεςμπροστά μας και κανέ<strong>να</strong>ς δεν ακούει τις κραυγές σου...»Μα κάποιος ούρλιαξε καθώς κατέβαΖε πάλι <strong>το</strong> ραΒδί<strong>το</strong>υ ο Βόλντεμορτκάποιος στρίγκλισεδυ<strong>να</strong>τά κι έπεσε από <strong>το</strong> Ζεστό θρανίο <strong>το</strong>υ <strong>σ<strong>το</strong></strong> δροσερό πέτρινοδάπεδο: ο Χάρι ξύπνησεφωνάΖοντας σαν τρελός και μ' έ<strong>να</strong> ανυπόφορο κάψιμο <strong>σ<strong>το</strong></strong> σημάδι, ενώγύρω <strong>το</strong>υ ξεσπούσεπανδαιμόνιο.Σύλληψη <strong>σ<strong>το</strong></strong> ΤζΆΚΙΔεν πηγαίνω... δε χρειάΖομαι α<strong>να</strong>ρρωτήριο... δε θέλω...» Ο Χάριδιαμαρτυρόταν ΔένονταςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!