Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

τα μαύρα αβγά τους, που τα μύριΖε τώρα ο ΣτραΒοπόδαρος, ενώ οΦρεντ κι ο Τζορτζ αντάλλασσανκλεφτές ματιές.«Μ' αυτά θα ασχοληθούμε μετά το μεσημεριανό», είπε η κυρία Ουέσλιδείχνοντας τις σκονισμένεςΒιτρίνες που πλαισίωναν το τζά-κι. Μέσα υπήρχαν τα πλέονετερόκλητα αντικείμενα: μια συλλογήαπό σκουριασμένα στιλέτα, λοστοί, ένα κουλουριασμένο φιδοτό-μαρο,ασημένια κουτάκια πουείχαν μαυρίσει από το χρόνο με εγχάρακτες επιγραφές σε γλώσσεςάγνωστες στον Χάρι και, τοπιο αηδιαστικό απ' όλα, ένα σκαλιστό κρυστάλλινο μπουκάλι με ένατεράστιο οπάλιο στο πώμα,που ο Χάρι έκοΒε το κεφάλι του πως περιείχε αίμα.Το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε ξανά. Όλοι κοίταξαν την κυρίαΟυέσλι.«Μείνετε εδώ», πρόσταξε εκείνη κοφτά και πήρε τη σακούλα με τουςαρουραίους, καθώς η κυρίαΜπλοκ άρχίΖε πάλι να ωρύεται. «θα σας φέρω σάντουιτς».Βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Αμέσως ορμησανόλοι στο παράθυρο καικοίταξαν κάτω, στο κατώφλι. Είδαν τηνκορφή ενός αναμαλλιασμένουπυρρόξανθου κεφαλιού καιτσουκάλια που ισορροπούσαν επίφοΒα."Ο Μάντουνγκους!» είπε η Ερμιόνη. «Γιατί κουΒάλησε όλα αυτά τατσουκάλια;»^ «Προφανώς για να τα κρύψει», υπέθεσε ο Χάρι. «Αυτό δεν έκανε καιτη νυχτα πουυποτίθεται ότιμε παρακολουθούσε; Δεν πήγε να παΡαλάΒει κάτι τσουκάλια;»106_______________________________«Μωρέ, καλά λες!» συμφώνησε ο Φρεντ, καθώς άνοιγε η πόρτα οΜαντουνγκους διάβηκε τοκατώφλι με τα τσουκάλια του και χάθηκε από τα μάτια τους. «Τώραποιος την ακούει τη μαμά...»Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ έτρεξαν στην πόρτα κι αφουγκράστηκαν.Τα ουρλιαχτά της κυρίας Μπλοκ είχαν σταματήσει.«Ο Μάντουνγκους μιλάει με τον Σείριο και τον Κίνγκσλι»,μουρμούρισε ο Φρεντ με μέτωπορυτιδωμένο από την αυτοσυγκέντρωση. «Δεν καταλαβαίνω τι λένε... ναρίξω τα επιμηκυντηκάαφτιά ήνα μην το διακινδυνεύσω;»«Μπορεί να αξίΖει το ρίσκο», είπε ο Τζορτζ. «Πάω επάνω να φέρω έναΖευγάρι...»Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όμως, ξέσπασε ένα πανδαιμόνιο στοισόγειο, οπότε τα επιμηκυντικά αφτιά ήταν εντελώς περιττά. Δενείχαν κανένα πρόβλημα ναακούσουν τι έλεγε η κυρία Ουέσλι, αφούφώναΖε με όλη της τη δύναμη.«ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΤΑΚΛΟΠΙΜΑΙΑ ΣΟΥ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.