13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«Δεν ξέρω...»«Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μαςΕυχαρι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύμε από τα βάθητης καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».«Δε θα πάψουν επιτέλους <strong>να</strong> λένε αυτό <strong>το</strong> ηλίθιο τραγούδι;» είπε μεδυστυχισμένο ύφος ηΕρμιόνη. «Αρκετά δε μας δούλεψαν;» Έ<strong>να</strong> μεγάλο κύμα μαθητών ερχότα<strong>να</strong>πό <strong>το</strong> γήπεδο. «Πάμεμέσα πριν πέσουμε πάνω <strong>σ<strong>το</strong></strong>υς Σλίθεριν», <strong>το</strong>ν παρακίνησε η Ερμιόνη.«Ο Ρον Ουέσλι τα σουτ <strong>το</strong>υς θα τα πιάσει Ο Ρον Ουέσλι ποτέ δε θα ταχάσει Κι εμείς, οιΓκρίφιν<strong>το</strong>ρ, πετάμ' απ' τη χαρά μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάςμας».«Ερμιόνη...» είπε αργόσυρτα ο Χάρι.Το τραγούδι δυνάμωνε, όμως δεν ακουγόταν από <strong>το</strong> πλήθος με ταπράσι<strong>να</strong> κι ασημιά χρώματα<strong>το</strong>υ Σλίθεριν, αλλά από μια χρυσο-κόκκινη μάΖα ανθρώπων πουκατευθύνονταν αργά προς <strong>το</strong>κάστρο, σηκώνοντας στα χέρια μια μο<strong>να</strong>χική φιγούρα.«Ο Ρον Ουέσλι τη νίκη θα χαρίσει Κανέ<strong>να</strong> σουτ <strong>το</strong>υς <strong>να</strong> περάσει δε θ'αφήσει Ευχαρι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύμε απότα βάθη της καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».«Λες;» ρώτησε πνιχτά η Ερμιόνη.«ΝΑΙ!» φώ<strong>να</strong>ξε ο Χάρι.«ΧΑΡΙ! ΕΡΜΙΟΝ<strong>Η</strong>!» κραύγασε τότε πανευτυχής ο Ρον, κραδαίνοντας <strong>σ<strong>το</strong></strong><strong>να</strong>έρα <strong>το</strong> ασημένιοκύπελλο <strong>το</strong>υ κουίντιτς. «ΝΙΚ<strong>Η</strong>ΣΑΜΕ! ΝΙΚ<strong>Η</strong>ΣΑΜΕ!»Οι δυο φίλοι <strong>το</strong>υ <strong>το</strong>υ χαμογέλασαν πλατιά καθώς περνούσε. Στην πόρτα<strong>το</strong>υ κάστρουεπικρα<strong>το</strong>ύσε συνωστισμός και <strong>το</strong> κεφάλι <strong>το</strong>υ Ρον χτύπησε <strong>σ<strong>το</strong></strong>υπέρθυρο, αλλά τα παιδιάσυνέχισαν <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν κρα<strong>το</strong>ύν <strong>σ<strong>το</strong></strong>υς ώμους <strong>το</strong>υς. Το πλήθος μπήκετραγουδώντας <strong>σ<strong>το</strong></strong> χολ τηςεισόδου και χάθηκε από τα μάτια <strong>το</strong>υς. Ο Χάρι και η Ερμιόνη <strong>το</strong>υςκοίταΖαν καθώςαπομακρύνονταν, χαμογελώντας ευτυχισμένοι μέχρι που έσβησε <strong>το</strong>τραγούδι. Ύστεραστράφηκαν ο έ<strong>να</strong>ς <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν άλλο και τα χαμόγελα πάγωσαν.«Ας μην <strong>το</strong>υ πούμε σήμερα τα νέα», πρότεινε ο Χάρι.«Ναι, <strong>να</strong>ι, σωστά», συμφώνησε απελπισμένη η Ερμιόνη. «Δε βιά-Ζομαι».Ανέβηκαν μαΖί" τη σκάλα. Στην είσοδο κον<strong>το</strong>στάθηκαν και κοίταξανενστικτωδώς <strong>το</strong> δάσος. Ίσως<strong>να</strong> ήταν της φαντασίας <strong>το</strong>υ, αλλά ο Χάρι νόμισε πως είδε, πέρα <strong>σ<strong>το</strong></strong>βάθος, <strong>να</strong> τινάΖεται <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ουρανόέ<strong>να</strong> σμάρι πουλιά, λες και μόλις ξεριζώθηκε <strong>το</strong> δέντρο όπουείχαν φωλιάσει.643Κοινά Διπλώματα Μαγείας<strong>Η</strong>ταν τόση η ευφορία <strong>το</strong>υ Ρον που βοήθησε <strong>το</strong> Γκρίφιν<strong>το</strong>ρ <strong>να</strong> πάρει <strong>το</strong>κύπελλο <strong>το</strong>υ κουίντιτς,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!