13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

«<strong>Η</strong> μεγαλύτερη μου δύ<strong>να</strong>μη, ε;» επανέλαβε με φωνή που έτρεμε και <strong>το</strong>βλέμμα ακόμη καρφωμένο<strong>σ<strong>το</strong></strong> στάδιο <strong>το</strong>υ κουίντιτς, αλλά άδειο τώρα πια. «Δεν ξέρετε... δενέχετε ιδέα...»«Τι δεν ξέρω;» ρώτησε γαλήνια ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ.Πήγαινε πολύ. Ο Χάρι γύρισε προς <strong>το</strong> μέρος <strong>το</strong>υ τρέμοντας από λύσσα.«Δε θέλω <strong>να</strong> συΖητήσω πώς αισθάνομαι, εντάξει;»«Χάρι, η βαθιά σου οδύνη αποδεικνύει πως παραμένεις άνθρωπος! Οπόνος εί<strong>να</strong>ι απόδειξη τηςανθρωπιάς σου...»«ΔΕ-ΘΕΛΩ-ΝΑ-ΕΙΜΑΙ-ΑΝΘΡΩΠΟΣΙ» βρυχήθηκε ο Χάρι κι αρπά-Ζοντας έ<strong>να</strong>λεπτεπίλεπ<strong>το</strong>ασημένιο όργανο από <strong>το</strong> διπλανό τραπε-Ζάκι, <strong>το</strong> εκσφενδόνισε στηνάλλη άκρη <strong>το</strong>υ γραφείουαυτό χτύπησε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν <strong>το</strong>ίχο κι έγινε χίλια κομμάτια.Αρκετά πορτρέτα φώ<strong>να</strong>ξαν από θυμό και φόβο, και <strong>το</strong> πορτρέ<strong>το</strong> <strong>το</strong>υΑρμάν<strong>το</strong> Ντίπετ είπε: «Όχιδα!»«ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ», <strong>το</strong>υς φώ<strong>να</strong>ξε ο Χάρι αρπάΖοντας έ<strong>να</strong> σεληνο-σκόπιοκαι πετώντας <strong>το</strong> <strong>σ<strong>το</strong></strong>τζάκι. «ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ, ΑΡΚΕΤΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ, δε ΜΕΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑΠΙΑ »Άρπαξε ολόκληρο <strong>το</strong> τραπεΖάκι με τα ασημένια όργα<strong>να</strong> και <strong>το</strong> πέταξεκι αυτό κάτω. Διαλύθηκε<strong>σ<strong>το</strong></strong> πάτωμα και τα ποδαρικά <strong>το</strong>υ σκορπίστηκαν σαν σβούρες προςδιαφορετικές κατευθύνσεις.«Σε νοιάΖει», είπε ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ. Δεν είχε κάνει καμιά κίνηση <strong>να</strong>εμποδίσει <strong>το</strong>ν Χάρι <strong>να</strong> διαλύσει<strong>το</strong> γραφείο <strong>το</strong>υ, δεν πετάρισαν καν τα βλέφαρα <strong>το</strong>υ. <strong>Η</strong> έκφραση <strong>το</strong>υπαρέμενε γαλήνια, σχεδό<strong>να</strong>πόμακρη. «Σ' ενδιαφέρει τόσο πολύ, που νιώθεις σαν <strong>να</strong> αιμορραγείςμέχρι θανά<strong>το</strong>υ από <strong>το</strong>νπόνο».754.«ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!» ούρλιαξε τόσο δυ<strong>να</strong>τά ο Χάρι, που νομίΖε πως θαξεσκιστεί ο Λαιμός <strong>το</strong>υ γιαμια στιγμή <strong>το</strong>υ ήρθε <strong>να</strong> ορμήσει <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ και <strong>να</strong> <strong>το</strong>νκομματιάσει κι αυτόν <strong>να</strong> συντρίψει τηγαλήνη <strong>το</strong>υ προσώπου <strong>το</strong>υ, <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν ταρακουνήσει, <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν πληγώσει, <strong>να</strong><strong>το</strong>ν κάνει <strong>να</strong> νιώσει έ<strong>να</strong>ίχνος έστω από τη φρίκη που ταλάνιΖε εκείνον.«Ω, <strong>να</strong>ι, σε νοιάΖει», επανέλαβε ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ ακόμη πιο ήρε- , μα.«Έχεις χάσει τη μητέρα σου,<strong>το</strong>ν πατέρα σου κι έ<strong>να</strong>ν άνθρωπο που <strong>το</strong>ν ένιωθες σαν γονιό σου.Εί<strong>να</strong>ι φυσικό <strong>να</strong> σε νοιάΖει».«ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ!» Βρυχήθηκε ο Χάρι. «ΣΤΕΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙΚΑΙ... ΚΑΙ...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!