13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>το</strong>υς για <strong>να</strong> ντρέπεται ο μο<strong>να</strong>χογιός <strong>το</strong>υς!»«Δεν ντρέπομαι», είπε ξεψυχισμέ<strong>να</strong> ο Νέβιλ, αποφεύγοντας ακόμη <strong>να</strong>κοιτάξει <strong>το</strong>ν Χάρι και <strong>το</strong>υςάλλους. Ο Ρον είχε α<strong>να</strong>σηκωθεί στις μύτες των ποδιών <strong>το</strong>υ,προσπαθώντας <strong>να</strong> δει <strong>το</strong>υς ασθενείςτων δύο τελευταίων κρεβατιών.«Τότε, <strong>το</strong> δείχνεις με πολύ παράξενο τρόπο!» σχολίασε η γιαγιά <strong>το</strong>υ.«Ο γιος μου και η γυ<strong>να</strong>ίκα<strong>το</strong>υ», συνέχισε στρεφόμενη αγέρωχα προς <strong>το</strong>ν Χάρι, <strong>το</strong>ν Ρον, τηνΕρμιόνη και την Τζίνι,«Βασανίστηκαν μέχρι τρέλας από <strong>το</strong>υς οπαδούς <strong>το</strong>υ Ξέρετε-Ποιου».Αμέσως η Ερμιόνη και η Τζίνι έφεραν τα χέρια <strong>το</strong>υς <strong>σ<strong>το</strong></strong> στόμα. Ο Ρονσταμάτησε <strong>να</strong>στραβολαιμιάΖει και γύρισε ντροπιασμένος <strong>το</strong> κεφάλι <strong>το</strong>υ.«Ήταν χρυσούχοι, ξέρετε, κι έχαιραν μεγάλης εκτίμησης στηνκοινότητα των μάγων», συνέχισεεκείνη. «Ήταν πολύ προικισμέ<strong>να</strong> πλάσματα κι οι δυο <strong>το</strong>υς. γι'αυτό... <strong>να</strong>ι, Άλις, χρυσή μου, τιεί<strong>να</strong>ι;»<strong>Η</strong> μητέρα <strong>το</strong>υ Νέβιλ είχε βγει <strong>σ<strong>το</strong></strong> διάδρομο με <strong>το</strong> νυχτικό της. Δενείχε πια <strong>το</strong> παχουλό, πρόσχαροπρόσωπο που είχε δει ο Χάρι στη φω<strong>το</strong>γραφία των παλιών μελών <strong>το</strong>υΤάγμα<strong>το</strong>ς <strong>το</strong>υ Φοίνικα,εκείνη που <strong>το</strong>υ είχε δείξει ο Μούντι. Τώρα <strong>το</strong> πρόσωπο της ήτα<strong>να</strong>δύ<strong>να</strong><strong>το</strong> και με έν<strong>το</strong><strong>να</strong> σημάδιακαταπόνησης, τόσο που τα μάτια της φάνταΖαν τεράστια, ενώ ταμαλλιά της, που είχαν ασπρίσει,ήταν θαμπά και ξεχτένιστα. Δε φάνηκε <strong>να</strong> θέλει <strong>να</strong> μιλήσει —ή ίσωςδεν μπορούσε— αλλά έκανενοήματα <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Νέβιλ κρατώντας κάτι <strong>σ<strong>το</strong></strong> απλωμένο χέρι της.«Πάλι;» είπε κουρασμέ<strong>να</strong> η κυρία Λονγκμπό<strong>το</strong>μ. «Πολύ καλά, Άλις,χρυσή μου, πολύ καλά... Παρ'<strong>το</strong>, Νέβιλ, ότι κι αν εί<strong>να</strong>ι».Ο Νέβιλ όμως είχε απλώσει ήδη <strong>το</strong> χέρι <strong>το</strong>υ και η μητέρα <strong>το</strong>υ άφησεστη χούφτα <strong>το</strong>υ έ<strong>να</strong>περιτύλιγμα από τσιχλόφουσκα.«Πολύ ωραία, χρυσή μου», είπε με προσποιητό κέφι η γιαγιά <strong>το</strong>υΝέβιλ, χτυπώντας τη μητέρα<strong>το</strong>υ <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ώμο.Ο Νέβιλ όμως είπε ψιθυριστά: «Ευχαριστώ, μαμά».<strong>Η</strong> μητέρα <strong>το</strong>υ επέστρεψε <strong>σ<strong>το</strong></strong> Βάθος <strong>το</strong>υ θαλάμου σιγοτραγουδώντας. ΟΝέβιλ κοίταξε επιθετικά<strong>το</strong>υς άλλους, σαν <strong>να</strong> <strong>το</strong>υς προκαλούσε <strong>να</strong> γελάσουν, αλλά ο Χάρι δενείχε αντικρίσει πιο θλιβερόθέαμα στη Ζωή <strong>το</strong>υ.473«Ώρα <strong>να</strong> πηγαίνουμε», ακούστηκε η κυρία Λονγκμπό<strong>το</strong>μ καθώς φορούσετα μακριά πράσι<strong>να</strong>γάντια της. «Χάρηκα που σας γνώρισα, παιδιά μου. Νέβιλ, πέταξε <strong>το</strong>περιτύλιγμα στα σκουπίδια,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!