13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«Αυτή εί<strong>να</strong>ι δουλειά <strong>το</strong>υ Φοκς, μόλις τελειώσει <strong>το</strong> καρτέρι <strong>το</strong>υ»,αποκρίθηκε ο διευθυντής. «Αλλάμπορεί <strong>να</strong> <strong>το</strong> ξέρει ήδη... από εκείνο <strong>το</strong> εκπληκτικό ρολόι...»Ο Χάρι ήξερε ότι ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ α<strong>να</strong>φερόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong> ρολόι που δεν έδειχνετην ώρα αλλά τη θέση καιτην κατάσταση των μελών της οικογένειας Ουέσλι. Με έ<strong>να</strong> σφίξιμοστην καρδιά σκέφτηκε ότι οδείκτης <strong>το</strong>υ κυρίου Ουέσλι θα είχε σταματήσει στη φράση «Κίνδυνοςθά<strong>να</strong><strong>το</strong>ς». Ωστόσο, η ώραήταν περασμένη. Σίγουρα η μητέρα <strong>το</strong>υ Ρον θα κοιμόταν, δε θα έβλεπε<strong>το</strong> ρολόι. Ο Χάρι πάγωσεσαν θυμήθηκε <strong>το</strong> μπόγκαρτ της κυρίας Ουέσλι, που είχε μεταμορφωθεί<strong>σ<strong>το</strong></strong> άψυχο σώμα <strong>το</strong>υκυρίου Ουέσλι... τα γυαλιά <strong>το</strong>υ είχαν φύγει από τη θέση <strong>το</strong>υ κι από<strong>το</strong> πρόσωπο <strong>το</strong>υ έτρεχα<strong>να</strong>ίματα... μα δε θα πέθαινε ο κύριος Ουέσλι, όχι, όχι...Τώρα ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ α<strong>να</strong>σκάλευε έ<strong>να</strong> ν<strong>το</strong>υλάπι πίσω από <strong>το</strong>ν Χάρι και<strong>το</strong>ν Ρον. Έβγαλε έ<strong>να</strong>παλιό γανιασμένο κατσαρόλι και <strong>το</strong> ακούμπησε προσεκτικά <strong>σ<strong>το</strong></strong> γραφείο<strong>το</strong>υ. Σήκωσε <strong>το</strong> ραβδί<strong>το</strong>υ και μουρμούρισε: «Πύλη!» Προς στιγμήν <strong>το</strong> κατσαρόλι τρεμούλιασεκαι τυλίχτηκε σε έ<strong>να</strong>απόκοσμο γαλαΖωπό φως κατόπιν ακινη<strong>το</strong>ποιήθηκε, μαυρογκαγκανιασμένοόπως πάντα.Ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ πήγε σε έ<strong>να</strong> άλλο πορτρέ<strong>το</strong>, αυτή τη φορά ενός μάγου μεέξυπνο πρόσωπο καιμυτερό γένι, που ήταν ντυμένος με τα χρώματα <strong>το</strong>υ Σλίθεριν, πράσινοκι ασημί. Έκανε πωςκοιμόταν τόσο βαθιά, ώστε δεν άκουγε <strong>το</strong>ν Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ που <strong>το</strong>νφώ<strong>να</strong>Ζε.«Φινέα! Φινέα!»Οι άλλες προσωπογραφίες είχαν πάψει <strong>να</strong> καμώνονται τις κοιμισμένεςκι είχαν γυρίσει στιςκορνίΖες <strong>το</strong>υς για <strong>να</strong> βλέπουν καλύ-434τερα. Σαν είδαν ότι ο μάγος με <strong>το</strong> έξυπνο πρόσωπο συνέχισε <strong>να</strong>παριστάνει <strong>το</strong>ν κοιμισμένο,άρχισαν <strong>να</strong> φωνάΖουν κι αυτές.«Φινέα! Φινέα! ΦΙΝΕΑ!»Εκείνος δεν μπορούσε <strong>να</strong> συνεχίσει <strong>το</strong> θέατρο α<strong>να</strong>πήδησε με μιαθειατρική κίνηση κι άνοιξε ταμάτια <strong>το</strong>υ.«Μίλησε κανείς;»«θέλω <strong>να</strong> πας ξανά <strong>σ<strong>το</strong></strong> άλλο σου πορτρέ<strong>το</strong>», <strong>το</strong>υ είπε ο Ντάμπλ-ν<strong>το</strong>ρ.«Να παραδώσεις έ<strong>να</strong>μήνυμα».«Να πάω <strong>σ<strong>το</strong></strong> άλλο μου πορτρέ<strong>το</strong>;» έκανε νυσταλέα ο Φινέας καικαμώθηκε πως χασμουριόταν(<strong>το</strong> βλέμμα <strong>το</strong>υ περιφέρθηκε σε όλο <strong>το</strong> δωμάτιο και σταμάτησε <strong>σ<strong>το</strong></strong>νΧάρι). «Αχ, όχι, Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ,απόψε είμαι πτώμα στην κούραση».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!