13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

δε θα μπορούσε <strong>να</strong> τις γράψει <strong>το</strong> βράδυ, γιατί έπρεπε <strong>να</strong> πάει <strong>σ<strong>το</strong></strong>γραφείο της Άμπριτζ για τηδεύτερη μέρα της τιμωρίας <strong>το</strong>υ. Σαν <strong>να</strong> μην έφτα<strong>να</strong>ν όλα αυτά, ήρθεκαι <strong>το</strong>ν βρήκε η Αντζέλικατζοουνς <strong>σ<strong>το</strong></strong> δείπνο και, μόλις έμαθε ότι δε θα συμμετείχε σταδοκιμαστικά της Παρασκευής, χαρακτήρισεαπαράδεκτη τη συμπεριφορά <strong>το</strong>υ. «Οι παίκτες που θέλουν <strong>να</strong>παραμείνουν στηνομάδα πρέπει <strong>να</strong> βάΖουν την προπόνηση πάνω από τις άλλεςυποχρεώσεις <strong>το</strong>υς», <strong>το</strong>υ είπε.«Μα είμαι τιμωρία!» φώ<strong>να</strong>ξε ο Χάρι καθώς η Αντζέλικα απομακρυνόταν.«Μήπως νομίσεις ότιπροτιμώ <strong>να</strong> είμαι κλεισμένος <strong>σ<strong>το</strong></strong> γραφείο αυτής της γριάς καρακάξαςαντί <strong>να</strong> παίΖω κουίντιτσ;»«Πάλι καλά που εί<strong>να</strong>ι γραπτή η τιμωρία», είπε παρηγορητικά ηΕρμιόνη. Ο Χάρι μόλις είχε καθίσειστη θέση <strong>το</strong>υ και κοίταΖε την μπριΖόλα και την πίτα <strong>το</strong>υ, που δενείχε πια καμιά όρεξη <strong>να</strong> φάει.«θα μπορούσε <strong>να</strong> σου βάλει κάτι πολύ χειρότερο...»Εκείνος άνοιξε <strong>το</strong> στόμα <strong>το</strong>υ, <strong>το</strong> ξανάκλεισε κι έγνεψε καταφατικά.Δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε <strong>να</strong>πει <strong>σ<strong>το</strong></strong>υς φίλους <strong>το</strong>υ τι ακριβώς συνέβαινε <strong>σ<strong>το</strong></strong> γραφείο της Άμπριτζδεν ήθελε <strong>να</strong> δει τη φρίκηΖωγραφισμένη στα πρόσωπα <strong>το</strong>υς, γιατί έτσι θα <strong>το</strong> συνειδη<strong>το</strong>ποιούσεκι ο ίδιος καλύτερα και θαήταν πολύ πιο δύσκολο <strong>να</strong> <strong>το</strong> αντιμετωπίσει. Άλλωστε, ένιωθε ότιαυτό ήταν κάτι ανάμεσα σ'εκείνον και την Άμπριτζ, μια σύγκρουση θελήσεων, και δεν ήθελε <strong>να</strong>της δώσει την ευχαρίστησην' ακούσει ότι παραπονέθηκε.«Μας έχουν φλομώσει στις εργασίες», γκρίνιαξε ο Ρον.«Και γιατί δεν έγραψες τίποτα χθες βράδυ;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Αλήθεια, πού ήσου<strong>να</strong>;»«Ε... βγήκα <strong>να</strong> κάνω έ<strong>να</strong>ν περίπα<strong>το</strong>», απάντησε αόριστα ο Ρον.Ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι δεν ήταν ο μο<strong>να</strong>δικός που έκρυβε ^οτιστη δεδομένη στιγμή.252<strong>Η</strong> δεύτερη μέρα της τιμωρίας ήταν χειρότερη από την πρώτη. Τώρα <strong>το</strong>δέρμα στην εξωτερικήπλευρά <strong>το</strong>υ χεριού <strong>το</strong>υ ερεθίστηκε πιο γρήγορα, κοκκίνισε καιπρήστηκε. Ο Χάρι αμφέβαλλε ανθα συνέχιζε <strong>να</strong> επουλώνεται. Σε λίγο οι πληγές θα έμε<strong>να</strong>ν χαραγμένες<strong>σ<strong>το</strong></strong> δέρ-μα <strong>το</strong>υ και ίσως ηΆμπριτζ <strong>να</strong> ικανοποιούνταν. Ωστόσο, δεν ξέφυγε απ' τα χείλη <strong>το</strong>υούτε έ<strong>να</strong>ς α<strong>να</strong>στε<strong>να</strong>γμός. Απότη στιγμή που μπήκε <strong>σ<strong>το</strong></strong> γραφείο της μέχρι τη στιγμή που πήρε άδεια<strong>να</strong> φύγει -περασμέ<strong>να</strong>μεσάνυχτα και πάλι — οι μόνες λέξεις που είπε ήταν «καλησπέρα» και«καληνύχτα».Τώρα η κατάσταση με τις εργασίες <strong>το</strong>υ είχε γίνει απελπιστική. Μόλιςεπέστρεψε <strong>σ<strong>το</strong></strong> εντευκτήριοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!