13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ράς 97, αλλά βρήκε απλώς <strong>το</strong>ν Ρον <strong>να</strong> κοιτάΖει μιαν από τιςσκονισμένες γυάλινες σφαίρες <strong>σ<strong>το</strong></strong>ράφι. «Τι;» επανέλαβε κατσουφιασμέ-νος ο Χάρι.«Γράφει... γράφει <strong>το</strong> όνομα σου», αποκρίθηκε ο φίλος <strong>το</strong>υ.Ο Χάρι πλησίασε. Ο Ρον έδειχνε μια μικρή γυάλινη σφαίρα πουλαμπύριΖε με έ<strong>να</strong> αχνόεσωτερικό φως, αν και ήταν πολύ σκονισμένη σαν <strong>να</strong> είχαν χρόνια <strong>να</strong>την αγγίξουν.«Το όνομα μου;» ρώτησε ανέκφραστα ο Χάρι.Έκανε έ<strong>να</strong> βήμα μπροστά. Δεν ήταν τόσο ψηλός όσο ο Ρον καιχρειάστηκε <strong>να</strong> τεντώσει <strong>το</strong> λαιμό<strong>το</strong>υ για <strong>να</strong> διαβάσει την κίτρινη ταμπελίτσα, που ήταν επικολλημένη<strong>σ<strong>το</strong></strong> ράφι κάτω από τησκονισμένη γυάλινη σφαίρα. Με καλλιγραφικά <strong>σ<strong>το</strong></strong>ιχεία α<strong>να</strong>γραφότανμια ημερομηνία πριν απόδεκαέξι χρόνια περίπου κι από κάτω:712Σ.ΠΤ προςΑΠΓΜ.Ν. Άρχοντας <strong>το</strong>υ Σκό<strong>το</strong>υς και (;) Χάρι ΠάτερΟ Χάρι σάστισε.«Τι εί<strong>να</strong>ι;» ρώτησε νευρικά ο Ρον. «Γιατί γράφει <strong>το</strong> όνομα σου;»Έριξε μια ματιά στις άλλεςταμπελίτσες που υπήρχαν <strong>σ<strong>το</strong></strong> ράφι. «Το δικό μου όνομα δεν υπάρχει»,είπε μπερδεμένος. «Ούτεκανενός άλλου από μας».«Χάρι, δε νομίΖω πως πρέπει <strong>να</strong> την αγγίξεις», είπε αυστηρά ηΕρμιόνη καθώς εκείνος άπλωνε<strong>το</strong> χέρι <strong>το</strong>υ.«Γιατί;» αντέτεινε <strong>το</strong> αγόρι. «Αφού με αφορά, έτσι δεν εί<strong>να</strong>ι;»«Μη, Χάρι!» πετάχτηκε ξαφνικά ο Νέβιλ. Ο Χάρι γύρισε και <strong>το</strong>νκοίταξε. Το στρογγυλό πρόσωπο<strong>το</strong>υ Νέβιλ γυάλιΖε από ιδροτά. Έδειχνε <strong>να</strong> μην αντέχει άλλο αυτή τηνυπερένταση.«Έχει <strong>το</strong> όνομα μου», επέμεινε ο Χάρι.Αψηφώντας κάθε κίνδυνο, ακούμπησε τα δάχτυλα <strong>το</strong>υ στη σκονισμένηεπιφάνεια της σφαίρας.Περίμενε <strong>να</strong> εί<strong>να</strong>ι παγωμένη, αλλά έπεσε έξω. Απε<strong>να</strong>ντίας, ήταν σαν<strong>να</strong> την είχαν αφήσει με τιςώρες <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ήλιο, σαν <strong>να</strong> τη Ζέσταινε αυτό <strong>το</strong> εσωτερικό φως.Προσμένοντας, ελπίζοντας ίσωςίσως, ότι θα συμβεί κάτι συνταρακτικό, κάτι συ<strong>να</strong>ρπαστικό που θαδικαίωνε <strong>το</strong> μακρύ επικίνδυνοταξίδι <strong>το</strong>υς, ο Χάρι κατέβασε τη σφαίρα από <strong>το</strong> ράφι και τηνπεριεργάστηκε.Δεν έγινε τίποτα.Οι άλλοι μαΖεύτηκαν γύρω <strong>το</strong>υ και κοίταξαν τη σφαίρα καθώς εκείνοςτην καθάριζε από <strong>το</strong> παχύστρώμα της σκόνης.Και τότε, ακούστηκε πίσω <strong>το</strong>υς μια αργόσυρτη φωνή.«Πολύ ωραία, Πότερ. Και τώρα, γύρισε, φρόνιμα κι ωραία, προς <strong>το</strong>μέρος μου και δώσ' μου αυτόπου κρατάς».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!