13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> <strong>το</strong>ν περιεργάστηκε μ' εκεί<strong>να</strong> τα παράξε<strong>να</strong>, ονειροπόλαγουρλωτά μάτια.«Καταλαβαίνω. Αυτός ο άνθρωπος που σκότωσαν οι θα<strong>να</strong><strong>το</strong>-φάγοι ήταννονός σου, έτσι; Μου <strong>το</strong>είπε η Τζίνι».Ο Χάρι έγνεψε κοφτά, συνειδη<strong>το</strong>ποιώντας ταυτόχρο<strong>να</strong> ότι, για κάποιολόγο, δεν <strong>το</strong>ν πείραΖε πουμιλούσε η Λού<strong>να</strong> για <strong>το</strong>ν Σείριο. Μόλις είχε θυμηθεί πως έβλεπε κιαυτή τα θέστραλ.«Έχεις...» άρχισε, «θέλω <strong>να</strong> πω... πέθανε κανέ<strong>να</strong>ς δικός σου;»«Ναι», αποκρίθηκε απλά η Λού<strong>να</strong>, «η μητέρα μου. Ήταν εκπληκτικήμάγισσα, της άρεσε όμως <strong>να</strong>πειραματίζεται και μια μέρα πήγε πολύ άσχημα έ<strong>να</strong> ξόρκι της. Ήμουνεννιά χρόνων».«Λυπάμαι», μουρμούρισε ο Χάρι.«Ήταν φρικτό», συνέχισε ήρεμα η Λού<strong>να</strong>. «Ακόμη και τώρα με πνίγει ηθλίψη όταν τη θυμάμαι.Έχω όμως <strong>το</strong>ν μπαμπά. Κι άλλωστε, ξέρω πως μια μέρα θα την ξα<strong>να</strong>δώ,έτσι δεν εί<strong>να</strong>ι;»«Π... πώς;» ρώτησε αβέβαια ο Χάρι.Εκείνη κούνησε δύσπιστα <strong>το</strong> κεφάλι.«Έλα τώρα, αφού <strong>το</strong>υς άκουσες πίσω από <strong>το</strong> πέπλο».«Εννοείς...» «Στην αίθουσα με την αψίδα. Απλώς ήταν κρυμμένοι καιδεν<strong>το</strong>υς βλέπαμε. Τους άκουσες».Κοιτάχτηκαν. <strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> χαμογελούσε αμυδρά. Ο Χάρι δεν ήξερε τι <strong>να</strong>πει, τι <strong>να</strong> σκεφτεί η Λού<strong>να</strong>πίστευε τα πιο απίθα<strong>να</strong> πράγματα... ωστόσο, ήταν κι αυτός σίγουροςπως άκουσε φωνές πίσωαπό<strong>το</strong> πέπλο.«Είσαι σίγουρη ότι δε θέλεις <strong>να</strong> σε βοηθήσω <strong>να</strong> βρεις τα πράγματασου;» ρώτησε.«Μπα, όχι», έκανε η Λού<strong>να</strong>. «Λέω <strong>να</strong> κατέβω στην τραπεΖαρία για <strong>να</strong>φάω λίγη πουτίγκα και θαπεριμένω: κάποια στιγμή θα μου τα φέρουν... έτσι γίνεται <strong>σ<strong>το</strong></strong>τέλος... λοιπόν, καλές διακοπές,Χάρι».790«Επίσης...»<strong>Η</strong> Λού<strong>να</strong> κίνησε <strong>να</strong> φύγει και, καθώς απομακρυνόταν, ο Χάρι ένιωσεότι <strong>το</strong> αβάσταχ<strong>το</strong> Βάροςστην καρδιά <strong>το</strong>υ σαν <strong>να</strong> είχε αλα-φρώσει κάπως.Την επομένη, <strong>το</strong> ταξίδι της επιστροφής με <strong>το</strong> Χόγκουαρτς Εξπρές ήτανεπεισοδιακό από πολλέςαπόψεις. Πρώτ' απ' όλα, ο Μαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλ, πουκαραδοκούσαν μια βδομάδα <strong>να</strong>Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!