13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

ακολούθησαν την Αντζέλικα.351Προχώρησαν μέχρι <strong>το</strong> κέντρο <strong>το</strong>υ γηπέδου τσαλαβουτώντας στις λάσπες.<strong>Η</strong> ορατότητα ήτανελάχιστη ακόμη και με <strong>το</strong> αδιαβροχοποιη-τικό ξόρκι. Σ<strong>το</strong> μεταξύσουρούπωνε κι η βροχή δενέλεγε <strong>να</strong> κόψει. «Μόλις σφυρίξω, ξεκινάμε», φώ<strong>να</strong>ξε η Αντζέλικα. ΟΧάρι απογειώθηκετινάΖοντας λάσπες προς όλες τις κατευθύνσεις, και πήρε ύψοςωθούμενος από <strong>το</strong>ν άνεμο.Α<strong>να</strong>ρωτιόταν πώς θα έβλεπε τη χρυσή μπάλα με τέ<strong>το</strong>ιο καιρό. Ήδηδυσκολευόταν φοβερά <strong>να</strong>διακρίνει τη μαύρη μπάλα — πριν ξεκινήσει καλά καλά η προπόνηση,απείλησε <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν ρίξει από<strong>το</strong> σκουπόξυλό <strong>το</strong>υ α<strong>να</strong>γκάστηκε <strong>να</strong> κάνει περιστροφή χαλαρής κράτησηςγια <strong>να</strong> την αποφύγει.Δυστυχώς δεν <strong>το</strong> είδε αυτό η Αντζέλικα. <strong>Η</strong> αρχηγός <strong>το</strong>υς, βέβαια, δενμπορούσε <strong>να</strong> δει τίποτακανείς δεν έβλεπε τι έκα<strong>να</strong>ν οι άλλοι. Ο άνεμος δυνάμωνε ολοέ<strong>να</strong>περισσότερο. Ο Χάρι άκουγεαπό μακριά <strong>το</strong>ν πνιχτό θόρυβο της βροχής που μαστίγωνε αλύπητα τηνεπιφάνεια της λίμνης.<strong>Η</strong> Αντζέλικα <strong>το</strong>υς κράτησε καμιά ώρα <strong>σ<strong>το</strong></strong> γήπεδο προ<strong>το</strong>ύ παραδεχτείτην ήττα της. Κατόπινοδήγησε στα αποδυτήρια τη μουσκεμένη, καταταλαιπωρημένη ομάδα τηςεπιμένοντας πως ηπροπόνηση δεν ήταν χάσιμο χρόνου, αν και αυτό δεν <strong>το</strong> πίστευε ούτεη ίδια. Ο Φρεντ κι οΤζορτζ ήταν πολύ τσαντισμένοι περπα<strong>το</strong>ύσαν με ανοιχτά τα πόδια καιβογκούσαν σε κάθε <strong>το</strong>υςβήμα. Ο Χάρι <strong>το</strong>υς άκουσε <strong>να</strong> παραπονιούνται χαμηλόφω<strong>να</strong> καθώςσκουπίΖε τα μαλλιά <strong>το</strong>υ.«ΝομίΖω ότι μερικά απ' τα δικά μου έσπασαν», είπε ο Φρεντ μευπόκωφη φωνή.«Τα δικά μου όχι», βόγκηξε ο Τζορτζ. «θα έλεγα πως φούσκωσαν ακόμηπερισσότερο, μεπεθαίνουν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν πόνο...» «ΟΧ!» έκανε ο Χάρι.Πίεσε την πετσέτα <strong>σ<strong>το</strong></strong> πρόσωπο <strong>το</strong>υ κλείνοντας τα μάτια από <strong>το</strong>νπόνο. Το σημάδι <strong>σ<strong>το</strong></strong> μέτωπο<strong>το</strong>υ <strong>το</strong>ν σούβλίΖε πάλι" είχε καιρό <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν πονέσει τόσο δυ<strong>να</strong>τά.«Τι έπαθες;» ρώτησαν κάμποσες φωνές. Ο Χάρι κατέβασε την πετσέτα.Έβλεπε θολά τα πάνταγύρω <strong>το</strong>υ στ' αποδυτήρια γιατί δε φορούσε τα γυαλιά <strong>το</strong>υ, αλλάκαταλάβαινε πως είχαν στραφείόλοι προς <strong>το</strong> μέρος <strong>το</strong>υ. «Τίποτα», μουρμούρισε. «Ε... χτύπησα <strong>το</strong>μάτι μου, αυτό εί<strong>να</strong>ι όλο».Κοίταξε όμως με νόημα <strong>το</strong>ν Ρον. Όταν έφυγαν οι άλλοι, τυλιγμένοι με<strong>το</strong>υς μανδύες <strong>το</strong>υς και με τακαπέλα <strong>το</strong>υς κατεβασμέ<strong>να</strong> ως τ' αφτιά, έμει<strong>να</strong>ν πίσω οι δυο <strong>το</strong>υς.352«Τι έγινε;» ρώτησε ο Ρον μόλις βγήκε και η Αλίσια. «Το σημάδιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!