13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«θα γίνει καλά», είπε με φωνή αδύ<strong>να</strong>μη από την κούραση. «Κοιμάται.Αργότερα θα πάμε <strong>να</strong> <strong>το</strong>νδούμε. Τώρα κάθεται μαζί <strong>το</strong>υ ο Μπιλ σήμερα <strong>το</strong> πρωί πήρε άδεια απότη δουλειά».Ο Φρεντ σωριάστηκε στην καρέκλα <strong>το</strong>υ καλύπ<strong>το</strong>ντας με τα χέρια <strong>το</strong>πρόσωπο <strong>το</strong>υ. Ο Τζορτζ καιη Τζίνι σηκώθηκαν, έτρεξαν στη μητέρα <strong>το</strong>υς και την αγκάλιασαν. ΟΡον έβγαλε έ<strong>να</strong> στριγκό γέλιοκαι κατέβασε μονοκοπανιά την υπόλοιπη βουτυρομπίρα <strong>το</strong>υ.«Πρωινό!» φώ<strong>να</strong>ξε χαρούμε<strong>να</strong> ο Σείριος και πετάχτηκε όρθιος. «Πούεί<strong>να</strong>ι αυτό <strong>το</strong>α<strong>να</strong>θεματισμένο ξωτικό; Κρίτσερ! ΚΡΙΤΣΕΡ!»Αλλά ο Κρίτσερ δεν απάντησε <strong>σ<strong>το</strong></strong> κάλεσμα <strong>το</strong>υ.«Ξεχάστε <strong>το</strong>ν», μουρμούρισε ο Σείριος μετρώντας κεφάλια. «Λοιπόν,πρωινό για... επτά...μπέίκον κι αβγά, τσάί, φρυγανισμένο ψωμί...»Ο Χάρι έτρεξε στην πυροστιά <strong>να</strong> βοηθήσει. Ήθελε <strong>να</strong> κρατήσει μιαδιακριτική απόσταση από τηνευτυχία των Ουέσλι κι έτρεμε τη στιγμή που θα <strong>το</strong>υ Ζη<strong>το</strong>ύσε η κυρίαΟυέσλι <strong>να</strong> της περιγράψει <strong>το</strong>όραμα <strong>το</strong>υ. Ωστόσο, δεν είχε προλάβει καλά καλά <strong>να</strong> βγάλει πιάτα από<strong>το</strong> ν<strong>το</strong>υλάπι, όταν η μαμά<strong>το</strong>υ Ρον τα πήρε από τα χέρια <strong>το</strong>υ και <strong>το</strong>ν τράβηξε στην αγκαλιά της.«Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν ήσουν εσύ, Χάρι», είπε συγκινημένη.«θα περνούσαν ώρες μέχρι<strong>να</strong> βρουν <strong>το</strong>ν Άρθουρ και θα ήταν πια αργά. Ευτυχώς εί<strong>να</strong>ι Ζωντανόςκι ο Ντάμπλν<strong>το</strong>ρ σκέφτηκεμια καλή δικαιολογία για την παρουσία <strong>το</strong>υ <strong>σ<strong>το</strong></strong> συγκεκριμένο μέ-441ρος. Αλλιώς ήταν χαμένος από χέρι, δες τι έπαθε ο καημένος οΣ<strong>το</strong>ύρτζίς...»Ο Χάρι δεν μπορούσε <strong>να</strong> αντέξει την ευγνωμοσύνη της ευτυχώς εκείνη<strong>το</strong>ν άφησε γρήγορα απότην αγκαλιά της και στράφηκε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν Σείριο, <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν ευχαριστήσει πουπρόσεχε τα παιδιά όλη τηνύχτα. Ο Σείριος απάντησε πως ήταν μεγάλη <strong>το</strong>υ χαρά που μπόρεσε <strong>να</strong>βοηθήσει και ήλπίΖε <strong>να</strong>μείνουν όλοι σπίτι <strong>το</strong>υ μέχρι <strong>να</strong> βγει από <strong>το</strong> νοσοκομείο ο κύριοςΟυέσλι.«Αχ, Σείριε, με καταϋποχρεώνεις... οι γιατροί λένε πως πρέπει <strong>να</strong>νοσηλευτεί για έ<strong>να</strong> διάστημα καιθα εί<strong>να</strong>ι υπέροχο <strong>να</strong> μένουμε τόσο κοντά... αυτό σημαίνει, φυσικά,πως θα κάνουμε εδώ Χρι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύγεν<strong>να</strong>».«Τόσο <strong>το</strong> καλύτερο!» α<strong>να</strong>φώνησε ο Σείριος τόσο αυθόρμητα, που ηκυρία Ουέσλι <strong>το</strong>υ άστραψεέ<strong>να</strong> χαμόγελο, φόρεσε μια ποδιά και καταπιάστηκε με <strong>το</strong> πρωινό.«Σείριε», μουρμούρισε ο Χάρι, που δεν άντεχε άλλο. «Μπορώ <strong>να</strong> σουπω δυο λόγια; Τώρα;»Κατευθύνθηκε προς <strong>το</strong> σκοτεινό κελάρι κι ο Σείριος <strong>το</strong>ν ακολούθησε.Χωρίς <strong>να</strong> χάσει χρόνο μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!