13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

... Τι Ζεστή και βολική που ήταν η πολυθρό<strong>να</strong> <strong>το</strong>υ μπροστά <strong>σ<strong>το</strong></strong> τζάκι!Πόσο <strong>το</strong>ν <strong>να</strong>νουρίΖε ηβροχή που χτύπαγε ρυθμικά τα τζάμια, <strong>το</strong> γουργούρισμα <strong>το</strong>υΣτραβοπόδαρου, <strong>το</strong> τρίΖοβόληματης φωτιάς!...Το βιβλίο γλίστρησε απ' τα χέρια <strong>το</strong>υ κι έπεσε μ' έ<strong>να</strong>ν πνιχτόθόρυβο <strong>σ<strong>το</strong></strong> χαλάκι μπροστά <strong>σ<strong>το</strong></strong>τζάκι. Το κεφάλι <strong>το</strong>υ έγειρε <strong>σ<strong>το</strong></strong> πλάί.ΒάδιΖε πάλι σε έ<strong>να</strong> μακρύ διάδρομο, ενώ τα Βήματα <strong>το</strong>υ αντηχούσανστη σιωπή. Καθώς Ζύγωνεστην πόρτα που βρισκόταν <strong>σ<strong>το</strong></strong> τέρμα <strong>το</strong>υ διαδρόμου, η καρδιά <strong>το</strong>υχτυπούσε δυ<strong>να</strong>τά,ανυπόμο<strong>να</strong>... αν κατάφερνε <strong>να</strong> την ανοίξει... <strong>να</strong> μπει μέσα... Άπλωσε<strong>το</strong> χέρι <strong>το</strong>υ... τα δάχτυλα <strong>το</strong>υτην άγγιξαν σχεδόν...«Χάρι Πότερ!»Ξύπνησε με έ<strong>να</strong> τί<strong>να</strong>γμα. Τα κεριά <strong>το</strong>υ εντευκτηρίου είχαν σβήσει,αλλά διέκρινε κάτι δίπλα <strong>το</strong>υπου κουνιόταν.«Ποιος... ποιος εί<strong>να</strong>ι;» ρώτησε ο Χάρι κι α<strong>να</strong>κάθισε στην πολυθρό<strong>να</strong><strong>το</strong>υ. <strong>Η</strong> φωτιά <strong>σ<strong>το</strong></strong>τζάκικόντευε <strong>να</strong> σβήσει και <strong>το</strong> δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινό.«Ο Ντόμπι έφερε την κουκουβάγια σας, κύριε!» απάντησε μια τσιριχτήφωνή.«Ντόμπι;» είπε βραχνά <strong>το</strong> αγόρι, κοιτάΖοντας προς <strong>το</strong> σημείο απ'όπου ακουγόταν η φωνή.Ο Ντόμπι, <strong>το</strong> σπιτικό ξωτικό, στεκόταν δίπλα <strong>σ<strong>το</strong></strong> τραπέΖι όπου ηΕρμιόνη είχε αφήσει μισήν<strong>το</strong>υΖί<strong>να</strong> σκούφους. Τα μεγάλα μυτερά αφτιά <strong>το</strong>υ ξεπρόβαλλαν κάτω απόόλους <strong>το</strong>υς σκούφουςπου είχε πλέξει ποτέ η Ερμιόνη- <strong>το</strong>υς φορούσε <strong>το</strong>ν έ<strong>να</strong>ν πάνω <strong>σ<strong>το</strong></strong>νάλλον και <strong>το</strong> κεφάλι <strong>το</strong>υφάνταΖε σαν <strong>να</strong> είχε επιμηκυνθεί κατά έ<strong>να</strong> μέτρο. Στην κορφή αυτήςτης κατασκευής καθόταν ηΧέντβιχ, εντελώς γιατρεμένη.«Ο Ντόμπι προσφέρθηκε <strong>να</strong> επιστρέψει την κουκουβάγια <strong>το</strong>υ χάριΠότερ», εξήγησε <strong>το</strong> ξωτικό μεμια έκφραση λατρείας <strong>σ<strong>το</strong></strong> πρόσωπο <strong>το</strong>υ. «<strong>Η</strong> καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκλέει ότι έγινε καλά, κύριε».Έκανε μια βαθιά υπόκλιση κι η λεπτή, μακριά σαν μολύβι, μύτη<strong>το</strong>υ άγγιξε <strong>το</strong> χαλάκι <strong>το</strong>υτζακιού η Χέντβιχ έκρωξε αγα<strong>να</strong>κτισμέ-νη κι ήρθε <strong>να</strong> κουρνιάσει <strong>σ<strong>το</strong></strong>μπράτσο της πολυθρό<strong>να</strong>ς<strong>το</strong>υ Χάρι.«Ευχαριστώ, Ντόμπι!» είπε ο Χάρι και χάίδεψε <strong>το</strong> κεφάλι της Χέ-356357ντβιχ. Ανοιγόκλεισε τα μάτια <strong>το</strong>υ προσπαθώντας <strong>να</strong> διώξει <strong>το</strong> όνειρομε την πόρτα... ήταν τόσοΖωντανό... Ξα<strong>να</strong>κοίταξε <strong>το</strong>ν Ντόμπι και διαπίστωσε ότι <strong>το</strong> ξωτικόφορούσε κάμποσα κασκόλ καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!