13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«Αυτό που χρειαΖόμαστε εί<strong>να</strong>ι έ<strong>να</strong> μπό-γκαρτ ή κάτι τέ<strong>το</strong>ιο έτσιέμαθα εγώ, α<strong>να</strong>γκάστηκα <strong>να</strong>δημιουργήσω έ<strong>να</strong>ν προστάτη όταν μεταμφιέστηκε σε Παράφρο<strong>να</strong> <strong>το</strong>μπόγκαρτ...»«Μα θα πεθάνουμε από <strong>το</strong> φόβο μας!» διαμαρτυρήθηκε η Λά-βεντερ, πουεξαπέλυε ασημιές<strong>το</strong>λύπες ατμού από τη μύτη <strong>το</strong>υ ραβδιού της. «Και... δεν έχωκαταφέρει ακόμη... <strong>να</strong> <strong>το</strong> κάνω!»πρόσθεσε θυμωμένη.Κι ο Νέβιλ, όμως, τα είχε Βρει μπα<strong>σ<strong>το</strong></strong>ύνια. Μολονότι <strong>το</strong> πρόσωπο <strong>το</strong>υείχε συσπαστεί από τη<strong>να</strong>υ<strong>το</strong>συγκέντρωση, <strong>το</strong> μόνο που έβγαινε από τη μύτη <strong>το</strong>υ ραβδιού <strong>το</strong>υήταν ανάερα δαχτυλίδιαασημή ατμού.«Πρέπει <strong>να</strong> σκεφτείς κάτι πολύ χαρούμενο», <strong>το</strong>υ θύμισε ο Χάρι.«Προσπαθώ», είπε με δυστυχισμένο ύφος ο Νέβιλ, που κατέβαλλε τόσηπροσπάθεια ώστε <strong>το</strong>στρογγυλό πρόσωπο <strong>το</strong>υ γυάλιΖε από ιδροτά.«Χάρι, νομίσω ότι τα κατάφερα!» φώ<strong>να</strong>ξε ενθουσιασμένος ο Σί-μους,που είχε έρθει για πρώτηφορά σε συνάντηση των Σίγμα-Νι, με προτροπή <strong>το</strong>υ Ντιν. «Κοίτα...αχ... διαλύθηκε... αλλά ήτανκάτι τριχωτό, Χάρι!»Ο προστάτης της Ερμιόνης, μια γυαλιστερή ασημένια ενυδρίδα,χοροπηδούσε γύρω της.«Εί<strong>να</strong>ι πολύ χαριτωμέ<strong>να</strong>», σχολίασε κοιτώντας τρυφερά <strong>το</strong>ν προστάτητης.Ξάφνου, η πόρτα <strong>το</strong>υ Δωματίου των Ευχών άνοιξε κι έκλεισε. Ο Χάριγύρισε <strong>να</strong> δει ποιος μπήκε,αλλά δεν είδε κανέ<strong>να</strong>ν. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι <strong>να</strong>διαπιστώσει ότι όσοι κάθοντανκοντά στην πόρτα είχαν Βουβαθεί εντελώς. Και τότε, ένιωσε έ<strong>να</strong>τράβηγμα <strong>σ<strong>το</strong></strong> μανδύα <strong>το</strong>υ, <strong>σ<strong>το</strong></strong>ύψος <strong>το</strong>υ γό<strong>να</strong><strong>το</strong>υ. Έσκυψε και είδε, προς μεγάλη <strong>το</strong>υ έκπληξη, <strong>το</strong>νΝτόμπι, <strong>το</strong> σπιτικό ξωτικό,που <strong>το</strong>ν κοίταΖε κάτω από <strong>το</strong>υς οκτώ μάλλινους σκούφους <strong>το</strong>υ.«Γεια σου, Ντόμπι», είπε. «Τι... τι συμβαίνει;»Το ξωτικό έτρεμε και τα μάτια <strong>το</strong>υ ήταν γουρλωμέ<strong>να</strong> από φόβο.Κανέ<strong>να</strong>ς απ' <strong>το</strong>υς Σίγμα-Νι δενέβγαλε άχ<strong>να</strong> όλοι παρατηρούσαν <strong>το</strong>ν Ντόμπι. Οι λιγο<strong>σ<strong>το</strong></strong>ί προστάτεςπου είχαν δημιουργήσειξεθώριασαν και διαλύθηκαν σε ασημιά αχλή, αφήνοντας <strong>το</strong> δωμάτιο πιοσκοτεινό από πριν.«Χάρι Πότερ, κύριε...» έκρωξε <strong>το</strong> ξωτικό τρέμοντας σύγκορμο, «ΧάριΠότερ, κύριε... ο Ντόμπιήρθε <strong>να</strong> σε προειδοποιήσει... αλλά τα σπιτικά ξωτικά διατάχτηκαν <strong>να</strong>μη σου πούνε τίποτα...»Όρμησε με <strong>το</strong> κεφάλι <strong>το</strong>υ <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν <strong>το</strong>ίχο. Ο Χάρι, που ήξερε από πείρα τησυνήθεια <strong>το</strong>υ Ντόμπι <strong>να</strong>αυ<strong>το</strong>τιμωρείται, προσπάθησε <strong>να</strong> <strong>το</strong>ν πιάσει δεν <strong>το</strong>ν πρόλαβε, αλλά,ευτυχώς, οι οκτώ σκούφοιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!