13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Στάθηκαν στην ουρά που περνούσε μπροστά από <strong>το</strong>ν Φιλτς και <strong>το</strong>τεφτέρι <strong>το</strong>υ πότε πότεαντάλλασσαν ματιές και χαμογελούσαν νευρικά αλλά δε μιλούσαν οέ<strong>να</strong>ς <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν άλλον. Ο Χάριαισθάνθηκε α<strong>να</strong>κουφισμένος μόλις βγήκαν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν καθαρό αέρα ήταν πιοεύκολο <strong>να</strong> περπα<strong>το</strong>ύ<strong>να</strong>μίλη<strong>το</strong>ι παρά <strong>να</strong> στέκονται αμίλη<strong>το</strong>ι και συνάμα αμήχανοι. Φυσούσεέ<strong>να</strong> ευχάρι<strong>σ<strong>το</strong></strong> πρωινόαεράκι. Καθώς περνούσαν από <strong>το</strong> στάδιο <strong>το</strong>υ κουίντιτς, είδε <strong>το</strong>ν Ρονκαι την Τζίνι <strong>να</strong> πετάνεπάνω από τις κερκίδες κι ένιωσε έ<strong>να</strong> σφίξιμο στην καρδιά που δενήταν μαζί<strong>το</strong>υς.«Σου λείπει, έτσι;» ρώτησε η Τσο.Γύρισε και είδε ότι <strong>το</strong>ν παρατηρούσε. «Ναι», α<strong>να</strong>στέ<strong>να</strong>ξε. «Πολύ».«θυμάσαι την πρώτη φοράπου παίξαμε αντίπαλοι, <strong>σ<strong>το</strong></strong> τρί<strong>το</strong> έ<strong>το</strong>ς;» «Ναι», χαμογέλασε ο Χάρι.«Μ' "έκοβες" συνέχεια». «Κιο Γουντ σου είπε <strong>να</strong> αφήσεις <strong>το</strong>υς ιπποτισμούς και <strong>να</strong> με ρίξεις από<strong>το</strong> σκουπόξυλό μου»,θυμήθηκε με έ<strong>να</strong> χαμόγελο η Τσο. «Άκουσα ότι <strong>το</strong>ν πήραν στα Καμάρια<strong>το</strong>υ Πόρτρι, εί<strong>να</strong>ιαλήθεια;»511«Όχι, παίΖει στα Ενωμέ<strong>να</strong> Τέλματα <strong>το</strong>ν είδα πέρυσι <strong>σ<strong>το</strong></strong> ΠαγκόσμιοΚύπελλο».«Α, σε είδα κι εγώ εκεί, θυμάσαι; Ήμαστε <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ίδιο καταυλισμό.Ήταν υπέροχα, έτσι;»ΣυΖη<strong>το</strong>ύσαν συνεχώς για <strong>το</strong> κουίντιτς μέχρι που διάβηκαν τις πύλες<strong>το</strong>υ «Χόγκουαρτς». Ο Χάριαπορούσε που κουβέντηαΖε μαΖί της τόσο άνετα —σαν <strong>να</strong> μιλούσε με<strong>το</strong>ν Ρον και την Ερμιόνη—, αλλά μόλις άρχισε <strong>να</strong> νιώθει αυ<strong>το</strong>πεποίθηση και <strong>να</strong> <strong>το</strong> διασκεδά-Ζει, πέρασε από δίπλα <strong>το</strong>υς μιασυντροφιά κοριτσιών από <strong>το</strong> Σλίθε-ριν, μεταξύ των οποίων και ηΠάνσι Πάρκινσον.«Ο Πότερ και η Τσανγκ!» τσίριξε η Πάνσι ενώ οι άλλες άρχισαν <strong>να</strong>κακαρίΖουν. «Τι <strong>να</strong> σου πω,Τσανγκ, χάνω κάθε ιδέα για <strong>το</strong> γού<strong>σ<strong>το</strong></strong> σου... <strong>το</strong>υλάχι<strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ο Ντίγκοριήταν νοστιμούλης!»Τα κορίτσια <strong>το</strong>υς προσπέρασαν χασκογελώντας και κοιτάΖοντας πονηράπίσω <strong>το</strong>υς. Μιααμήχανη σιωπή έπεσε ξαφνικά ανάμεσα <strong>το</strong>υς. Ο Χάρι δεν έβρισκε <strong>να</strong>πει τίποτε άλλο για <strong>το</strong>κουίντιτς ενώ η Τσο, που είχε κοκκινίσει ελαφρώς, δε σήκωνε ταμάτια της από τιςμύτες των ποδιών της.«Ε... πού θέλεις <strong>να</strong> πάμε;» τη ρώτησε ο Χάρι καθώς έμπαι<strong>να</strong>ν <strong>σ<strong>το</strong></strong>Χόγκσμιντ. Ο κεντρικόςδρόμος ήταν γεμά<strong>το</strong>ς μαθητές που σουλάτσαραν χαΖεύοντας τιςβιτρίνες και στήνονταςπηγαδάκια στα πε-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!