13.07.2015 Views

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ξόρκι <strong>το</strong>υ καμουφ λάζ, αλλά έπειτα κατάλαβε ότι η κυρία Ουέσλιείχε επιτεθεί στα μαλλιά<strong>το</strong>υ με μια βρεγμένη χτέ<strong>να</strong>. Προσπάθησε <strong>να</strong> τα στρώσει στην κορφή <strong>το</strong>υκεφαλιού. «Έτσι πετάνεπάντα;» ρώτησε απελπισμένη.Το αγόρι έγνεψε καταφατικά.Ο κύριος Ουέσλι κοίταξε <strong>το</strong> ρολόι <strong>το</strong>υ και αμέσως μετά <strong>το</strong>ν Χάρι.«Πρέπει <strong>να</strong> πηγαίνουμε», είπε.«θα φτάσουμε λίγο πιο νωρίς, αλλά καλύτερα <strong>να</strong> περιμένεις <strong>σ<strong>το</strong></strong>υπουργείο παρά κλεισμένος εδώμέσα».«Εντάξει», έκανε μηχανικά ο Χάρι, που άφησε <strong>το</strong> φρυγανισμένο ψωμί<strong>το</strong>υ και σηκώθηκε όρθιος.«Μη φοβάσαι τίποτα», <strong>το</strong>υ είπε η Τονκς χτυπώντας <strong>το</strong>ν <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ώμο.«Καλή επιτυχία», συμπλήρωσε ο Λούπιν. «Είμαι σίγουρος ότι θα πάνεόλα καλά».«Κι αν όχι», συνέχισε βλοσυρά ο Σείριος, «θα έχει <strong>να</strong> κάνει μαΖίμου η Αμέλια Μπόουνς».Ο Χάρι χαμογέλασε βεβιασμέ<strong>να</strong>.<strong>Η</strong> κυρία Ουέσλι <strong>το</strong>ν αγκάλιασε, «θα σταυρώσουμε όλοι τα δάχτυλα μαςγια γούρι», <strong>το</strong>νκαθησύχασε.«Εντάξει», είπε ο Χάρι. «Λοιπόν... θα σας δω αργότερα».Ακολούθησε <strong>το</strong>ν κύριο Ουέσλι <strong>σ<strong>το</strong></strong> ισόγειο και ύστερα διέσχισαν <strong>το</strong>μεγάλο χολ. Άκουσε τη μητέρα<strong>το</strong>υ Σείριου <strong>να</strong> μουγκρίΖει <strong>σ<strong>το</strong></strong>ν ύπνο της πίσω από τις κουρτίνες. Οκύριος Ουέσλι ξεκλείδωσετην πόρτα και βγήκαν στην ψυχρή γκρίΖα αυγή.«Συνήθως δεν πάτε με τα πόδια στη δουλειά, έτσι δεν εί<strong>να</strong>ι;» <strong>το</strong>νΡώτησε ο Χάρι καθώς έκα<strong>να</strong>ν<strong>το</strong> γύρο της πλατείας.«Τις περισσότερες φορές διακτινίΖομαι», αποκρίθηκε ο κύριοςΟυέσλι, «αλλά εσύ δεν μπορείς,και σκέφτηκα πως εί<strong>να</strong>ι καλύτερα <strong>να</strong> μην πάμε με μαγικό τρόπο... θακάνεις καλύτερη εντύπωση,δεδομένων των κατηγοριών που σε βαρύνουν...»Ο κύριος Ουέσλι βάδιζε με <strong>το</strong> χέρι <strong>το</strong>υ στην τσέπη. Ο Χάρι ήξερε122ότι έσφιγγε <strong>το</strong> ραβδί' <strong>το</strong>υ. Οι δρόμοι ήταν έρημοι σχεδόν, μα ότανέφτασαν <strong>σ<strong>το</strong></strong> μικρόκαταθλιπτικό σταθμό <strong>το</strong>υ μετρό, <strong>το</strong>ν βρήκαν γεμά<strong>το</strong> κόσμο που πήγαινεστη δουλειά. Ο κύριοςΟυέσλι, όπως πάντα, όταν βρισκόταν ανάμεσα σε Μαγκλ πουδιεκπεραίω<strong>να</strong>ν τις καθημερινέςασχολίες <strong>το</strong>υς, συγκρα<strong>το</strong>ύσε με κόπο <strong>το</strong>ν ενθουσιασμό <strong>το</strong>υ.«Καταπληκτικό», ψιθύρισε δείχνοντας τα μηχανήματα αυτόματηςέκδοσης εισιτηρίων.«Μεγαλοφυές».«Δε λει<strong>το</strong>υργούν», είπε ο Χάρι δείχνοντας την πι<strong>να</strong>κίδα.«Παρ' όλα αυτά...» Ο κύριος Ουέσλι κοίταξε τρυφερά τα μηχανήματα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!