VSF 2010 Report - Nabo

leikmenn um staðinn í 257 ár“ (KK, bls. 191-192).
1887: „Vatnsfjörður er, eins og allir vita, eitt hið helzta prestsetur á landinu. Þar hefir lengi verið höfðingjasetur.
Þar bjó Þorvaldur Snorrason, níðingurinn alræmdi, og ættmenn hans, og var bærinn illa ræmdur á Sturlungatíð,
því þar bjuggu illmenni og ribbaldar. Seinna voru þar merkir höfðingjar, eins og t.d. Björn Einarsson Jórsalafari.
1530 eignaðist kirkjan Vatnsfjörð, eftir langt þras og málaferli. Landið í kringum Vatnsfjörð er mjög hrjóstrugt
og gróðurlítið, en fram á fjalli upp af dalnum er ágætur sauðgróður, og er þar haft í seli. Borgarey út af firðinum
er aðalhlunnindi staðarins. Séra Stefán Stephensen var nýbúinn að láta reisa þar mikinn bæ, svo þar var nú eitt af
hinum bezt húsuðu prestsetrum á landinu“ (ÞT, bls. 139).
Sr. Stefán P. Stephensen fluttist í Vatnsfjörð árið 1884. „Séra Stefán var búhöldur mikill og sat Vatnsfjarðarstað
myndarlega að þeirrar tíðar hætti, hafði margt hjúa og stór bú. Nytkaði hann þessa kostamiklu jörð til hlítar, við
mikil efni. Hann byggði skótt nýjan og stóran bæ, en ekki entist sá bær þó jafn vel og ætla hefði mátt“ (PP, bls.
57); Sr. Páll Ólafsson fluttist í Vatnsfjörð árið 1901. „Hann hélt Vatnsfjarðarstað til 1928, og bjó þar jafnan
stóru búi og mannmörgu. Vann hann mikið að húsabótum á staðnum. Byggði stórt íbúðarhús 1907, vandað að
þeirrar tíðar hætti, kirkju staðarins 1911, og önnur bæjarhús, að meira og mina leyti“ (PP, bls. 59).
1901-1928: Sr. Páll Ólafsson prestur í Vatnsfirði : „Gerði æði mikið af jarðabótum, girti túnið og sléttaði
nokkuð, ...“ (PP, bls. 59).
Öll tún hafa verið sléttuð og voru sléttuð af núverandi ábúanda (2001).
236