Efnisyfirlit

Þjálfun barna og unglinga í knattspyrnu.
En þegar um pressuvörn er að ræða er mikilvægt að leikmaður sé nálægt
sínum manni og að sá leikmaður sem hefur boltann hafi sem minnstan tíma til
að rekja hann eða senda boltann frá sér. Með því neyðum við
sóknarleikmanninn til að senda boltann frá sér sem fyrst og undir pressu sem
leiðir oft til þess að sendingin verður
ónákvæm. Varnarmenn hafa þá möguleika
á að komast inn í sendingu eða ná að
hindra eða loka sendingarleiðinni til þess
sem á að fá boltann, en tilgangurinn með
pressuvörn hjá liðum er að reyna að vinna
boltann fljótt og helst inná vallarhelmingi
andstæðinganna. Eftir því sem maður er
nær mótherjanum því meiri líkur eru á að hindra sendinguna eða hreinlega
komast framfyrir hann og ná boltanum og hefja nýja sókn. Ef ekki tekst að ná
boltanum af mótherjanum er mikilvægt að vera það nálægt honum að hann
geti ekki snúið, heldur neyða hann til þess að senda þvert eða til baka og
seinka og hægja þar af leiðandi á sókn mótherjans. Ef mótherji nær hins vegar
að snúa er mikilvægt að varnarmaðurinn æði ekki í mótherjann af fullum
krafti og „selji sig“ heldur reyni að vísa honum í ákveðna átt og koma í veg
fyrir að hann geti leikið boltanum í átt að markinu. Þannig kemur staðan einn
á móti einum mjög oft fyrir í leik og er mikilvægt að bregðast rétt við þeirri
stöðu. Mikilvægt er að vera á tánum og tilbúinn að hreyfa sig í hvaða átt sem
er með því standa skáhallt að mótherja og með annan fótinn aðeins framar en
hinn (sjá dæmi um varnarstöðu á skýringarmyndinni að ofan). Einnig er gott
að reyna að vísa mótherjanum þeim megin sem hann er veikari fyrir þ.e. vísa
þeim réttfætta til vinstri og öfugt. Gott bil þarf að vera á milli fóta til að halda
sem bestu jafnvægi og halla sér örlítið fram til að vera stöðugur en þó má ekki
vera það mikið bil á milli fótanna að auðvelt verði að leika boltanum þar á
milli.
Eysteinn Pétur Lárusson og Ingvi Sveinsson
46