autores selectos

248 PRIMER ANO DE LATIN Y CASTELLANO.
cundum?—Satis bene pascere.—Quid tertium?—Male pascere.—Quid
quartura?—Arare.» Et quum Ole qui quaesierat dixisset, «Quid (cene­
rari?» tum Cato: «Quid, inquit, hominem occidere?» Scripsil ipso
villas suas ne tectorio quidem (uisse perlitas, atque postea addidit:»
«Neque mihi asdificatio, neque vas, ncque vestimentum ullum est pre-
tiosum; si quid est quo uti possim, utor; si non est, facile carco. Suo
quemque uti et frui per me licet. Mihi vitio quidam vertunt quòd,
multis egeo: al ego illis vitio tribuo quòd nequeunt egerc.»
Injuriarum patientissimus fuit Cato. Quum ci causam agenti proter-
vus quidam, pingui saliva quantum poterat attractà , in frontem me­
diani inspuisset, tulit hoc leniter: «Et ego, inquit, ò homo, affirmabo
falli cos qui te negant os habere.» Ab alio homine improbo contomeliis
proscissus: «Iniqua, inquit, tecum mihi est pugna: tu enim probra fa­
cile audis, et dicis libenter; mihi vero et dicere ingratum , et audire
insolitum.» Dicere solebat acerbos inimicos melius dequibusdam niereri
quàm eos amicos qui dulces videantur: illos enim saspe verum dicere,
hos nunquam.
Cato ab adolescentià usque ad extremam aetatem inimicitias, reipu-
blicae causa, suscipere non destitit : ipse à multis accusatus, non modo
nullum existimationis dctrimentum fecit, sed, quoad vixit, virtutum
laude crevit. Quartum et octogesimum annum agens, ab inimicis capi­
tali crimine accusatus, suam ipse causam peroravit, nec quisquam aut
memoriam ejus tardiorem, aut lateris firmitatem imminutam, aut os
haesitatione impeditum animadvertit. Non illuni enervavit nec afflixit
senectus: eà astate aderat amicis, veniebat in senatum frequcns. Gras-
cas etiam litteras senex didicit. Quando obreperet senectus, vix intelle-
xit. Sensim sino sensu astas ingravescebat ; nec subito fracta est, sed
diuturnitate quasi exstincta. Annos quinque et octoginta natus excessit
è vita.
XLIV. TITUS QUINCTIUS FLAMINIUS.
Ante J. C. 194; Anno U. C. 559.
Titus Quinctius Flaminius, fìlius ejus qui apud Trasimenum ])eriit,
consul missus est adversùs Philippum , Macedonum regern , qui Anni­
balem pecunia et copiis juverat, Albeniensesque populi Romani socios
armis lacessiverat. Contraxerant autem bellum cum Philippo Athenionses
haudquaquam dignà causa. Duo juvenes Acarnanes non iniliati, lem-
plum Cereris cum caetera turba ingressi sunt. Facile eos sermo prodi-
dit. Perducti ad antistites templi, etsi manifestum erat eos per errorem
ingressos, tanquam ob infandum scelus interfecti sunt. Acarnanes,
suorum nece commoti, ad vindicandos illos auxilium à Philippo petie-