autores selectos

DE VIRIS ILLUSTRIOUS URBIS ROMJ!. 279
sua sic occubuisset! Senalus populusque Romanus Ciceroncin palrice pa-
trem appellavit. Ea rCs (amen Ciceroni postea invidiam creavit, adeò ut
abeuntern magistratu verba tacere ad populum vetuerit quidam tribu-
nus plebis, quòd cives indicia causa damnavisset, sed solilum dunta-
xat juramenlum prasslare ei permisero*. Turn Cicero magna voce: «Juro,
inquit, rcmpublicam atque urbem Ilomam meà unius opera salvam
esse: » qua voce delectatus populus Romanus, et ipse juravit veruni
esse Ciceronis juramenlum.
Paucis post annis Cicero reus Cactus est à Clodio, tribuno plebis,
eàdem de causa , quòd nempe cives Romanos necavisset. Tunc meestus
senates, tanquam in publico luclu , veslem mutavit. Cicero, quum pos­
set arinis salulem suam defendere , maluit urbe cedere quàm sua cau­
sa caedem fieri. Proliciscentem omnes boni flentes prosecuti sunt. Dein
Clodius edictum proposuit, ut Marco Tullio igni et aquà interdiceretur:
illius doinum et villas inccndit. Sed vis illa diuturna non fuil : mox
enim maximo omnium ordinum studio Cicero in patriam revocatus est.
Obviàni ei redeunti ab universis itum est; domus ejus publicà pecunia
residuili est. Postea Cicero, Pompeii partes secutus, à Cassare victore
veniani aeeepit. Quo interfecto, Oclavium, hoeredem Caesaris , fovit at­
que ornavit, ut eum Antonio republicam vexanti opponeret: sed ab ilio
deinde desertus est et proditus.
Antonius, inità cum Octavio societato , Ciceronem jamdiu sibi ini-
micuin proscripsit. Qua re audilà, Cicero Iransversis itineribus fugit
in villani quae à mari proximo aberat, indeque navem conscendit, in
Macedoniam transiturus. Quum vero jam aliquoties in altura provectum
venti adversi rctulissent, et ipse jactationem navis pali non posset, re-
gressus ad villani: «Moriar , inquit, in patria saspe servata.» Mox ad-
ventantibus percussoribus, quum servi parati essent ad dimicandum for-
liter, ipso lecticam, qua veliebatur, deponi jussit, eosque quictos pati
imod sors iniqua cogeret. Prominenti ex lecticà et immolam cervicem
prtebenti caput praeisum est. Manus quoque abscissas ; caput relatura
est ad Anlonium, ejusque jussu inter duas manus in rostris positura.
Fulvia, Anton'» uxor, quas se à Cicerone lassam arbitrabatur, caput
manibus sumpsit, in genua imposuit, extractamque linguam acu
contixit.
Cicero dicax erat, et facetiarum amans, adeò ut ab inimicis solitus
sii appellari s::urra consularis. Quum Lentulum, generum suum, exiguas
statura" hominem, vidisset longo gladio accinctum: «Quis, inquit, ge­
nerimi meum ad gladium alligavi!? » Matrona quasdam juniorem se
quàm erat simulans, dictitaba't se triginta tantum annos habere: cui
lacero: «Veruni est, inquit; nani hoc viginti annos audio.» tesar,
alloro constile mortilo, die decembris ultima, Caninium considera bora