Dienaren van het Volk - Landelijke Vereniging van ...

63. Integriteit opofferen kan prijzenswaardig zijn
Alvorens DV’s eventueel te bekritiseren, dient er oog te zijn voor (1) de investeringen
die zij doen, (2) het nobele belang dat zij dienen en (3) het risico dat zij nemen om hun
integriteit te moeten opofferen. Om DV-functies aantrekkelijk te maken voor huidige en
toekomstige DV’s evenals het vereiste gezag te laten hebben, is het wenselijk dat DV’s
de waardering ervoor vanuit de samenleving bevorderen.
Er wordt soms met dedain en met morele verontwaardiging gesproken over DV’s. 403
Zo zouden zij uit zijn op macht, roem en status. Eigenbelang zou dominant zijn en moraliteit
ver te zoeken. DV’s bevinden zich immers in een slangenkuil, op een oorlogsveld, in een
arena. Maar is dit terecht? Alvorens DV’s eventueel te bekritiseren, is het zaak te beseffen
dat DV’s om een aantal redenen waardering verdienen.
Allereerst willen veel burgers niet de politiek en het openbaar bestuur in. Ondanks dat er
animo is voor DV-functies, hebben grote groepen mensen daarin geen interesse. Veel DVfuncties
leggen een flink beslag op de vrije tijd. Voor betaalde DV-functies is de salariëring
verhoudingsgewijs minder goed dan in het bedrijfsleven. En functiezekerheid ontbreekt
veelal: politieke en bestuurlijke veranderingen kunnen ertoe leiden dat men van de een op de
andere dag wordt gedwongen uit de functie te stappen. Wat dat betreft is het DV-schap een
investering met risico’s. Daarom alleen al zou er waardering moeten zijn voor DV’s.
Er is nog een tweede reden waarom DV’s waardering verdienen. Al zou het waar zijn dat DV’s
uit zouden zijn op macht, roem en status dan wel andere eigenbelangen (zoals het creëren
van een netwerk en een springplank voor een betere functie) dan nog is de functie in zichzelf
gericht op het dienen van het volk. Men verkiest de nobele functie als DV boven het niets doen
of het dienen van andere belangen. Daarom zou de samenleving mensen moeten waarderen
die zich inzetten voor de samenleving.
XI. Omgang met dilemma’s
226