Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

(Matt. 6:33). Nader aangedui gaan dit om geregtigheid wat as sinoniem gebruik
word vir die begrip sosiale regverdigheid (Heyns, 1986:105). Vorster (1997:80)
sê in die verband: “Geregtigheid is in die Bybel primêr „n aanduiding van die
herstelde verhouding tussen God en die mens deur die soenbloed van Christus.
Hierdie herstelde verhouding het egter ook duidelike implikasies vir sosiale
verhoudinge. Geregtigheid vereis ook dat mense mekaar regverdig en billik moet
behandel.”
Teenoor liefde wat meer met die innerlike gesindheid en die drangmatige te doen
het, het die geregtigheid meer met die eksterne vorme en die dwangmatige te
doen. Waar liefde meer „n motiverende krag is, is geregtigheid eerder „n
struktuurskeppende en ordebewarende optrede. Waar liefde meer „n persoonlike
en emosionele karakter dra, het geregtigheid meer „n rasionele en bo-persoonlike
karakter. Ware geregtigheid vorm en stabiliseer lewensruimte vir „n ander
persoon, waar liefde die lewensruimte van „n ander vul (Heyns, 1986:105).
Heyns (1986:106) definieer sosiale geregtigheid soos volg: “Dit is daardie
handeling wat die ruimte skep en dit tegelykertyd só met strukture verskans dat
die mens daarin sy gawes of voorregte met dankbaarheid kan ontvang, sy pligte
met nougesetheid uitvoer en sy regte met beslistheid kan uitoefen. Of nog
korter: sosiale geregtigheid is die gestruktureerde lewensruimte waarbinne die
mens in sy verhouding tot sy naaste sy Godgegewe bestemming maksimaal kan
realiseer” (vgl. Steensma, 1995:284; Vorster, 1997;80-82).
Hierdie sosiale geregtigheid word daar gevind waar die ganse samelewing só
gestruktureer is dat elkeen in staat gestel word om wat hom as persoon toekom
ook te kan ontvang, te kan gebruik en te kan geniet (Heyns, 1986:107). „n Mens
kan ook sê dat sosiale geregtigheid gevind word waar die mens tot sy reg kom
en hy sy reg kan bly beoefen ten einde sy Godgestelde taak te kan vervul. So „n
sosiale geregtigheid kan as Bybelsgegrond beskou word (Heyns, 1986:107,108).
92