Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

2.2.3.4 Die huwelik is monogaam
Die monogame karakter van die huwelik moet gesien word in die lig van
bogenoemde twee sake. God het die huwelik ingestel as „n lewenslange
verbintenis tussen één man en één vrou (Rinzema, 1961:85). Hoewel poligamie
in Israel voorgekom het, is dit uit die Skrif duidelik dat dit nie volgens God se
oorspronklike bedoeling was nie (Van Wyk, 1998:75). Kaiser (1983:183) stel dit
as volg: “Clearly, there never existed an express biblical permission for
polygamy.”
Olthuis (1975:23) is dieselfde mening toegedaan, want hy sê: “Polygamy goes
against the norm of monogamy for marriage. Polygamy is not simply a husband
having many wives, but a husband involved in many marriages. The troth
fellowship of marriage cannot be shared with more than one husband or wife in
the full way that marriage demands” (vgl. De Klerk, 1997:17; De Oliveira,
2001:16,17).
Christus het die monogamie bo alle twyfel as normatief gestel (Matteus 19:4-6).
Daarom kan Douma (1993:111) tereg sê: “De voortgeschreden openbaring in
Christus maak het moreel onmogelijk het polygame huwelijk nog te accepteren.”
Van Wyk (1998:84) toon ook aan dat teen die agtergrond van Efesiërs 5:21-23 dit
baie duidelik is dat daar in „n huwelik net een man en een vrou kan wees, want
daar kan net een Christus en een kerk wees.
2.2.3.5 Samevatting
Hierdie wesenselement van die huwelik kan saamgevat word deur te sê dat dit
duidelik is dat die huwelik „n monogame, lewenslange verbintenis tussen „n man
en „n vrou is (Douma, 1993:110-111).
19