Saamwoon voor die huwelik - AH Bogaards

Uit bogenoemde uiteensetting is dit duidelik dat een van die hoofoorsake van
saamwoon as verhoudingsvorm die paradigmaskuif van die modernisme na die
postmodernisme is en die invloed wat dit op huwelik en seksualiteit het.
3.3.5 Die Westerse individualisme as oorsaak
Baie Christene vra die vraag of die huwelik nie „n saak is wat net hom/haar as
individu raak nie. Dit lei daartoe dat in die bespreking van oorsake van saamwoon
voor die huwelik ook individualisme as oorsaak bespreek moet word.
Alhoewel daar reeds tot „n groot mate „n paradigmaskuif plaasgevind het van
modernisme na postmodernisme is dit nie vergesog om te beweer dat in
sommige aspekte van die huidige kultuur twee paradigmas (modernisme en
postmodernisme) langs mekaar bestaan nie. Individualisme is hiervan „n
voorbeeld. Vorster (1996:113) skryf dat met individualisme bedoel word dat die
mens homself primêr op sy eie behoeftes instel en sy lewe op homself rig. Die
mens soek vandag nog eie belang en eie regte. Naudé (2001:22,23) bevestig
die definisie van Vorster as hy skryf: “Die rasionele, denkende „ek‟, is die
middelpunt van waaruit alles beoordeel word.” Ek dink vir myself; ek is nie lojaal
teenoor die verlede nie; ek leef vir myself. Hierdie lewensbeskouing “is die
gevolg van modernisme met sy klem op die rasionele en op die lewensruimte van
die individu. Ten spyte van die groeiende behoefte aan gemeenskapsbelewing
as gevolg van die post-modernistiese paradigma is individualisme dus nog
steeds „n groot struikelblok …”(Vorster, 1996:113). So gesien, speel die
individualisme soos gevind in die modernisme, „n groot rol in die
huweliksbeskouing van die mens.
Volgens Jordaan (1996:2) is die drie grondpilare van die modernistiese tydsgees:
- die demonstrasie van rasioneel-gegronde sekerheid;
- die moontlikheid en bereidwilligheid om uit chaos orde te skep;
56